مسیر کوتاه قهرمانی ایران در کاپ آسیا

بسکتبال ناامیدکننده آسیا

تیم ملی بسکتبال در این دوره از رقابت‌ها همچون ادوار قبلی حضور در بازی‌های کاپ آسیا، با ترکیبی متفاوت به دیدار رقبا رفت. بسکتبال آسیا که برخلاف سایر قاره‌ها دوران افت خود را سپری می‌کند و تیمی مانند چین که زمانی حرف اول را در آسیا می‌زد به دنبال بازسازی بعد از کنار رفتن یائومینگ است، در این رقابت‌ها همچون بازی‌های ملت‌های آسیا سال 2013 نشان داد تا رسیدن به استانداردهای رایج در مقیاس بسکتبال قاره کهن فاصله دارد. تیم‌ها با نفرات همیشگی، پا به سن گذاشته و بدون پدیده در رقابت‌ها حضور یافتند و اگر چینی‌ها را کنار بگذاریم که تیمی جوان را روانه بازی‌ها کرده بودند، سایر تیم‌ها و نفرات همان‌هایی بودند که در ادوار مختلف گذشته، تیم‌های ملی را همراهی می‌کردند. ژاپنی‌ها با وجود تغییرات در سطح کادر فنی و استفاده از بازیکنان دورگه در سال‌های اخیر همان روند رو به نزول را طی می‌کنند. آنها بعد از ناامید شدن از کارهای صورت داده شده باز هم به مربیان داخلی بازگشتند و از طرفی بازیکن دورگه پا به سن گذاشته خود را کنار گذاشتند.

اردن، نایب‌قهرمان جام ملت‌های آسیا سال 2011 با به پایان رسیدن نسل ستاره‌هایش تیم پیری دارد که یک ماه قبل از حضور در بازی‌های کاپ آسیا به زحمت توانست تیم جوانان ایران را در شرایطی که میزبان غرب آسیا بود، مغلوب کند. بنابراین طبیعی بود تیم ملی ایران در ووهان برابر این تیم کار سختی نداشته باشد. فیلیپین و چین‌تایپه هم با همان نفراتی به بازی‌ها آمده بودند که ایران تجربه چند بار شکست دادن آنها را در تورنمنت‌های متعدد داشت. از این رو همان‌طور که در شماره‌های قبلی جام‌جم پیش‌بینی شده بود قهرمانی ایران در کاپ آسیا متصور و قابل پیش‌بینی بود، اما نکته‌ای که در این بازی‌ها وجود داشت ارزیابی تعدادی بازیکن جوان بود که همراه تیم ملی به ووهان رفته بودند.

تیم 2010 جوان‌تر بود

با ورود تیم ملی به ووهان این بحث‌ها که تیم اصلی ایران به بازی‌ها رفت یا تیم (ب) سر زبان‌ها افتاد. ایران برای سال‌های متمادی در همه تورنمنت‌ها از یک ترکیب استفاده کرد. از این رو تغییرات جزئی هم در این تیم بحث‌های متفاوتی را به وجود می‌آورد. عده‌ای، جوانگرایی تیم ملی را بیش از اندازه بزرگ کردند و برخی با وجود ستاره‌هایی مانند حدادی، ساهاکیان، ویسی و کاظمی اعتقاد داشتند تجربه و سن و سال بازیکنان باسابقه تیم ملی به جوانگرایی آن می‌چربد. البته تیم ملی به‌نسبت تیم دو سال قبل که در کاپ آسیای توکیو به میدان رفت، سن و سال‌دارتر بود. جوانترهای آن تیم با حضور صدیقی، فروتن، مشایخی، یخچالی، اصلانی و جمشیدی بیشتر بودند. بنابراین می‌شود گفت جوانگرایی در تیم دو سال پیش بیشتر از امسال اتفاق افتاد. تیم ملی در دوره قبل نیز مهدی کامرانی را در اختیار نداشت، اما آرن داوودی به توکیو رفت که این بار مصدوم بود. در بین بازیکنان جوان تنها آرمان زنگنه به تیم امسال اضافه شده بود، چون سجاد مشایخی و بهنام یخچالی دوره قبل هم کاپ آسیا را تجربه کرده بودند و محمد جمشیدی نیز سه دوره بازیکن تیم ملی در کاپ آسیا بود. این بازیکنان در ووهان درخشش خوبی داشتند، بنابراین ثابت کردند می‌توان روی آنها سرمایه‌گذاری کرد همان طور که پیش از تیم ملی آنها توانستند در رقابت‌های باشگاهی بدرخشند؛ یخچالی برای پتروشیمی بندر امام، مشایخی برای مهرام و جمشیدی برای دانشگاه آزاد. درخشش سامان ویسی، ارسلان کاظمی، اوشین ساهاکیان و حامد حدادی نیز طبیعی بود، چون هر کدام از این بازیکنان پیش از این در کلاسی فراتر از کاپ آسیا توانایی‌های خود را نشان داده بودند.

توسعه بازی جوانان در ووهان

شناخت ظرفیت‌های روانی بازیکنان کار بسیار مهمی است که در وهله نخست، خود بازیکن باید به آن پی ببرد. با این شناخت، بازیکن در میدان مسابقه راحت‌تر کار می‌کند چون می‌تواند بر شرایط هیجانی غلبه و هماهنگی مناسبی در عصب و عضله احساس کند. بازیکنان جوان بدون شناخت ظرفیت‌های روانی توسط خود و دیگران در تهدید دائمی بد بازی‌کردن یا خراب‌کردن موقعیت پرتاب یا پاس هستند؛ از این رو نیاز به حمایت از این نفرات در تیم بیشتر احساس می‌شود. بهنام یخچالی، بازیکن جوان پتروشیمی بندرامام یا سجاد مشایخی از آن دسته بازیکنانی هستند که در صورت حمایت، ظرفیت‌های مناسب روانی برای تبدیل‌شدن به یک بازیکن بزرگ را دارند. یخچالی در لیگ برتر بسکتبال بازی‌های خوبی به نمایش گذاشت و حمایت مهمد بچیروویچ، سرمربی تیم ملی را هم به دنبال خود دارد.

در اولین روزهایی که ارسلان کاظمی از آمریکا بازگشت و در ترکیب پتروشیمی بندرامام قرار گرفت گفته بود بهنام یخچالی آینده خوبی دارد. با زیر ذره‌بین بردن بازی‌های بهنام یخچالی می‌شد به ارزش‌های نهفته این جوان پی‌برد. خوشبختانه بازیکن پتروشیمی بندرامام هم پله‌های لیگ برتر را یکی بعد از دیگری بالا آمد. اضافه‌ کردن بر قدرت پرتاب توام با اعتماد به نفس از نکاتی است که در روند بازی‌های یخچالی به چشم می‌آید. پرتاب‌های کشنده او در فینال‌های لیگ برتر بسکتبال نشان از ظرفیت‌های روانی این بازیکن جوان داشت. بهنام در ووهان چین ـ محل برپایی پنجمین دوره کاپ آسیا ـ روی یادآوری نکات مثبت بازی‌های پایانی لیگ برتر، تمرکز و مولفه‌های بازی در آسیا را با کمک مربیان و بازیکنانی که تجربه بیشتری دارند با آن تلفیق کرد. سجاد مشایخی، بازیکن مهرام نیز در این بازی‌ها به دنبال توسعه بازی خود بود. او مثل بهنام اولین گام‌ها را بین برترین‌های بسکتبال ایران پشت‌سر می‌گذارد و قابلیت بزرگ شدن در بسکتبال ایران را دارد.

محمد رضاپور/ گروه ورزش