دو صد گفته خوب،لازمه کردار است!

در واقع او معتقد بوده است، به جای جمع شدن به نام ضدجنگ، بهتر است برای صلح و آرامش و با استفاده از این عبارت راهپیمایی و گردهمایی انجام شود.

البته این موضوع فقط به این داستان یا مستند ختم نمی‌شود و کتاب‌ها و پژوهش‌های زیادی در حوزه علم روان‌شناسی وجود دارد که بر اهمیت خوب اندیشیدن، مثبت بودن و حتی استفاده از واژگان مثبت در بیان مفاهیم منفی تاکید دارد.

بر این اساس گفته می‌شود، «به جای گرفتارم؛ بگویید: ‌در فرصت مناسب با شما خواهم بود» یا «به جای جانم به لب رسید؛ بگوییم: چندان هم راحت نبود» و عبارت‌هایی نظیر اینها. هر چند این اصول در فرهنگ ما هنوز به باور نرسیده است، اما قابل تامل است و اتفاقا امتحان کردنش دست‌کم آرامش و احساس بهتری در افراد ایجاد می‌کند.

اما نمونه بارز و مشخص این موضوع و این نگاه این روزها در دنیای سیاست خود را نشان داده و اتفاقا درخشان بوده است.

بازتاب سخنان رئیس‌جمهور در سازمان ملل و دیگر مقامات ایرانی مسلما نشات گرفته از محتوای این گفت‌وگو‌ها و اشاره مشخص به صلح و دوستی در جهان است.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان نیز در صفحه فیس‌بوکش نوشته است که امسال همه می‌خواهند با ایران ملاقات کنند و تاکید کرده نه تنها امسال اسرائیل تنها ماند و هیچکس اجلاس را ترک نکرد، بلکه در ملاقات‌ها و گفت‌وگوهای رسمی و غیررسمی، همه کشورهای غربی و در حال توسعه، سخنرانی رئیس‌جمهور را نقطه عطفی دانستند.

به نظر می‌رسد، همه این بازتاب‌ها و استقبال مثبت از سیاست‌های کشور ما در همان متن سخنرانی نهفته است و آن جمله‌ای که می‌گوید: به جای گزینه جنگ روی میز است، بگوییم صلح در دسترس است.

مستوره برادران‌نصیری - دبیر گروه جامعه