جنگ نرخ‌ها به کجا می‌انجامد؟

نرخ‌هایی که این روزها برای دریافت سپرده‌های کوتاه‌مدت روزشمار به مشتریان ارائه می‌شود، به مراتب بیشتر از نرخ‌هایی است که تا چند ماه قبل برای سپرده‌های بلندمدت ارائه می‌شد.

این رقابت البته از چند هفته قبل با اعلام نرخ جدید اوراق مشارکت بانک مرکزی سرعت بیشتری پیدا کرد به طوری که برخی از بانک‌ها ناچار شده‌اند برای آن‌که از قافله عقب نمانند چند بار نرخ سود سپرده‌های کوتاه‌مدت ویژه روزشمار خود را اصلاح کنند.

در این میان طبیعتا بانک‌های خصوصی و موسسات مالی و اعتباری از انعطاف‌پذیری بیشتری در ارائه نرخ‌های جذاب برخوردار هستند.

برای مثال یکی از همین بانک‌ها اخیر سپرده کوتاه‌مدت سه ماهه با نرخ 24.5 درصد را به مشتریان خود پیشنهاد کرده است.

البته این رقابت تا حدی قابل توجیه و طبیعی است زیرا با وجود تورم بیش از 30 درصدی در کشور، نرخ‌های پیشین دیگر نمی‌توانست سپرده‌گذاران را راضی به نگهداشتن سپرده‌هایشان در بسیاری از بانک‌ها کند.

اما سوال اینجاست، بانکی که برای سپرده‌های روزشمار حاضر است نرخ 25 درصدی پرداخت کند چگونه می‌خواهد آن را سرمایه‌گذاری کند که بتواند سودی بیشتر از 25 درصد کسب کند؟ کسب چنین سودی در بخش تولید که تقریبا یک رویاست لذا منابعی که با این هزینه سنگین جذب می‌شود مطمئنا روانه تولید نخواهد شد.

بهترین محل برای این به کار انداختن این سپرده‌ها در بخش بازرگانی و دلالی است. خواه این عملیات مستقیما توسط بانک و از طریق شرکت‌های وابسته به بانک صورت بگیرد یا آن‌که با ارائه تسهیلات به متقاضیان.

در هر صورت نتیجه آن خواهد شد که نرخ سود تسهیلات بانکی ‌باید به حدود 30 درصد افزایش پیدا کند که تقریبا همین اتفاق هم‌اکنون در شبکه بانکی کشور افتاده است و دیگر از تسهیلات با نرخ کمتر از 25 درصد بجز موارد خاص، در شبکه بانکی کشور خبری نیست.

بانک مرکزی نیز با سکوت در برابر این روند، به بانکداران علامت تائید داده است اما به نظر می‌رسد برای جلوگیری از تبعات ادامه این مسابقه، لازم است بانک مرکزی دست به کار شده و انضباط را به بازار پولی کشور بازگرداند.

حمید اسدی - جام‌جم