در سال 1915 میلادی در خلال جنگ جهانی اول و با فرصتی که جنگ فراهم آورده بود، امپراتوری عثمانی با برنامهای از پیش تعیین شده در شب 24 آوریل صدها تن از رهبران سیاسی و روشنفکران ارمنی را دستگیر و به قتل رساند.
بنابر برخی اقوال تاریخی، پس از آن در فاصله سالهای 1915 تا 1923 میلادی بیش از 1.5 میلیون ارمنی ساکن ارمنستان غربی بر پایه طرح و برنامهریزی مسنجم سردمداران امپراتوری عثمانی و در اجرای سیاست نژادپرستانه حزب حاکم در آن زمان به نام اتحاد و ترقی، ملقب به ترکهای جوان به قتل رسیدند.
قتلعام، قرار دادن در معرض اوضاع زندگی نامناسب، تقسیم اطفال ارمنی بین گروههای دیگر، کوچ اجباری و مهاجرتی که منتهی به زوال قوای جسمی کلی و جزئی آنان شد از جمله اتفاقاتی بود که برای ارمنیان در این زمان افتاد.
طی این واقعه به دستور دولت عثمانی حدود 300 تن از رهبران، روحانیون، اندیشمندان، نویسندگان و سیاستمداران ارمنی دستگیر و پس از انتقال به کشتارگاه همگی به طرز فجیعی کشته شدند و این سرآغاز قتلعام بود چرا که در همان روز حدود پنج هزار تن از ارمنیان استانبول نیز در کوچهها و منازلشان به قتل رسیدند.
از فردای 24 آوریل سربازان عثمانی به شهرها و روستاهای ارمنینشین رفتند و آنها را به این بهانه که در منطقه جنگی قرار دارند و باید به مکانهای امن منتقل شوند از خانههایشان بیرون کشیدند اما آنان گروههای ارمنیان را که بیشتر شامل زنان، کودکان و سالخوردگان بودند به صورت کاروانهایی به طرف تبعیدگاه روانه میساختند و این تبعیدگاه صحرای مرکزی سوریه واقع در منطقه دیرالزور در نزدیکی حلب بود.
با این همه دولت ترکیه نسل کشی ارمنیان را تکذیب و ادعا میکند که ارمنیان تنها از منطقه جنگی شرقی منتقل شدهاند و با ناچیز خواندن شمار قربانیان آنها را قربانیان درگیری های قومی می داند.
غارت و ویرانی شهر "آدنا" یک سال پس از به قدرت رسیدن "ترکان جوان" در عثمانی.
یکی از بازماندگان قتل عام ارامنه در "دیرالزور" در حال مشاهده استخوانهای اجساد در بیابان. 1915
مرگ کودک گرسنه در خیابان های "ایروان"
زن ارمنی در کنار جسد یکی از فرزندانش که در حلب بر اثر گرسنگی جان داده است.
اجساد زنان و کودکان قربانی نسل کشی در ارمنستان در مکانی نامعلوم
اجساد ارامنه قربانی شده در "بایبورت"
اعدام چهره های سرشناس ارامنه به دست سربازان عثمانی
دو نفر از سه رهبر "ترکهای جوان" انور پاشا(وسط) همراه با جمال پاشا (سمت راست) در سفر به اورشلیم در سال 1915.
کودکان بی سرپرست ارمنی منتظر انتقال به خاک اردوگاه های مهاجران در یونان
تصویری از مهاجرت اجباری ارامنه از سرزمین های خود به سوی حلب
مهاجرت اجباری ساکنان ارمنی از سرزمین های خود
کوکان مهاجر ارمنی در اردوگاه های یونان
اردوگاه آوارگان ارمنی در سوریه
عکس کودکان ارمنی آواره در حلب
زن ارمنی و دو کودکش در "دیرالزور"
زن و کودک ارمنی آواره سوریه کمک های مردمی را دریافت می کنند.
محل اقامت آوارگان ارمنی در سوریه
یکی از کودکان گرسنه ارمنی د اردوگاه ارامنه سوریه
منبع: مجله تاریخ، سایت فرادید