خاطرات زندانبانی که مرید زندانی شد

سرتیپ کوهرنگی زندانبان آیت‌الله طالقانی گفت: آیت‌الله طالقانی یک سوخته‌دل بود و مظلومیت و درد را درک می‌کرد. همه مأموران زندان عاشق ایشان بودند.

به گزارش روابط عمومی و اطلاع رسانی موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، سرتیپ کوهرنگی زندانبان آیت‌الله طالقانی در مراسم بزرگداشت سی و پنجمین سالگرد رحلت آیت‌الله طالقانی خاطراتش را از این عالم و مجاهد بزرگ نقل کرد. وی گفت: آشنایی بنده با آقای طالقانی زمانی بود که من دانشجوی دانشگاه تهران بودم و با توصیه دوستان به مسجد هدایت رفتم و مجذوب ایشان شدم.

کوهرنگی خاطر نشان کرد:‌ من به علت اینکه دانشکده افسری نیز درس خواندم مسئولیت زندان قصر به بنده واگذار شده بود.

آن زمان زندان قصر هفت هزار زندانی داشت و وقتی وارد زندان شدم چون شرایط مناسب برای اجرای طرحم ندیدم سعی کردم بین زندانیان و زندانبانان رابطه برقرار شود و برای اجرای این ترتیب از بلندگو اعلام کردم هیچ مأموری حق توهین به زندانی ندارد.

وی ادامه داد: مأموری فردا به من گفت آیت‌الله طالقانی می‌خواهد شما را ببیند و من خدمت آقای طالقانی رسیدم. ایشان وقتی مرا دیدند صمیمانه مرا پذیرفتند و اظهار داشتند به قدری شما پشت بلندگو خوب صحبت کردید که از دیشب می‌خواستم شما را ببوسم و من دست آقا را بوسیدم و این بوسه من بر دست زندانی در آن زمان خیلی سر و صدا ایجاد کرد که زندانبانی دست زندانی را بوسید.

بنابه تاکید کوهرنگی آیت‌الله طالقانی دو خصیصه بسیار مهم داشت نخست اینکه در مقابل ظلم و ستم می‌ایستاد و در مقابل به ضعیف احترام فوق‌العاده می‌کرد و همه مأموران زندان عاشق آیت‌الله طالقانی بودند.

وی افزود: آیت‌الله طالقانی سوخته‌دل بود و درک می‌کرد مظلومیت و درد چیست.