شام آخر در خانه مقتول

ستوان نشانی خانه داماد را به دست آورد و تلفنی موضوع را به رئیس‌اش خبر داد. آنها قرار گذاشتند با هم به خانه موردنظر بروند، اما نمی‌دانستند این خانه متعلق به مقتول است، قاتل در آن زندگی می‌کند، یکی از اطرافیان این دو نفر است یا اصلا ربطی به ماجرای قتل ندارد. داماد جوانی به نام سعید بود که وقتی دو مامور پلیس را دید با احترام زیاد آنها را به داخل دعوت کرد و گفت برای هر نوع کمکی آماده است. شهاب عکسی از مقتول را به سعید نشان داد، اما جوان گفت چنین شخصی را نمی‌شناسد و در عمرش هرگز او را ندیده است.

هیچ مدرکی علیه سعید وجود نداشت و پیدا شدن یک روبان نمی‌توانست مدرک علیه او تلقی شود. کارآگاه ناچار شد تشکر کند و از خانه بیرون بیاید. مردی مسن جلوی در ایستاده بود و وقتی دید دو مرد غریبه سوار خودروی پلیس شدند جلو رفت و من‌من‌کنان گفت: شما برای همسایه طبقه دوم آمده بودید؟

ستوان گفت: نه، همسایه طبقه دوم مگر چه شده؟

ـ گم شده.

توجه کارآگاه جلب شد: گم شده؟

ـ بله، پسر جوانی بود. از دیشب گم شده. تلویزیون و کولرش هم روشن است. خواستم به 110 تلفن بزنم، اما گفتم کمی صبر کنم. شاید در خانه خوابیده. پیش خودم گفتم اگر تا شب پیدایش نشد به پلیس زنگ بزنم.

کارآگاه شانس‌اش را امتحان کرد و عکسی از مقتول را به پیرمرد نشان داد. پیرمرد عکس را جلوی چشمش کمی عقب و جلو برد و بعد گفت: خودش است. مرده؟

دو همکار نگاهی به هم انداختند و از خودرو پیاده شدند. بازی تازه شروع شده بود. باید سریع سعید را بازداشت می‌کردند. انکار او درباره آشنایی‌اش با مقتول مهم‌ترین مدرک علیه او بود. شهاب و ظهوری یک ساعت بعد در حالی‌که حکم قضایی لازم را دریافت کرده بودند وارد خانه مقتول شدند. قربانی حسن نام داشت و دانشجوی رشته مکانیک بود. یک سال و نیم قبل آن واحد آپارتمانی را از آن پیرمرد اجاره کرده بود و همیشه رفتار متین و منطقی داشت. کارآگاه وقتی وارد خانه شد دید بساط پذیرایی شام روی میز وسط هال پهن است. قاتل به عنوان مهمان وارد خانه حسن شده و در غذای او سم ریخته بود. قطعات پازل یک به یک داشت کنار هم قرار می‌گرفت. چیز زیادی تا حل معمای قتل باقی نمانده بود. سعید که دستبند به دست داشت گوشه‌ای نشسته بود و حرف نمی‌زد. او به دقت به حرف‌های ستوان و پیرمرد که درباره سم خوراندن به مقتول حرف می‌زدند گوش داد و سه ساعت بعد وقتی به اداره آگاهی رسید بلافاصله به قتل اعتراف کرد. / ضمیمه تپش