حکایت «گرگر» همچنان باقی است

روستای ابراهیم‌آباد در شهرستان پلدختر استان لرستان یکی از این مناطق است که اهالی آن برای عبور از رود کشکان همچنان از گرگر استفاده می‌کنند و تاکنون بیش از ده‌ها نفر از آنها انگشتانشان را بر اثر استفاده از «گرگر» از دست داده‌اند.

قرار بود هفت سال پیش روی این رودخانه، پلی ساخته شود تا 120 نفر جمعیت این روستا مجبور به استفاده از گرگر نشوند، اما ساخت این پل تا به امروز هنوز به جایی نرسیده و اهالی روستا همچنان برای انجام کارهای روزانه و رفتن فرزندانشان به مدرسه از گرگر استفاده می‌کنند.

علی‌عباس کوشکی از اهالی این روستا با بیان این‌که روستای ابراهیم‌آباد از داشتن ابتدایی‌ترین امکانات رفاهی از جمله پل ارتباطی محروم است، به مهر می‌گوید: اهالی روستا مجبورند به وسیله گرگر که خطرناک و نامطمئن است برای رفت و آمد خود استفاده کنند. با این حال سیم این وسیله نیز مدتی است خراب شده و مسئولان حتی از تعویض سیم آن نیز عاجزند.

در همین حال بخشدار معمولان در پلدختر در این باره می‌گوید: عملیات اجرایی پل روستای ابراهیم‌آباد تحت عنوان پل عابر پیاده در سال ۸۶ آغاز شد که با گذشت یک سال به پل ماشین رو تغییر کاربری داد. تاکنون نیز حدود ۳۲ میلیارد ریال برای این پل در نظر گرفته شده، ولی با گذشت‌ هفت سال جز پایه‌های پل پیشرفت فیزیکی دیگری نداشته و به امان خدا رها شده است.

عباس محمودی با بیان این‌که بحث واگذاری و مناقصه پل ماشین روی روستای ابراهیم‌آباد انجام شده است، می‌افزاید: در تماسی که با اداره راه و شهرسازی پلدختر داشتیم اعلام کردند عملیات اجرایی احداث پل ماشین‌روی این روستا بزودی آغاز می‌شود که امیدواریم تا پایان سال 94 ساخت این پل به سرانجام برسد.نام گرگر اولین بار حدود چهار سال پیش (آبان 89) و در پی انتشار گزارشی از روستای «گاودانه علیرضا» در استان کهگیلویه و بویراحمد رسانه‌ای شد؛ گزارشی که از له و قطع شدن انگشتان دست بیش از 30 نفر از اهالی این روستا زیر چرخ گرگر خبر می‌داد.

حسین میرشفیع، معاون وقت راه روستایی وزارت راه و شهرسازی کشور نیز با اشاره به این‌که فقط پنج روستا در کشور به دلیل نداشتن پل ارتباطی از گرگر استفاده می‌کنند، وعده داد مشکل این روستاها تا پایان سال حل شود.

از پنج روستایی که به گفته میرشفیع از گرگر استفاده می‌کردند، چهار مورد آن در استان کهگیلویه و بویراحمد قرار داشت؛ گرگرهایی که همگی قرار بود تا پایان سال 91 جمع شود. از همین رو پس از گذشت سه سال و برای اطلاع از وضع این گرگرها سراغ مسئولان این استان رفتیم.در همین زمینه معاون ساخت و توسعه راه‌های استان کهگیلویه و بویراحمد به جام‌جم می‌گوید: در این استان چهار گرگر در روستای گاودانه، روستای موگر شهرستان لنده، روستای «برآفتاب دلاله» شهرستان دنا و روستای سه گدار شهرستان کهگیلویه وجود داشت که قرار شد در همه این روستاها پل‌عابر یا ماشین‌رو احداث و گرگرها جمع‌آوری شود، که گرگر روستای گاودانه با ساخت پل‌عابر با اعتبار 300 میلیون تومان برای همیشه جمع شد.

شیرمحمد راستا با اشاره به این‌که در روستای برآفتاب دلاله هم یک پل ماشین‌رو احداث شده که مردم هم می‌توانند از روی آن عبور کنند، می‌افزاید: اما هنوز خودروها امکان تردد روی این پل را ندارند، زیرا پس از پل، جاده‌ای وجود ندارد، بنابراین اول باید جاده‌سازی شود سپس خودروها در این مسیر تردد کنند. وی با بیان این‌که گرگر در دو روستای دیگر هنوز وجود دارد و مردم از آنها استفاده می‌کنند، می‌افزاید: در روستای موگر اکنون یک پل در حال ساخت است که به مرحله آماده‌سازی عرشه رسیده، اما از آنجا که کار حمل عرشه به منطقه و نصب آن بسیار سخت و زمانبر است، بنابراین احتمال می‌دهیم تا پایان سال 94 این پل تکمیل و آماده بهره‌برداری شود. در روستای سه گدار هم کار احداث پل همچون روستای موگر تا مرحله نصب عرشه رسیده است، بنابراین امیدواریم این پل نیز تا اواخر سال 94 به بهره‌برداری برسد.