14 بهمن، اولین‌ تصمیم‌گیری‌های‌ کلان‌ انقلابیون

14 بهمن، بوی انقلاب در کوچه ‌ پس‌کوچه‌های شهرها نیز به مشام می‌رسید. در حالی که شوق و هیجان، ملت ایران را فرا گرفته بود، ترس و واهمه از این که، این‌گونه فعل و انفعالات دامنگیر اتباع خارجی ‌شود، دولتمردان کشورهای دیگر را نگران کرده بود.

بیش از همه آمریکا مراقب قضایا بود.‌ این کشور که سابقه استعماری آن بیش از دولت‌های دیگر در اذهان و خاطره‌های جامعه ایرانی باقی مانده بود و حافظه تاریخی ملت، مداخله ‌ آن کشور را در جریان کودتای 28 مرداد 1332 فراموش نکرده بود، برای جلوگیری از حوادث احتمالی دستور خارج ‌شدن 35 هزار نفر از اتباع خود از خاک ایران را صادر کرد.

در میان کشورهای دنیا برای اولین بار لیبی وقوع انقلاب ایران را جشن گرفت و قبل از اعلام حکومت اسلامی به صورت رسمی، نهضت انقلابی مردم ایران را به رسمیت شناخت.

البته آمریکا اگرچه از اظهارنظر مستقیم درخصوص وقایع ایران خودداری می‌کرد، اما در این حال برای از دست ندادن جانب احتیاط و به دلیل فشار شدید سیاسی نه‌تنها تماس خود را با شاه قطع کرد، بلکه از پذیرش اردشیر زاهدی سفیر ایران در آن کشور و داماد پیشین شاه خودداری کرد.

در همین حال خبری مبنی بر دستگیری گروهی از همافران به اتهام حمایت از نیروهای انقلابی منتشر شد و متعاقب آن گروهی از خانواده‌های همافران دستگیر شده مقابل کاخ دادگستری تجمع کردند.

عمق فاجعه برای رژیم سلطنتی زمانی بود که 40 نفر از نمایندگان مجلس استعفا کردند. به دنبال آن جواد شهرستانی شهردار تهران نیز به محضر امام رسید و استعفای خود را تقدیم ایشان کرد و با اعلام نظر امام مبنی بر موافقت با ادامه همکاری، وی به عنوان شهردار در سمت قبلی خود باقی ماند.

این اقدام خشم عناصر حکومتی را برانگیخت. بختیار اعلام کرد که شهرستانی به لحاظ اداری و اجرایی یک متهم است و باید به اتهامات او در دادگاه رسیدگی شود، بنابراین وی حق خروج از ایران را ندارد.

دولت بختیار برای این که نشان دهد در اجرای قانون قاطع و صریح است، هوشنگ نهاوندی رئیس سابق دفتر فرح پهلوی و عبدالمجید مجیدی وزیر کار پیشین را به موجب ماده 5 حکومت نظامی دستگیر کرد. گفته می‌شد که این دو نفر پرونده‌های اتهامی فراوانی درخصوص مسائل مالی و فساد دارند.

شاپور بختیار در مصاحبه‌های مطبوعاتی از خود چهره‌ای شکست‌ناپذیر نشان می‌داد. او در مصاحبه با نشریه لوماتن در واکنش به اظهارات امام خمینی گفت: بعضی اوقات صبر بهترین تاکتیک است و اگر آیت‌الله خمینی بخواهد در شهر مقدس قم دولت پیشنهادی خود را به وجود آورد، به او اجازه خواهم داد تا دولتی شبیه واتیکان تاسیس کند.

بختیار از طرفی دیگر برای این که وانمود کند حاضر به سازش است، ابراز کرد حاضر به همکاری با طرفداران آیت‌الله‌خمینی است و نه‌تنها وزرای طرفدار امام را می‌پذیرد، بلکه نقش امام را در حل و فصل مسائل اجتماعی و مذهبی نیز می‌پذیرد.

دولتمردان نیز برای نشان دادن انعطاف خود برای انقلابیون، دستور آزادی 355 زندانی را صادر کردند.

در حالی که هم و غم ملت به ثمر رسیدن نهضت بود، انقلابیون برای این که روند زندگی از وضع عادی خارج نشود و مردم درخصوص مایحتاج اولیه و ضروری دچار مشکلات نشوند تلاش‌هایی را صورت دادند.

با ‌‌این که بسیاری از مراکز تجاری و اقتصادی برای همکاری با انقلابیون اعلام اعتصاب کرده بودند، کمیته اعتصابات که از سوی شورای انقلاب رهبری می‌شد به کارکنان گمرک بازرگان اعلام کرد هر چه زودتر هزار کامیون مواد غذایی و احتیاجات ضروری مردم را تخلیه کند.

نارسایی‌ها و کمبودها هر چه بود باعث سلب طاقت و صبر مردم نمی‌شد و ملت در آرزوی برچیدن طومار سلطنت، روزشماری می‌کرد.