تحریف واقعیت در سایه گنبد آهنین رسانه‌ای صهیونیست‌ها

رسانه‌هایی که البته بلافاصله پس از اعلام تعداد شهدا، تاکید می‌کنند که «اسرائیل، پیش از هر حمله، از ساکنان در مناطق مسکونی می‌خواهد که خانه‌هایشان را ترک کنند». دروغی مضحک که در چارچوب راهبرد رسانه‌های غربی برای رفع اتهام نسل‌کشی از صهیونیست‌ها بیان می‌شود.

سیاست رسانه‌ای شبکه‌های بانفوذ غربی که معمولا اسپانسرهایی صهیونیستی دارند، برای پوشش اخبار تجاوز به غزه جالب توجه است. اولین مولفه این سیاست، سکوت است. همان سکوتی که طی روزهای نخست تجاوز، در پوشش توجه به جام‌جهانی فوتبال یا اقدامات تروریستی داعش در عراق توجیه می‌شد. راهبرد رسانه‌ای بنگاه‌های خبری صهیونیستی ایجاب می‌کرد پس از پایان رقابت‌های جام‌جهانی، تل‌آویو با پذیرش طرح مصر برای آتش‌بس، افکارعمومی را از آنچه در غزه گذشته بود، دور نگاه دارد. با این حال دوراندیشی نیروی مقاومت، مانع شد که این راهبرد به تمامی اجرا شود و به همین منظور، فاز بعدی سیاست خبری رسانه‌های غربی آغاز شد؛ تاکتیک نعل وارونه.

در همین راستا، رسانه‌هایی که چاره‌ای جز پوشش کشتار مردم فلسطین نداشتند، تلاش کردند جای قاتل و قربانی را تغییر داده و در سیاست‌های رسانه‌ای خود، نیروهای مقاومت را به دلیل تسلیم نشدن در مقابل تجاوز رژیم اشغالگر قدس، مسئول شهادت فلسطینیان نشان دهند. آنها که گویی فراموش کرده بودند آنچه در غزه می‌گذرد، جنگ دو دولت نیست بلکه حمله یک ارتش سرتاپامسلح به مردمی بی‌دفاع است، در خبرهای خود مدام بر این ادعا ‌که نیروهای مقاومت از مردم به‌عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند تاکید کرده و تلاش کردند صهیونیست‌ها را از اتهام نسل‌کشی تبرئه کنند. این در حالی است که اولا حماس و راهبرد مقاومت، در یک انتخابات دموکراتیک مورد اقبال مردم غزه قرار گرفته و ثانیا نمی‌توان فلسطینی‌ها را از جهادگران جبهه مقاومت جدا دانست، چراکه فلسطینیان همان‌ها هستند که پیش از این با راه انداختن انتفاضه، رژیم صهیونیستی را در بن‌بستی سیاسی قرار داده بودند.

با این‌که رسانه‌های غربی تلاش بسیاری برای بازگرداندن اتهام نقض حقوق بشر به نیروهای مقاومت فلسطینی می‌کنند، اما نمی‌توانند نسبت به‌ شدت گرفتن اعتراضات بین‌المللی، راه‌اندازی کمپین‌های ضداسرائیلی، انتشار عکس صدها کودک غرق در خون در شبکه‌های اجتماعی و تجمعات اعتراضی در نقاط مختلف جهان سکوت کنند و درست به همین خاطر است که در سومین مولفه استراتژی رسانه‌ای خود، راه تاسف و تقبیح ظاهری خشونت را در پیش گرفته و تلاش کردند ضمن همدردی با خانواده کشته‌شدگان غیرنظامی، چهره‌ای حامی حقوق بشر از خود به نمایش بگذارند. هرچند این رسانه‌ها درحالی به‌طور مداوم کشته‌شدن غیرنظامیان دوطرف را محکوم می‌کنند که تاکنون بیش از 400 فلسطینی در مقابل مرگ تنها دو سرباز صهیونیست به شهادت رسیده‌اند و روشن نیست چرا رسانه‌های مدعی بی‌طرفی نسبت به این عدم توازن معنادار در مقایسه آماری کشته‌شدگان، سکوت می‌کنند و به کلی‌گویی و مبهم‌گویی اکتفا می‌نمایند.

طی دو هفته اخیر، رسانه‌هایی چون بی‌بی‌سی، صدای آمریکا، یورونیوز، رویترز، فرانس 24، سی‌ان‌ان و... تلاش بسیاری کردند به‌گونه‌ای نقش گنبدآهنین رسانه‌ای صهیونیست‌ها را بازی کنند که به پرستیژ حرفه‌‌ای‌شان لطمه‌ای وارد نشود. با این حال افزایش اعتراضات مردمی به سیاست‌های این رسانه‌ها ـ به‌طوری که برخی دولت‌های غربی ازجمله فرانسه مجبور به ممنوع‌کردن این دست اعتراضات شد ـ نشان داد در عصر انفجار اطلاعات، راهبرد سکوت و دروغ رسانه‌های غربی نمی‌تواند به تحریف واقعیت منجر ‌شده و اکنون بیش از هر زمان دیگری چهره تجاوزکارانه صهیونیست‌ها از پشت نقاب مظلوم‌نمایی بیرون‌زده و جهان می‌تواند به این مهم پی ببرد که دیگر ادعاهای این رژیم نیز برآمده از تمایلات غاصبانه صهیونیست‌هایی است که نسل‌کشی دیگری را در غزه پدید آورده و کودکان فلسطینی را به خاک و خون کشیده‌اند.

رسانه‌هایی که به نام مقابله با نژادپرستی، بیش از نیم‌قرن است مانع طرح هرگونه نقدی درباره رژیم جعلی صهیونیستی شده‌اند، اکنون خود مهم‌ترین سند برای اثبات این گزاره تلقی می‌شوند که نژادپرستی نازیستی اروپایی‌ها در قرن بیستم، حالا در قرن بیست‌ویکم در چهره نژادپرستی صهیونیستی بروز یافته و همان‌ها که مدعی مقابله با نسل‌کشی و ناسیونالیسم افراطی بودند، حالا به سپر رسانه‌ای تندروهایی تبدیل شده‌اند که مانع مواجهه افکارعمومی با واقعیت‌های غزه می‌شوند. همان‌ها که بیش از شش دهه است امنیت و ثبات منطقه را تحت‌تاثیر قلدری‌های خود قرار داده‌اند.

محمود هرندی / جام‌جم