همدستان «آپو» در اقلیم کردستان

در این میان، تلاش برای حفظ وجهه بین‌المللی این تجاوزات، نیروهای ناتو و آمریکا را مجبور کرد تا مواضع گروه‌های تروریستی شناخته شده منطقه را نیز تا حدی هدف قرار دهند.

گروهک پ.ک.ک که از سوی دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی از جمله کشورهای هم پیمان ناتو به عنوان یک گروه تروریستی شناخته می‌شد و عمده فعالیت خود را به مبارزه با دولت ترکیه اختصاص داده است، ناچار شد تا به منظور گریز از وجهه تروریستی و هدف قرار گرفتن از سوی غرب، نیروهای خود را در قالب احزاب جدیدی میان شاخه‌های ترکیه، سوریه، عراق و ایران تقسیم کند.

پژاک نیز تقسیم‌بندی ایرانی پ.ک.ک است که سال 1383 تأسیس شد و البته بعدها انشعاباتی در داخل آن به وجود آمد. این گروه خود را شاخه ایرانی حزب کارگران کردستان ترکیه معرفی می‌کند.

تشکیلات مخوف پژاک یک مجموعه شبه نظامی تروریستی چپ‌گراست که در منطقه کردستان ایران و علیه جمهوری اسلامی فعالیت‌های خرابکارانه انجام می‌دهد و به دلیل اقدامات تروریستی‌اش خیلی زود در طبقه‌بندی سازمان‌های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا و کشورهای هم پیمان ناتو قرار گرفت.

هر چند همگی اعضای پژاک پیوسته تحت آموزش‌های نظامی قرار دارند و جزو نیروهای نظامی این گروه محسوب می‌شوند، اما این گروهک دارای یک شاخه نظامی مجزاست که فعالیت‌های تروریستی پژاک را اجرا می‌کند.

«عبدالرحمان حاجی احمدی» به عنوان سرکرده پژاک شناخته می‌شود که هم اکنون در کشور آلمان سکونت دارد. هر چند وی در اسفند سال 1388 با تقاضای دولت بلژیک و توسط پلیس ضدتروریسم آلمان بازداشت شد، اما پس از مدتی کوتاه آزاد شد و از همین کشور آزادانه و با امنیت کامل به سازمان‌دهی پژاک می‌پردازد.

برخی منابع کرد، حاجی احمدی را اسما رییس پژاک می‌دانند و عقیده دارند که وی بدون اجازه پ.ک.ک و شخص عبدالله اوجالان، سرکرده پ.ک.ک هیچ تصمیمی نمی گیرد و حضور او فقط به این خاطر صورت گرفته که پژاک و پ.ک.ک به عنوان دو گروه متمایز نشان داده شوند.

اما واقعیت امر در واکاوی ایدئولوژی پژاک و پ.ک.ک دیده می‌شود که معتقد به آپوگرایی (Apoism) یعنی پیروی مطلق از شخص عبدالله اوجالان (ملقب به آپو) است.

این دو گروه که اساسا یک تشکیلات واحد هستند، در ساختاری فرقه‌گونه، اعضای خود را به اطاعت محض از اوجالان مجبور می‌سازند. ترسیم تصویر بزرگی از عبدالله اوجالان روی کوهی در ۱۶ کیلومتری کوه قندیل نیز از همین اعتقاد نشات گرفته است.

اساسنامه گروهک تروریستی پژاک نیز بسیاری از اهداف و اعتقادات این جماعت را بازگو می‌کند. این گروهک بشدت خود را پایبند به مبانی فلسفی و ایدئولوژیک عبدالله اوجالان رهبر پ.ک.ک می‌داند و او را رهبر (آپو) خطاب می‌کند.

مواضع این گروه در قبال جمهوری اسلامی نیز در اساسنامه آنها منعکس شده است. اساسنامه پژاک هیچ اشاره‌ای به حزب بعث به عنوان آغازگر جنگ نمی‌کند و ایران را مقصر وارد آمدن خسارت به کشور می‌داند.

اگر چه آنها مدعی کردستانی در چارچوب مرزهای ایران هستند، اما استفاده مکرر از لفظ شرق کردستان(کردستان ایران) اشاره به دیدگاه جدایی‌طلبانه آنها مبنی بر تأسیس کردستان بزرگ است؛ به نحوی که در بخش پنجم اساسنامه، تقسیم بندی استان کردستان را غیر قابل قبول می‌خوانند.

پژاک در بند 18 اساسنامه خود، خوی تروریستی‌اش را بخوبی نشان می‌دهد و از بین بردن نیروهای مردمی بسیج و پایگاه‌های بسیج را از اهداف خود می‌شمارد.

این گروه همچون بسیاری از فرقه‌های فاشیستی و مستبد، ابزارهایی برای کنترل اعضای خود دارد که از جمله آنها ممنوعیت ازدواج است.

این محدودیت سبب بروز فساد اخلاقی پنهان در این گروه همچون گروهک منافقین شده است. کمیته‌های انضباطی نیز به منظور برخورد با اعضا در صورت نقض قوانین در این گروه به وجود آمده‌اند که ضمن صدور حکم، وظیفه تنبیه را نیز بر عهده دارند.

استفاده ابزاری از کودکان، یکی دیگر از نقاط تاریک این گروهک تروریستی است و بیانگر آن است که پژاک برای اهداف خود، حد و مرزی نمی‌شناسد.

در حالی که در اساسنامه پژاک ذکر شده که شرط عضویت در این گروه، داشتن 18 سال تمام است تا به فعالیت‌های تروریستی خود، جلوه حقوق بشری بدهند، اما افراد بسیاری در این گروه مشاهده شده که حتی هنگام کشته‌شدن 18 سال نداشتند.

