من کیستم؟!

این دوران پر ازتغییرات جسمی، روانی و اجتماعی است و مدرسه یکی از کلیدی‌ترین مکان‌هایی که هویت‌مان را می‌سازد؛ نه‌فقط برای درس، بلکه برای پرورش مهارت‌های اجتماعی، ایجاد پیوندها و تجربه بخش عظیمی از شخصیت‌مان.وقتی با همکلاسی‌ها همکاری داریم، در پروژه‌های گروهی شرکت می‌کنیم، با معلمان حرف می‌زنیم یا حتی با دوستان‌مان دچار اختلاف‌نظر می‌شویم، کم‌کم شناخت بهتری از خودمان و جایگاه‌مان در جمع پیدا می‌کنیم. هویت نوجوانی ترکیبی است از شناخت خود و تعامل با دیگران و در این دوران، مدام از خودمان می‌پرسیم من چه کسی هستم، چه چیزی برایم ارزش دارد و جایگاهم در جامعه چیست و مدرسه دقیقا جایی است که می‌توانیم این سؤال‌ها را امتحان و کم‌کم جواب‌مان را پیدا کنیم. حتی کارهای ساده مثل مسئولیت دادن به یک نفر در گروه یا مدیریت پروژه‌ای کوچک، فرصت‌هایی هستند که اعتماد به‌نفس، رهبری و مهارت حل مسأله را در ما تقویت می‌کنند و باعث می‌شوند یاد بگیریم چطور در کنار دیگران زندگی کنیم و خودمان را بهتر بشناسیم. زندگی نوجوانان امروز با چالش‌های خاص خودش همراه است، شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌ها و جریان‌های جهانی هم فرصت ایجاد می‌کنند و هم فشار. تصاویر و داستان‌هایی که هر روز می‌بینیم می‌توانند تصور ما از خود و جهان را شکل دهند و گاهی باعث سردرگمی یا مقایسه‌های بی‌مورد شوند. در این شرایط مدرسه نقش مهمی دارد، جایی که می‌توانیم ارزش‌ها و هویت خود را تمرین کنیم، مهارت‌های اجتماعی بسازیم و یاد بگیریم چگونه با فشارهای بیرونی کنار بیاییم. حضور معلمان حامی و دوستان قابل اعتماد اجازه می‌دهد تجربه‌های واقعی از زندگی و هویت داشته باشیم و آماده شویم برای دنیای بیرون.
برای نوجوان ایرانی، آگاهی از فرهنگ، زبان، تاریخ و ارزش‌های بومی اهمیتی ویژه دارد. آشنایی با ریشه‌های خویش، زمینه‌ساز خلق هویتی متعادل و پویاست که همزمان با جهان نوین ارتباط برقرار کند و اصالت را پاس بدارد. مدرسه از طریق درس‌های ادبیات، تاریخ و هنر، همراه با فوق‌برنامه‌ها، بستری می‌سازد تا نوجوان تجربه‌های فرهنگی و اجتماعی را همزمان بیازماید و شخصیت خود را شکل دهد. حتی کارهای ساده‌ای چون برپایی نمایشگاه آثار هنری یا نگارش داستانی از زندگی روزمره، به او یاری می‌رساند تا پیوندی عمیق با فرهنگ ایرانی برقرار کند وهویتی مستقل بیافریند. شکل‌گیری هویت نوجوان همیشه ساده نیست، فشار امتحانات، انتظارات خانواده، مقایسه با دیگران و تغییرات جسمی و روانی گاهی باعث اضطراب و سردرگمی می‌شوند اما همین تجربه‌ها وقتی در محیط امن مدرسه اتفاق می‌افتند، فرصت رشد و یادگیری فراهم می‌کنند، هر گفت‌وگو، پروژه گروهی، فعالیت ورزشی یا هنری و حتی هر لحظه تفاوت دیدگاه‌ها کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی، مسئولیت‌پذیری، مدیریت احساسات و اعتماد به‌نفس خود را بسازیم و با خودشناسی بیشتری مسیر بزرگسالی را شروع کنیم. نوجوانی همچنین زمان تجربه احساسات شدید است، هیجانات مثبت و منفی به ما یاد می‌دهند چگونه با شکست، موفقیت، اضطراب و شادی کنار بیاییم،مدرسه با فضای نسبی امن خوداجازه می‌دهد این هیجانات تجربه، کنترل و به مهارت‌های زندگی تبدیل شوند، درواقع مدرسه نه‌فقط محل تحصیل، بلکه محیطی است که شخصیت اجتماعی، هیجانی و فرهنگی نوجوان را شکل می‌دهد و به او کمک می‌کند با جهان اطرافش آشنا شده و راه خود را پیدا کند. در‌نهایت نوجوانی زمانی است که می‌توانیم خودمان را کشف کنیم، ریشه‌های‌مان را بشناسیم و یاد بگیریم چگونه با جهان تعامل کنیم، مدرسه با فرصت‌های آموزشی، فعالیت‌های اجتماعی و تجربه‌های روزمره نقش کلیدی در این مسیر دارد و هر تجربه کوچک قطعه‌ای از پازل بزرگ هویت ماست، هر لحظه در کلاس، گفت‌وگو با دوست، پروژه گروهی و هرگونه فعالیت فرهنگی کمک می‌کند هویت متعادل، پویا و اجتماعی خود را بسازیم و آماده زندگی در دنیای پیچیده امروز باشیم، نوجوان امروز، بزرگسال فرداست و آنچه در مدرسه می‌آموزد و تجربه می‌کند پایه‌های زندگی آینده او را شکل می‌دهد.