زمستان غمبار غزه

 

هولوکاست خاموش
در ماه‎های اخیر، با وجود آتش‌بس و تعهد رسمی به افزایش ورود کمک‌های بشر‌دوستانه به غزه، وضعیت غذایی مردم نوارغزه به‌مراتب وخیم‌تر از آن چیزی است که اغلب گزارش‌ها نشان می‌دهند‌؛ میزان غذای واردشده به‌طور قابل‌توجهی کمتر از نیاز واقعی حدود دو میلیون نفر است و درصد زیادی از جمعیت در شرایط گرسنگی و بحران غذایی شدید قرار دارند. براساس داده‌های اخیر پروژه مشترک تحلیل فقر و امنیت غذایی، بخش‌هایی از غزه از اواسط سال ۲۰۲۵ وارد مرحله فاجعه‌بار گرسنگی (IPC Phase ۵) شده‌اند و بیش از نیم‌میلیون نفر در معرض گرسنگی و مرگ تدریجی هستند، در‌حالی‌که تعداد موارد سوءتغذیه حاد به‌ویژه میان کودکان و زنان باردار افزایش یافته است. 
این وضعیت به‌دلیل عدم ورود کافی مواد غذایی، آب و سوخت به نوار غزه است‌؛ حتی با وجود توافق آتش‌بس، تعداد کامیون‌های کمک‌رسانی بسیار کمتر از حد نیاز روزانه بوده و کمک‌ها غالبا ناکافی و نامنظم‌اند، به‌گونه‌ای که هزاران نفر مجبور شده‌اند روزها بدون غذا بمانند یا برای تهیه غذا در صف‌های طولانی و مخاطره‌آمیز منتظر بمانند. آمار رسمی از آغاز درمان بیش از۹۰۰۰کودک برای سوءتغذیه حاد درماه اکتبر۲۰۲۵ حکایت داردواین نشان‌دهنده وخامت وضع تغذیه‌ای در میان کودکان است که به‌طور قابل‌توجهی درمعرض خطر مرگ قرار دارند. علاوه بر این، گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای بین‌المللی هشدار داده‌اند که مرگ و میر مرتبط با گرسنگی و سوءتغذیه در غزه ادامه دارد و اگر مسیر دسترسی به کمک‌های اصلی بازگشایی نشود، این تلفات افزایش خواهد یافت. در شرایطی که تلاش‌ها برای رساندن غذا ادامه دارد، کمبود شدید کمک‌ها به‌ترکیب خشونت و محاصره افزوده و باعث شده افراد بیشتر درگیر فقدان دسترسی به غذا، آب و مراقبت‌های پزشکی شوند. 
 
رنج بی‌پایان
یحیی السراج، رئیس اتحادیه شهرداری‌های غزه، هشدار داده است که با غرق‌شدن چادرها و تخریب گسترده خانه‌های باقی‌مانده، خطرات جدی جان غیرنظامیان، به ویژه کودکان و سالمندان را تهدید می‌کند. این طوفان شرایط دشوار ناشی از طوفان قبلی را تشدید کرده و کمبود سرپناه‌های امن و تجهیزات گرمایشی، آسیب‌پذیری آوارگان را به حداکثر رسانده است. منابع محلی گزارش داده‌اند که اردوگاه‌های چادری به گودال‌های آب وگل تبدیل شده وبسیاری ازچادرها درآب فرو رفته‌اند. 
اداره دفاع مدنی و تیم‌های اضطراری شهرداری‌ها تلاش می‌کنند خسارات و رنج آوارگان را کاهش دهند اما امکانات بسیار محدود است. اسماعیل الثوابته، مدیر دفتر اطلاع‌رسانی دولتی، اعلام کرده که بیش از ربع میلیون نفر از آوارگان در چادرها و سرپناه‌های موقت بدون هیچ محافظتی در برابر سرما وباران زندگی می‌کنند.طی روزهای اخیر،حداقل سه کودک بر اثر سرماوپیامدهای طوفان جان خود راازدست داده‌اندوتعدادی ازساختمان‌های مسکونی آسیب‌دیده نیزریزش کرده است. 
توافق آتش‌بس مقرر کرده بود که ۳۰۰ هزار چادر و خانه سیار برای آوارگان وارد غزه شود اما رژیم‌صهیونیستی مانع ورود این کمک‌ها شده و گذرگاه‌ها همچنان بسته است. در نتیجه، خانواده‌های آواره برای حفظ جان خود مجبورند تشک‌ها و وسایل خود را روی سر حمل کنند یا شب‌ها را ایستاده در باتلاق‌های آب و گل سپری کنند. تصاویر منتشر‌شده نشان می‌دهد که فاجعه انسانی در اردوگاه‌ها به اوج خود رسیده و بیش از ربع میلیون نفر در شرایط غیرقابل تحمل و بدون محافظت در برابر سرما و آب به سر می‌برند. 
 
