زمین در ماه متری چند است؟!

کره ماه مانند عوامل طبیعی زمینی ـ کوه، دریا و جنگل ـ است؛ هر کسی حق استفاده از دریا را دارد، اما نمی‌تواند ادعای مالکیت آن را بکند. سال 1346 ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سابق روی معاهده‌ای فضایی مذاکره کردند که بر اساس آن هیچ کشوری حق تصاحب و ادعای مالکیت بر وجبی از خاک ماه و هیچ سیاره یا سیارکی در فضا را ندارد.

کد خبر: ۶۰۰۵۲۵

به گفته استفان ای دویل، وکیل بازنشسته سابق ناسا، این حق برای هر کشوری وجود دارد که به ماه برود، روی آن قدم بگذارد و مشتی از خاک این قمر را با خود به سوغات بیاورد، اما هیچ کشوری نمی‌تواند ادعای مالکیت بر وجبی از خاک ماه را داشته باشد. با این حال اگر موسسه حقوقی فضایی به کمک صنایع خصوصی راه خودش را در تصاحب و خرید و فروش زمین در سیارات دیگر باز کند، قوانین جدید این اجازه را به استعمارگران می‌دهد تا ادعای مالکیت بر اجرام فضایی مختلف را داشته باشند و قلمرو استعماری خود را در فضا نیز بگسترانند.

آلن واسر، رئیس موسسه حقوقی فضایی بر این باور است که باید یک شرکت خصوصی وارد عمل شود و خط فضایی تاسیس کند؛ چیزی مشابه بحث خطوط هوایی بین ماه و زمین. از آن جا که یک شرکت حکم یک کشور را ندارد پس معاهده فضایی منعقد شده در سال 1346 نمی‌تواند مانع از فعالیت آن شرکت بشود. پیش از این شرکت‌های مختلفی دنیا‌های جدیدی را به وجود آورده‌اند.

واسر ادامه می‌دهد که تصاحب زمین و تعهد سودی که از آن به دست می‌آید مانند انگیزه‌ای است که باید در برنامه تاسیس شهرک‌های فضایی آینده گنجانده شود. او در تلاش است قانونی را تصویب کند که به موجب آن دولت آمریکا ادعا‌های تصاحب ماه را در آینده محترم بشمارد. جالب است بدانید که اکنون هر شخصی امکان خرید سندی را دارد که در آن ادعا شده صاحب سند مالک قطعه‌ای زمین روی ماه شمرده می‌شود. دفتر ثبت اسناد ماه (آژانس املاک ماه!) چنین سند‌هایی را به قیمت 20 دلار در عوض هر هکتار در وب‌سایت‌اش می‌فروشد. با توجه به همین موضوع دویل اعتقاد دارد که همانند قطب جنوب باید برای استفاده از فضا هم یک قانون جامع و به‌روزتری نوشته شود و اگر چنین امر مهمی تحقق پیدا نکند، میراث تمام مشکلات و مشاجرات روی کره زمین از 5000 سال گذشته تا به امروز را با خود به فضا خواهیم برد.