یک جمله قشنگ

اما وقتی مدیر ارشد سازمانی که نامش «شهرداری» است و بیشتر مردم این سازمان را با فضای سبز و خیابان‌سازی و اتوبان‌کشی و تراکم و مجوز ساخت‌و‌ساز و... می‌شناسند این جمله را بیان می‌کند آدم حیفش می‌آید که به روی خودش نیاورد و برای ثبت در تاریخ آن را برجسته نکند تا اولا دیگر مدیران سازمان‌های بظاهر غیرمرتبط با فرهنگ و هنر هم آن را الگوی خود قرار دهند و دوم آن که همین آقای صلاحی مدیر محترم سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران هم خدای نکرده چند ماه دیگر فراموش نکند که روزی چنین جمله قشنگی را بیان کرده است و به عبارتی در مرحله عمل هم این رویکرد را از ایشان آشکارا ببینیم و تجربه کنیم.

هنگامی که صحبت از سرمایه‌گذاری به میان می‌آید یعنی هزینه باید رهاوردی یا درآمد و منفعتی هم در پی داشته باشد و حالا پرسش این است که هزینه کردن مدیریت شهری برای هنر و فرهنگ چه نوع سرمایه‌گذاری است؟ پاسخ کاملا واضح است، وقتی مهم‌ترین نهاد مدیریت شهری آن هم در کلانشهر و پایتختی بزرگ مانند تهران، شعاری همچون شهر مهربانی و اخلاق برمی‌گزیند، نمی‌تواند به فرهنگ و هنر و سرمایه‌گذاری در این بخش بی‌تفاوت باشد، آن هم در روزگاری که برخی سازمان‌ها که شرح وظیفه و ماموریت اصلی‌شان حمایت همه‌جانبه از فرهنگ و هنر متعهد و هم‌جهت با ارزش‌های اصیل ایرانی و اسلامی ا‌ست شعار اقتصاد هنر را بهانه‌ای کرده اند برای تقابل با نگاه یارانه‌ای به فرهنگ و به نوعی از زیر بار مسئولیت‌شان شانه خالی می‌کنند.

به‌نظر می‌رسد تغییرات اخیر در بخش فرهنگی پایتخت را دست‌کم در حد دیدارها و ملاقات‌ها و حرف‌های اولیه باید به فال‌نیک گرفت و منتظر ماند و دید تا چه اندازه یک بار دیگر هنرمندان و اصحاب قلم و اندیشه و فکر همدل و همزبان با مدیریت شهری به داشتن تهرانی اخلاق‌مدارتر و مهربان‌تر کمک خواهند کرد.

سینا علی‌محمدی - ‌‌دبیر گروه فرهنگ و هنر