ژن های آوازخوانی در انسان و پرندگان کشف شد

این یافته جالب توجه نشان می دهد پرندگان می توانند به عنوان مدل استانداردی برای بررسی ژنتیکی تولید امواج صوتی در انسان و حتی مطالعه اختلالات گفتاری در نظر گرفته شود.

دانشمندان به «زبان پیچیده» به عنوان ویژگی خاص انسانها نگاه می کنند اما یادگیری آوازی – توانایی تولید صداهای جدید به وسیله تقلید از دیگران – صرفا متعلق به انسانها نیست.

بسیاری از پستانداران از جمله وال ها، دلفین ها و فیل ها همانند انسانها توانایی چشمگیری برای یادگیری صداهای جدید دارند.

حالا مشخص شده که این ویژگی در سه گروه از پرندگان نیز وجود دارد: مرغان آوازخوان، طوطی ها و مرغ مگس خوار.

وجود شباهت میان یادگیری آوازی در انسان و پرندگان نکته چندان سطحی نیست. دانشمندان دریافته اند مرغان آوازخوان مدارهای مغزی ویژه ای برای یادگیری آواز دارند که مشابه نمونه های ویژه متعادل ساختن گفتار در انسانهاست.

از آن گذشته حدود یک دهه پیش مشخص شد ژنی موسوم به «FOXP2» در انسان وجود دارد که در فرآیند یادگیری زبان دخالت دارد و این ژن در ناحیه ای از مغز مرغان آوازخوان موسوم به «ناحیه X» نیز وجود دارد.

دانشمندان دانشگاه «MIT» موفق به کشف این دستاوردها شده اند. آنها نقشه های فعالیت ژنتیکی در بافت مغزی برخی پرندگان آوازخوان را با یکدیگر مقایسه کرده و در ادامه آنها را با بافت مغز پزندگانی که قادر به یادگیری آوازخوانی نیستند و همچنین نقشه بافت مغزی شش انسان مقایسه نمودند. این افراد پیش از مرگ، مغزشان را برای انجام تحقیقات علمی به انستیتو مغزی «آلن» در سیاتل اهدا کرده بودند.

این بررسی ها نشان داد ژن «FOXP2» تنها یکی از 55 ژنی است که الگوی مشابهی از فعالیت در مغز انسان و پرندگان آوازخوان را نشان می دهد.(مهر)