اگر نوجوان بودم، چه پیج اینستاگرامی می‌ساختم که ترند شود؟

اگر امروز دوباره نوجوان بودم، با همان انرژی و کنجکاوی بی‌حد، قطعا پیج اینستاگرامم را نه حول محور «خودنمایی»، که حول محور «ارزش آفرینی» می‌ساختم اما چطور؟ انتخاب یک نیچ (حوزه تخصصی) داغ اما ساده. 
من به جای پرداختن به کلیات، یک موضوع بسیار خاص را انتخاب می‌کردم. مثلا:
«ریویو کتاب‌های فانتزی نوجوان»: فقط و فقط ریویو کتاب‌هایی مثل «هری پاتر»، «ارباب حلقه‌ها» یا رمان‌های نوجوان پرفروش. چرا؟ چون جامعه هدفم (نوجوانان کتابخوان) دقیقا می‌دانستند برای چه چیزی باید من را فالو کنند. 
یا «هنر با وسایل دورریختنی» ساختن کاردستی‌های خلاقانه و کاربردی با بطری‌های پلاستیکی، قوطی‌ها و کاغذهای باطله. این ایده نه‌تنها جذاب و کم‌هزینه است، بلکه یک پیام زیست‌محیطی قدرتمند دارد.  یا این‌که «آموزش ساده نرم‌افزارهای خلاقانه» را انتخاب می‌کردم‌. چراکه ساخت ویدئوهای کوتاه ۶۰ ثانیه‌ای که یک ترفند ساده در نرم‌افزاری مانند «کپکات» یا «کانوا» را آموزش می‌دهد. مفید، سریع و بسیار کاربرپسند. 
البته باید به این نکته اشاره کنیم که دیگر دوره عکس‌های تار و بی‌کیفیت گذشته است. نوجوان امروز ذهنیت بصری قوی دارد. من یاد می‌گرفتم که با همان موبایلم، با نور طبیعی روز عکس‌های واضح بگیرم و با اپلیکیشن‌های رایگانی مثل «اینشات» یا «کپکات»، ویدئوهای پویا با زیرنویس‌های خوانا بسازم. یک تم رنگی ثابت برای پیجم انتخاب می‌کردم تا در ذهن بیننده ماندگار شوم.  راز اصلی رشد، فقط پست گذاشتن نیست، بلکه صحبت با مردم است. به همه کامنت‌ها پاسخ می‌دادم، در استوری‌ها نظر سؤال می‌پرسیدم (مثلا «قهرمان بعدی که ریویو کنم کی باشد؟») و از فالوورهایم می‌خواستم که ایده‌های خودشان را به‌هم پیشنهاد دهند. وقتی مردم احساس کنند بخشی از یک جامعه هستند، به وفادارترین حامیان شما تبدیل می‌شوند.  اینستاگرام فقط«پست» نیست. من از «استوری» برای ارتباط روزمره، از «ریلز» برای دیده شدن توسط کاربران جدید (به لطف الگوریتم اینستاگرام) و از «آیجی‌تیوی» (پخش زنده) برای گفت‌وگوی مستقیم و پاسخ به سؤالات استفاده می‌کردم. 
در نهایت، اگر نوجوان هستی، فرصت بی‌نظیری در دستان توست. تو زبان نسل خودت را می‌فهمی و می‌دانی چه چیزی جذاب است. پیج اینستاگرامت را به مغازه‌ای کوچک برای ارائه یک مهارت، یک علاقه یا یک ایده تبدیل کن. موفقیت در ایجاد ارزش برای دیگران است، نه در دنبال کردن مدهای زودگذر. 
پیجی بساز که وقتی پنج سال بعد به آن نگاه کردی، به خودت ببالی، نه این‌که خجالت بکشی.