اپیدمی تب برفکی و لزوم استفاده از تجارب دامداران پیشکسوت!

مدتی است که سویه جدید تب برفکی، دامداران عزیز کشورمان را به هراس انداخته است، در این بین گفته می‌شود واکسن‌های موجود مفید فایده نبوده و لذا بخش مهمی از دام‌ها در حال ارسال به کشتارگاه‌ها می‌باشند.

گذشته از این که حدود یک دهه است که فریاد می‌زنم موضوع بیماری دام‌ها در ایران یک اقدام بیوتروریستی است، اما همزمان معتقدیم که استفاده از تجارب کشاورزان و دامداران بومی اگر به صورت مکتوب درآید می‌تواند گنجینه عظیمی را فراروی کارشناسان وزارت جهاد کشاورزی قرار دهد.

به عنوان مثال اخیرا از یکی از دامداری‌های با سابقه دیدار کردم از صاحب دامداری پرسیدم با تب برفکی چه می‌کنی؟ گفت: در جیره غذایی آنها از #سرکه استفاده می‌کنم و مشکل چندانی نداریم!

به قول ابن سینا: حکمت خداوند اقتضا می‌کند که در هر جا بیماری رواج پیدا کرد در همان منطقه، درمان آن بیماری هم وجود داشته باشد.

در جریان علمی مهم نیست یک فرضیه از کجا به دست آمده باشد، بلکه آنچه مهم است این است که آن فرضیه در عمل اثبات شود، پس حداقل می‌توان تجربه این دامدار پیشکسوت را به عنوان فرضیه پذیرفته و در مورد صحت و سقم آن تحقیق کرد.