یک مصاحبه شیرین

یکی از این تجربیات شیرین من بازمی‌گردد به سال 91 که پس از هشت سال کار در خبرگزاری مهر در یکی از روزهای زیبای اردیبهشت به‌روزنامه جام‌جم آمدم تا روزهای تازه در محیط کار جدیدم، خاطره‌های تازه‌ای برایم رقم زند. مانند همیشه در حال مصاحبه کردن درباره یکی از مجموعه‌های تلویزیون بودم. در این مجموعه مصاحبه یکی از بازیگران جوان برای نخستین بار در نقشی جدی مقابل بازیگران حرفه‌ای و پیشکسوت ظاهر شده بود و البته نقش اصلی را هم بازی می‌کرد.

پیشتر با دیگر بازیگران این مجموعه درباره کار با نابازیگران و سختی‌های این تجربه صحبت کرده بودم و حالا این مصاحبه‌ها منتشر شده بود؛ چون یکی از پرسش‌هایم به مذاق آقای بازیگر جوان خوش نیامده بود، به‌همین دلیل زمانی که با او برای مصاحبه کردن تماس گرفتم، عذرخواهی کرد و از مصاحبه طفره رفت.

حتما خودتان می‌دانید که شنیدن پاسخ منفی برای یک خبرنگار اصلا خوشایند نیست. پس باید راهی برای مصاحبه با این بازیگر جوان پیدا می‌کردم. موضوع را با کارگردان این مجموعه تلویزیونی در میان گذاشتم. او هم پس از صحبت با بازیگر جوان گفت این بازیگر نگران است مبادا از او پرسش‌هایی انتقادی بپرسید، به همین دلیل ترجیح می‌دهد مصاحبه نکند. خلاصه با پادرمیانی کارگردان ماجرا ختم بخیر شد و بازیگر جوان یک روز عصر به دفتر روزنامه آمد، آن هم با یک جعبه بزرگ شیرینی. دیدن این صحنه برای همه همکاران تحریریه جالب بود، چون ما خبرنگاران عادت داریم به‌رسم احترام با جعبه شیرینی سراغ مصاحبه‌شونده‌ها برویم و این نخستین بار در طول چند سال کار خبرنگاری‌ام بود که دیدم یک مصاحبه‌شونده به رسم احترام با جعبه شیرینی به روزنامه آمد.

فاطمه عودباشی / گروه رادیو و تلویزیون