فروشندگان بد اخلاقی

یکی از این موارد همین داستان برخورد فروشنده‌های ایرانی است، برخوردی که در شأن خریدار نیست.

اغلب مسافران از فرنگ برگشته داستان‌های جالب و حیرت‌انگیزی از ماجرای خریدشان در آن دیار دارند. پس‌ گرفتن جنس خریداری شده تا چند روز بعد از خرید، برخورد کاملا محترمانه فروشندگان، امکان بازدید دقیق و کامل از کالاها، امکان پرس‌و‌جوی کامل از کیفیت و چگونگی استفاده از کالای خریداری شده و همه آن چیزی که ما ایرانی‌ها تجربه‌اش نمی‌کنیم.

شاید در برخی از این خاطرات اغراق‌هایی باشد، اما در مجموع تجربه نشان می‌دهد در آن کشورها واقعا حق با مشتری بوده و تکریم خریدار اولین وظیفه فروشنده است اما به فروشندگان ایرانی که می‌رسی برخوردها گاهی دور از شأن خریداران است.

قانون فروشنده ایرانی می‌گوید، ارائه خدمت (به معنی قیمت دادن یا همان اندک پرسش‌های معمول در مورد کالا) فقط باید به کسانی تعلق گیرد که صد درصد خواهان خرید کالا هستند و در یک طبقه‌بندی غیرمنصفانه حتی ظاهر خریدار را ملاک قرار داده و بر آن اساس خریدار واقعی را تشخیص می‌دهند!

برخی فروشنده‌ها البته از طرف دیگر ماجرا وارد می‌شوند، به اصرار خریدار را وارد مغازه می‌کنند، به اصرار توضیحات غیرضروری می‌دهند و به شکل غیرقابل قبولی به مشتری اصرار می‌کنند کالای مورد نظر را بخرد. اگر این روند منجر به خرید کالا نشد،حتی تا پای توهین کردن به مشتری هم پیش می‌روند.

این وسط شاید بتوان اندک تقصیری را برای کسانی که نه به قصد خرید که به قصد گشت و گذار وارد مراکز خرید و مغازه‌ها می‌شوند قائل شد، اما برخورد نامناسب برخی فرشندگان تر و خشک را با هم می‌سوزاند.

با این تفاسیر لازم است اتحادیه‌ها و اصناف مربوط برای صاحبان این مشاغل و فروشندگان، کلاس‌های آموزش و فرهنگی در نظر بگیرند وگرنه این مشکلات ظاهرا با توصیه حل شدنی نیست.

آوید طالبیان - ‌جام‌جم