رنگ باختن یک سنت در پاستور

یکی از سنت‌های قدیمی برای ایجاد چنین رابطه هدفمندی، حاشیه جلسات هیات وزیران در پاستور بود.

جلسه‌ای که در آن وزرا معمولا بی‌واسطه با خبرنگاران صحبت کرده و به این ترتیب رسانه‌ها امکان پیگیری سوژه‌های خبری روز را پیدا می‌کردند.

این جلسات پرخبر، فرصتی بود تا نمایندگان رسانه‌ها بی‌واسطه با عالی‌ترین مقامات دولتی به گفت‌وگو پرداخته و به بسیاری از ابهامات و شایعات پایان دهند.

همین سوال و جواب‌های حاشیه جلسات دولت که به دلیل کنار هم قرار گرفتن بسیاری از وزرا، متفاوت از گفت‌وگوهای پراکنده چهره‌های شاخص دولتی در دیگر جلسات بود، این امکان را به وزیران نیز می‌داد که با موضعگیری بموقع درباره موضوعات مختلف، مانع از آن شوند که ذهن شهروندان گرفتار بعضی تردیدها شده و منتقدان، فرصت بسط دیدگاه‌های خود را بیابند.با این همه از آخرین ماه‌های فعالیت دولت قبل تلاش شد تا محدودیت‌هایی شکلی برای خبرنگاران جهت مواجهه با وزرا ایجاد شود و در دولت جدید نه تنها آن محدودیت‌ها ادامه یافت، بلکه بر آنها افزوده هم شد.

فضای باز بیرون ساختمان جلسات هیات وزیران محدود شد و راهی برای وزیران گشوده شد که بتوانند بی‌آن‌که خبرنگاران به آنها دسترسی داشته باشند، ساختمان مربوط را ترک کنند.

وزیران و مسئولان دولتی کم‌کم از حضور در جمع خبرنگارانی که گاه ساعت‌ها بیرون از ساختمان منتظر پایان جلسه هیات دولت به امید گفت‌وگو با وزرا می‌ایستادند، خودداری کردند.

کار تا آنجا پیشرفته که اکنون در حاشیه جلسات دولت، عملا بجز سخنگوی دولت، حداکثر یک یا دو وزیر به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ گفته و دیگران معمولا به دست تکان‌دادن برای عکاسان بسنده می‌کنند.

به نظر می‌رسد، از رونق افتادن سنت حضور مسئولان بلندپایه دولتی در جمع خبرنگاران پس از جلسات هیات دولت، نه فقط کمرنگ کردن شاخص‌های دولت پاسخگو را به دنبال دارد، که باعث می‌شود افراد غیرمسئول مجال دامن زدن به شایعات را بیابند، امری که هم به زیان دولت است و هم به ضرر رسانه‌ها.

مصطفی انتظاری هروی - گروه سیاسی