دست پنهان صهیون
در پسا‌آتش‌بس غزه، با وجود توافق رسمی برای آسان‌سازی ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه، شواهد از ادامه محدودیت‌ها و انسداد مسیرهای حیاتی کمک‌رسانی توسط رژیم‌صهیونیستی حکایت دارد. براساس گزارش تحلیلی آسوشیتدپرس، رژیم‌صهیونیستی متعهد به صدور جواز ورود حدود ۶۰۰ کامیون کمک‌‎رسانی روزانه شده بود اما آمار رسمی نشان می‌دهد که به‌طور متوسط فقط حدود ۴۵۹ کامیون وارد غزه شده‌اند و این رقم بسیار کمتر از نیاز واقعی است‌؛ نهادهای امدادی معتقدندحتی آمارهای رسمی هم عدد واقعی را کمتر گزارش می‌کنندکه این کندی و ناکافی بودن ورود کمک‌ها به بحران انسانی دامن می‌زند. 
علاوه بر محدودیت در تعداد کامیون‌ها، مسیرها و مرزهای کلیدی برای ورود کمک نیز بسته یا محدود باقی مانده‌اند‌؛ گزارش‌های بین‌المللی می‌گویند تنها چند گذرگاه مشخص اجازه عبور و مرور اقلام ضروری را داشته و هیچ دسترسی مستقیمی از شمال اراضی اشغالی به کرانه شرقی مدیترانه یا از جنوب به مصرفعال نیست،در حالی که سازمان‌های امدادی بارها تاکید کرده‌اند که باید تمامی گذرگاه‌های موجود باز شوند تا کمک‌ها به‌سرعت و بدون مانع به دست نیازمندان برسد. 
برخی نهادهای حقوق بشری معتبر نیز این سیاست‌ها را در چارچوب استفاده از گرسنگی به‌عنوان ابزاری در جنگ یا حتی مصادیقی از نقض جدی حقوق بشر و جنایات علیه بشریت بررسی کرده‌اند. به‌عنوان مثال، عفو بین‌الملل همچنین گزارش‌های قضایی بین‌المللی گفته‌اند که ادامه محدودیت‌ها در ورود غذا و خدمات اساسی، همراه با تخریب زیرساخت‌های حیاتی و عدم دسترسی مستقل به کمک، شرایط زندگی را به‌گونه‌ای رقم زده که جان بسیاری از غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان و زنان، در معرض خطر جدی قرار دارد و این سازمان‌ها این اقدام‌ها را در زمینه گسترده‌تری از «شرایط زندگی محاسبه‌شده برای تخریب فیزیکی» مردم زیر محاصره تحلیل کرده‌اند. بنابراین، کشورهای میانجی اسلامی باید طرف آمریکایی را جهت کنترل توحش رژیم صهیونی مورد فشار قرار دهند تا آتش‎بسی کامل محقق شود.