سایه‌ای و پناهی...
آسمان باز پراکنده‌تر از این می‌خواست / جمع ما را که به مصداق پریشانی بود. شگفتا همین شنبه بیست‌و هفتم دی‌ماه بود که استاد مشفق مثل همیشه زودتر از همه، مهربان و خندان در شورای ترانه منتظر دوستان بود تا با همه دردی که در همه وجودش داشت به احترام ورود هر یک از اعضا از جایش بلند شود و خوش‌امد بگوید.
به نظر می‌آید از همیشه متفاوت‌تر است. گفتم شگفتا و تکرار می‌کنم شگفتا از انسان مرگ‌آگاهی چون او که وصیتنامه خود را همان روز شنبه به استاد حسین آهی می‌داد و می‌گفت: «آهی جان گمش نکنی.» حیفا! حیفا که سایه‌ای بود و پناهی بود و نیست.
استاد مشفق همواره برای نه تنها من که بسیاری از شاعران بزرگ کشورمان جایگاه بلند و رفیع معلمی را داشت و امروز فقط می‌توان از حسرت گفت و نوشت.
روحش شاد
محمدعلی بهمنی / شاعر و ترانه‌سرا
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
جنبش مردمی سوریه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
زمان دیپلماسی برای حمایت از مقاومت
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
