نحوه شناسایی شهیدان ایرانی از اجساد عراقی

خوب در کنار آیتم‌هایی همچون استفاده از شاهدان عینی، تکنولوژی روز، آخرین نقشه از مناطق عملیاتی دوران جنگ و همچنین تجربه‌ عمیق گروه‌های تفحص راه‌حل‌ ساده‌تر و ملموس‌تری نیز برای تفکیک شهدای ما از کشته‌شدگان عراقی وجود دارد که مشخصات ظاهری آنهاست که در پیراهن، چفیه، کلاهخود، فانسقه ایرانی، کفش، پوتین و همچنین پلاک خلاصه می‌شود.

به طور مثال کلاه‌های ایرانی کاملا با کلاه‌‌های عراقی تفاوت دارد. کلاه‌های آهنی عراقی تشت شکل و کلاه ایرانی‌ها جمع‌تر و گرد است. کلاه پشمی عراقی‌ها دارای آویز قسمت گوش (مخصوص شمال عراق و کردستان) و کلاه پشمی رزمندگان ایرانی دارای دید چشم و رنگ مشخص است. روی کلاه‌‌های ایرانی معمولا اشعار انقلابی، اسلامی با پیشانی‌بند درج شده است در حالی که کلاه عراقی‌ها هیچ علائمی در این خصوص ندارند. کلاه‌‌های کائوچویی هر دو کشور مانند کلاه‌های آهنی تفاوت اساسی دارند.

برخی شهدای ایرانی دارای شال‌گردن و عموما دارای چفیه هستند در حالی که در نظام عراق از این البسه استفاده نشده است. چفیه ایرانی‌ها سفید با خطوط سیاه یا مشکی با خطوط سفید است.

لباس فرم سپاه سبز رنگ و نازک و معمولا آرم سپاه روی آن نصب شده بود. لباس بسیجی‌ها هم از نوع تکاوری که امروز آن را لجنی می‌گویند یا لباس خاکی بدون سردوشی درجه و جنس آن مشخص است. لباس‌های معروف به کره‌ای هم حالت نخی نداشته و فاقد سردوشی و ... هستند. لباس نیروهای ارتشی نیز از نوع کره‌ای با درجه نظامی روی بازو یا سردوشی و نیز اتیکت روی سینه مشخص است. درجه نصب شده روی لباس‌های ارتش کاملاً متفاوت از درجه‌های عراقی‌هاست. همچنین پیراهن عمومی آنها کاملا ضخیم و سبز رنگ است. رده‌های کماندویی عراقی دارای لباس لجنی با رنگ مشخص است. رانندگان تانک عراقی دارای لباس‌های یک تکه سبز رنگ و به اصطلاح ملوانی است. عراقی‌ها دارای ژاکتی سبز رنگ و سردوشی هستند که هنوز هم در ارتش فعلی عراق استفاده می‌شود.

همچنین فانسقه سبز رنگ متعلق به پاسداران، فانسقه خاکی مخصوص نیروهای بسیج و ارتش، قفل بند فانسقه و همچنین تعداد سوراخ‌های تنظیم آن با فانسقه‌های عراقی تفاوت دارد. فانسقه‌های ایرانی از کمربندهای کوچک استفاده می‌کردند که قفل بند آنها به صورت کمربندهای معمولی است. پوتین‌های ایرانی نیز با پوتین عراقی‌ها از نظر ظاهر تفاوت دارد. در کف پوتین عراقی‌ها عبارتی مانند صنع فی‌العراق، رقم و علامتی به صورت مثلث با حروف ج به معنی جیش‌الشعبی بود. پوتین‌های عراقی معمولا بزرگ پا و نوک آن قوسی شکل اما پوتین‌های ایرانی چند نوع و زیر آنها با حروف لاتین (کلمه تاف یا کلماتی مانند پیروزی، وین) زیپ‌دار و ساق پارچه‌ای بود.

در بحث کفش نیز تعداد قابل توجهی از رزمندگان از کتانی و کفش ورزشی استفاده می‌کردند که در عرف نظامی عراق وجود نداشت.

شعارهای انقلابی نوشته شده روی لباس‌های ایرانی و وجود پول و سکه ایرانی از جمله موارد دیگری برای شناسایی است. درخصوص تجهیزات انفرادی ایرانی‌ها ازجمله جای خشاب، کوله‌پشتی، سرنیزه، ماسک و قمقمه تفاوت اساسی با تجهیزات انفرادی عراقی دارد.

سرهنگ احمد حسینی

مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان قم

چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)