خشکسالی در مازندران وارد مرحله جدیدی شد

 به گزارش جام جم آنلاین مازندران ،واژه‌هایی مانند خشکسالی، تنش آبی و کم‌بارشی که روزگاری برای دیار سبز مازندران ناآشنا بودند، امروز به واقعیتی ملموس در بسیاری از مناطق استان تبدیل شده‌اند؛ موضوعی که پیش‌تر تنها در هشدارهای کارشناسان مطرح می‌شد، اما اکنون برای عموم مردم قابل لمس شده است.هوشنگ بهزادی مدیرکل هواشناسی مازندران با اشاره به تأثیرات تغییرات اقلیمی بر منابع آبی و کشاورزی استان، اظهار کرد: در کنار اینکه میانگین بارش نسبت به گذشته کاهش داشته موضوع نگران‌کننده افزایش دمای هوا نسبت به مدت سال قبل بوده است.وی با اشاره به طبقه‌بندی خشکسالی در استان افزود: در بازه یک‌ساله، چهار شهرستان و در میانگین ۱۰ ساله، ۱۶ شهرستان مازندران با خشکسالی بسیار شدید مواجه بوده‌اند.

مدیرکل هواشناسی مازندران با هشدار نسبت به ادامه روند خشکسالی تصریح کرد: سطح خشکسالی در استان هم از نظر گستره مکانی و هم از نظر شدت در حال افزایش است و به سمت وضعیت بسیار شدید حرکت می‌کند.بهزادی خاطرنشان کرد: مازندران که همواره به‌عنوان یکی از مناطق پرباران کشور شناخته می‌شد، از تأثیرات تغییرات اقلیمی مستثنا نبوده است. علاوه بر عوامل طبیعی، دخالت‌های انسانی در سطح منطقه‌ای و استانی نیز در تشدید خشکسالی نقش داشته‌اند.حسینعلی محمدی مدیرکل مدیریت بحران مازندران،  اظهار کرد: مهم‌ترین موضوع در مقابله با خشکسالی، اختصاص اعتبار در حوزه‌های فرهنگی، پیشگیرانه و رفع مشکلات تنش آبی است.وی افزود: در سال گذشته اعتباراتی برای رفع تنش آب کشاورزی در نظر گرفته شد و امسال نیز بودجه قابل توجهی برای حل مشکل تنش آبی در ۱۲۰ روستای استان اختصاص یافته است.محمدی یادآور شد: در کنار رفع مشکلات تنش آبی، در حوزه مدیریت منابع آب کشاورزی نیز اعتبارات مناسبی لحاظ شده که می‌تواند در کاهش اثرات خشکسالی مؤثر باشد.

با توجه به کاهش چشمگیر بارش‌ها، افزایش دما و گسترش خشکسالی در سطح استان مازندران، به‌ویژه در مناطق کشاورزی، می‌توان گفت که این استان دیگر از خطر تغییرات اقلیمی مستثنا نیست. هشدارهای هواشناسی و اقدامات مدیریت بحران نشان می‌دهد که مقابله با خشکسالی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، تخصیص منابع مالی کافی و مشارکت همه‌جانبه دستگاه‌های اجرایی است. اگرچه اعتبارات مناسبی برای رفع تنش آبی در روستاها و بخش کشاورزی در نظر گرفته شده، اما تداوم این روند بدون اصلاح الگوهای مصرف و مدیریت منابع، می‌تواند امنیت غذایی و پایداری زیست‌محیطی استان را با چالش‌های جدی مواجه کند.