جای خالی مدیریت در مساله پناهندگان افغان

از سوی دیگر، فعالان حقوق پناهندگان معتقدند که حضور جمعیت پناهنده در هر کشوری، نه‌تنها آثار مثبتی نیز بر روند توسعه اقتصادی کشور میزبان به همراه دارد، از منظر انساندوستانه نیز همه کشورها باید از حقوق پناهندگان دفاع کنند.

اما اگر بخواهیم بی‌طرفانه به موضوع پناهندگان مقیم ایران نگاه کنیم و حضور پناهندگان را به طور مطلق سیاه و سفید نبینیم، در آن صورت می‌توانیم بگوییم که افزایش روزافزون پناهندگان مقیم ایران، امری انکارنشدنی است که تبعات اقتصادی و فرهنگی گوناگونی در جامعه ایرانی برجای گذاشته است که البته می‌شد با مدیریت و برنامه‌ریزی بهتر، از حجم تبعات منفی آن کاست و از آثار مثبت حضور پناهندگان استفاده کرد.

روز گذشته نیز مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی حمایت از پناهندگان اعلام کرد که ایران و پاکستان میزبان 95 درصد پناهندگان افغان هستند و همچنان ایران، دومین کشور پناهنده‌پذیر جهان است.

در همین حال، مدیرکل امور اتباع وزارت کشور نیز روز گذشته تاکید کرد که اتباع افغان باید به صورت قانونی در داخل خاک ایران حضور داشته باشند، اما واقعیت این است که با توجه به سهل‌انگاری‌های مسئولان ایرانی در امر پناهندگان، نباید انتظار داشت که این آمار 95 درصد کاهش پیدا کند و نباید انتظار داشت که از حجم ورود غیرقانونی اتباع افغان به ایران کاسته شود.

درواقع، دو حالت بیشتر وجود ندارد؛ یا دولت ایران این توانایی را دارد که سه میلیون پناهنده افغان را تحت حمایت و پوشش خود قرار دهد یا در شرایطی که توان این کار را ندارد، معلوم نیست که چرا هم‌اکنون دولت ایران اجازه می‌دهد پناهنده‌هایی به صورت قانونی و غیرقانونی به کشور وارد شوند که نه دولت می‌تواند میزبان خوبی برای آنان باشد و نه بدنه اقتصادی کشور توان اشتغالزایی برای این مهاجران محروم را دارد.

امین جلالوند‌ - ‌ گروه جامعه