درسهای انفجارهای دمشق

این رویکرد را در دو حوزه می‌توان مشاهده کرد. اولا ائتلافی از مدعیان حامیان حقوق مردم سوریه است که در 23 ماه گذشته به حمایت از گروه‌های شبه نظامی و به اصطلاح معارضان نظام سوریه پرداخته‌اند.

ترکیه، کشورهای غربی ، کشورهای مرتجع عربی در کنار صهیونیست‌ها از همه ابزارها و امکانات برای استمرار فضای بحران در سوریه بهره‌برداری کرده‌اند در حالی که ادعای آنها حمایت از مردم سوریه بوده است.

این ادعاها در حالی مطرح شده که همین مدعیان در برابر انفجار سوریه راه سکوت در پیش گرفته و چنان وانمود کرده‌اند که هیچ اتفاقی روی نداده و حتی عاملین این جنایت در کشتار مردم محق بوده‌اند.

این رفتارها خود سندی بر عدم صداقت آنها در قبال تحولات سوریه و طراحی آنها برای سلطه بر این کشور به بهانه حمایت از مردم است.

همچنین سازمان ملل و نهادهای حقوق بشر را باید بازندگان دیگر تحولات سوریه دانست. سازمان مللی که در 23 ماه گذشته با ادعای حمایت از مردم در امور سوریه دخالت کرده و حتی افرادی مانند کوفی عنان و اخضر الابراهیمی را به عنوان نماینده خود در امور سوریه معرفی کرده است در برابر انفجارهای کنونی سوریه راه سکوت در پیش گرفته و یا صرفاً به محکومیت ساده بسنده کرده‌اند.

این نهادها باردیگر نشان دادند که همچنان وابسته به غرب هستند و در این راه همه اصول بشر دوستانه را زیر پا می‌گذارند. آنهایی که باید به دنبال برقراری صلح و ثبات در جهان باشند نه تنها در این مسیر گام بر نداشته بلکه خود به عامل بی ثباتی در جهان مبدل شده‌اند که نمود آن را در تحولات سوریه از جمله در انفجارهای اخیر دمشق می‌توان مشاهده کرد.

در جمع بندی کلی از آنچه ذکر شد می‌توان گفت انفجارهای خونین دمشق باردیگر ماهیت غیر مردمی گروه‌های معارض و حامیان آنها را آشکارتر ساخت. آنهایی که با ادعای حمایت از مردم، در 23 ماه گذشته سوریه را به آتش کشیده‌اند و در این راه از هیچ جنایتی فروگذار نیستند. سازمان ملل و نهادهای حقوق بشر را نیز باید رسوا شدگان دیگر انفجارهای دمشق دانست که با سکوت خود بر غیر مردمی بودن و سیاسی کاریشان به جای توجه به حقایق مهر تأیید زده‌اند.

قاسم غفوری-جام جم آنلاین