برخی دستگیرشدگان این گروهک بین 14 تا 16 سال داشتند و غیر از این، برخی جدا شده‌های پژاک و پ.ک.ک از وجود کودکان 8 تا 9 ساله در اردوگاه‌های این گروه خبر می‌دهند که والدین خود را نیز همراه ندارند.

عکس‌های منتشر شده از شبه‌نظامیان پژاک در ارتفاعات کردستان نیز کودکانی را نشان می‌دهد که لباس نظامی به تن داشته و مسلح هستند. یکی از روزنامه‌های دانمارک در همین خصوص نوشت: «پ.ک.ک از کودکان برای جنگ استفاده می‌کند».

این گروه تروریستی نیز مانند دیگر فرقه‌ها و گروهک‌های معاند نظام ایران از منابع مالی و حمایتی کشورهای غربی و در راس همه آنها آمریکا برخوردار است.

بسیاری از فرماندهان احزاب ایرانی کرد می‌گویند پژاک مذاکرات مستقیم و غیر مستقیمی با مسؤولان آمریکایی داشته‌است و از آنها و اسرائیلی‌ها کمک مالی دریافت می‌کند.

«روشن چکیر» تحلیلگر ترک در سایت شبکه یک تلویزیون آلمان، پژاک را مجموعه دست‌ساز آمریکا برای درگیر کردن دولت ایران دانسته است.

«سیمور هرش» روزنامه نگار معروف آمریکایی نیز در گزارشی درمجله «نیویورکر» در شماره ۲۷ نوامبر 2008 خبر می‌دهد که گروه پژاک هم از ایالات متحده و هم از اسرائیل کمک دریافت می‌کند.

در همین رابطه می‌توان به گفت‌وگوی یکی از رهبران پژاک در سال 1387 با روزنامه هلندی «تراؤ» اشاره کرد که در آن رسما سفر سرکرده پژاک به آمریکا برای دیدار با مسوولان این کشور و دریافت کمک را تأیید می‌کند.

قاچاق مواد مخدر منبع دیگری برای تامین هزینه‌های خرید سلاح، مواد منفجره و نیازهای روزانه پ.ک.ک و پژاک است.

یکی از مهم ترین مناطق حوزه پخش مواد برای این دو گروهک اروپاست. پ.ک.ک به یکی از بزرگ‌ترین کارتل‌های مواد مخدر تبدیل شده که در منطقه خاورمیانه از پاکستان، افغانستان، ایران و ترکیه تا اروپا رقیبی ندارد. هزاران هواخواه پ.ک.ک در اروپا شبکه بزرگ پخش مواد مخدر را به عهده دارند.

به گزارش اینترپل (پلیس بین‌الملل) در سال ۱۹۹۲ پ.ک.ک ۸۰ درصد کنترل مواد مخدر اروپا را در دست داشت. پژاک نیز به عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک نقش اساسی را به ویژه در مرزهای ایران ایفا می‌کند.

در گزارش‌های سالانه پلیس بین‌الملل ضمن اشاره به ورود 60 تا 70 درصد مواد مخدر وارده به اروپا از طریق استانبول، اعلام شده که ۱۷۸ تشکیلات کردی تحت کنترل پ.ک.ک و پژاک مستقیما در ترانزیت مواد‌مخدر دخالت دارند.

دادستان کل آلمان نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی در همین رابطه گفت: «۸۰ درصد مواد مخدر مصرفی در آلمان توسط اعضای پ.ک.ک و پژاک تامین می‌شود».

در گزارشی که در سایت وزارت دفاع انگلیس درج شد، بر لزوم برخورد قاطع با فرقه پژاک برای جلوگیری از ترانزیت و پخش مواد مخدر تاکید شده است.

بسیاری از اعضای دستگیر شده فرقه‌های پژاک و پ.ک.ک نیز در بازجویی‌ها به این نکته اعتراف کرده‌اند که در آمد حاصله از مواد مخدر را برای تامین هزینه‌های گروه‌های خود صرف می‌کنند.

در این دو فرقه، واحد «گمرک» وجود دارد که وظیفه استقرار در نقاط مرزی و محل تردد قاچاقچیان مواد‌مخدر و تضمین ترانزیت مواد مخدر را برعهده دارند.

همسویی اهداف و منابع حمایتی گروهک‌های معاند نظام ایران همیشه سبب همکاری‌های این گروه‌های تروریستی شده است و پژاک نیز از این قاعده مستثنا نیست و در همین رابطه باید به دفاع گروهک پژاک از فعالیت‌های تروریستی گروهک ریگی اشاره کرد.

سرکردگان پژاک پس از دستگیری عبدالمالک ریگی و اعدام وی طی بیانیه‌ای در 23 ژوئن2010 از مرگ وی با عنوان شهادت نام بردند و به مردم بلوچستان برای اعدام این تروریست تسلیت گفتند.

هم اکنون نیز فعالیت گروهک تروریستی پژاک همچون گذشته در مرز بین ایران، عراق و ترکیه و منطقه «قلعه‌رش» در استان آذربایجان غربی و بخش شرقی کوهستان «قندیل» در کردستان عراق معطوف است.

به‌رغم حضور دائم نظامی ایران برای حفاظت از مناطق غربی، هر از چندگاهی اقدام به درگیری به جهت ناامن ‌سازی منطقه می‌نمایند.(جام جم - ضمیمه ایام)

کریم بابایی