دلتون می‌گیره، نه؟

خوش بودن و شاد بودن بی توجه به اطراف نمیشه. میشه؟! اگه بی توجه بودی و بی محلی کردی و ذهنت درگیر نشد، خوب، نمیدونم شاید نشه کاریش کرد شاید هم بشه.

اما توی این شب عیدی که چیزی نمونده تا سال تموم بشه و یه سال دیگه بیاد، خیلی‌ها دلشون می‌گیره، بدجوری هم می‌گیره.

جوری که دلشون نمیخاد عید بیاد، سال نو بشه، بهار بیاد. ناامیدی نیست، دلگیریه. امید دارن که دلیگر میشن. زخمه می‌زنه به دلشون این دلگیری. یه حسی میاد به سراغشون که حالی داره برای خودش.

کوچه و خیابون رفتین دیگه حتماً دیدین چه خبره. خیلی از مردم توی پیاده روها می‌چرخن و می‌خرن و خوش هستن. شاد و سر حال، اما یه عده‌ای هم هستن که دل و دماغ ندارن. اونایی هم که ظاهرشون شاد و سرحاله شاید توی دلشون یه کوچولو دلگیری داشته باشنا، اما سرشون گرمه شب عیده.

اونایی که دل و دماغ ندارن، پدرایی هستن که توی این شب عیدی شاید خجالت زده باشن، شاید بار سنگین پدر بودن روی دوششون خمشون کرده، دست خالی،‌ بدون پول موندن چیکار کنن.

بچه‌ها عید به عید خوشحال‌ترن، خوشحالی‌ای که همه ما توی بچگیمون مزه مزه کردیم. می‌دونیم چه خوشمزس و کیف داره.

لباس نو،‌کفش نو، خوردو خوراکی، آجیل و شیرینی. اینا شیرینی‌های دوره کودکی هر آدمیه وقتی عید میرسه.

عید قشنگه اگه همه خوش باشن و شاد. عید قشنگه اگه هیچکسی شرمنده زن و بچش نباشه. شادی و نشاط خوبه، خیلی هم خوبه. اما همدردی و همدلی خیلی مهمتر از اون خوشی زود گذره.

اصلاً توجه کردین خوشی‌ها و شادی‌ها چقدر زود میان میرن اما وقتی که یه کاری می‌کنی توش خیره و یاری و کمک، مثل یک خاطره قشنگ توی دلت همیشه میمونه. حتماً خیلی‌ها این تجربه شیرین و داشتن.

مثلاً به یه فقر که پای برهنه بدون کفش و جوراب توی خیابون داره راه می‌ره یه جفت کفش بدی و یه جفت جوراب اونم توی این شب عیدی، چه ذوقی داره. اونایی که امتحانش کردن می‌دونن چی می‌گم. آهای! اونایی که تا حالا شاید امتحانش نکرده باشین، یه بار امتحان کنین خیلی می‌چسبه. به هیچی‌شم فکر نکنین. این که بگین خودم چی، ولش کن معلوم نیست این بابا چیکارس یا اصلاً نیاز داره یا نه. تو که نمی‌دونی، قضاوتش نکن فقط هدیتو بده و برو. جای دوری هم نمی‌ره.

چند جفت کفش می‌خوایم مگه، چند تا شلوار و پیرهن و مانتو روسری؟! چه خبره؟! رنگ به رنگ مدل به مدل.

سری به آسایشگاه‌های سالمندان و معلولین بزنیم، سری به شیرخوارگاه‌ها بزنیم. جاهایی که بچه‌ها رو نگه می‌دارن. دلشون و شاد کنیم با دادن به هدیه کوچیک.عید پیششون باشیم.دستی سر و روشون بکشیم و نوازششون کنیم.

دل خدا هم شاد می‌شه، لبخند خدا به بنده‌هاش نعمتیه که هیچی جاشو نمی‌گیره. دل مولامون هم شاد میشه. بهار که میاد بوی گل نرگس با خودش میاره. پنجره‌های دلهاتون باز کنین. بوی مهدی فاطمه(س) چه بوی خوشیه. بو کنین! عیدتون مبارک.

محمد صفری - جام جم آنلاین