قدرت دست دادن، رازهایی از احتمال طول عمر افراد برملا می‌کند

آنها با استفاده از دستگاه نیروسنج، بین سال‌های 2003 تا 2009 قدرت محکم نگهداشتن اشیا با دست را در 140 هزار نفر ـ که در محدوده سنی 37 تا 70 سال قرار داشتند- در 17 کشور ارزیابی کردند. از 17 کشور، 3 کشور کانادا، سوئد و امارات عربی متحده ثروتمند، 4 کشور بنگلادش، پاکستان، هند و زیمبابوه فقیر و 10 کشور باقیمانده از جمله کلمبیا، لهستان و آفریقای جنوبی با درآمد متوسط بودند. این محققان، داوطلبان را به طور متوسط 4 سال زیر نظر گرفتند و این موضوع را مد نظر قرار دادند که در این بازه زمانی چه تعداد از این افراد از کدام کشورها فوت کرده‌اند.

نتایج بررسی‌ها نشان داده، دگرگونی ملت‌ها پیش از هرچیز بر نیرویی که افراد برای نگه داشتن یا فشردن اجسام با دست وارد می‌کنند، تاثیر دارد. به نظر می‌رسد مردم سوئد قوی‌ترین دست دادن یا با دست نگهداشتن و مردم پاکستان ضعیف‌ترین دست دادن را دارند. نکته مشترک و قابل تامل تحقیق آن است که نیروی محکم نگهداشتن، شاخص خوبی برای پیش‌بینی مرگ فرد طی چند سال بعد از آن است. متوسط نیروی محکم نگهداشتن که این تیم تحقیقاتی ثبت کرده، برابر 300 نیوتن و معادل نیروی لازم برای نگه‌داشتن جسمی به وزن 30.6 کیلوگرم خلاف جاذبه زمین بود، به طوری که هر 50 نیوتن کمتر از این میزان با افزایش 16 درصدی خطر مرگ و افزایش 17 درصدی خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی همراه بود. این رقم با 7 درصد خطر بیشتر برای داشتن حمله قلبی (نه لزوماً حمله منجر به مرگ) و 9 درصد افزایش احتمال داشتن سکته مغزی در ارتباط بود. از سوی دیگر، تحقیق نشان داد افرادی که مبتلا به سرطان یا بیماری مزمن قلبی بودند اما با نیروی قوی تری اجسام را نگه می‌داشتند، در دوره مطالعه با اقبال بیشتری برای زنده ماندن مواجه شدند.

دانشمندان در ادامه پژوهش دریافتند، ارتباط خطر مرگ و محکم نگهداشتن اجسام با دست در کنار دیگر شاخصه‌هایی که نقش مهمی در افزایش نرخ وقوع مرگ ایفا می‌کنند از قبیل سن، تحصیلات، استعمال دخانیات و مصرف الکل همچنان صحیح و کاربردی است. با وجود این، نیروی فشردن نمی‌تواند شاخص قابل اطمینانی در همه موارد مرگ باشد. برای مثال، این پژوهشگران هیچ ارتباطی میان سطح نیروی نگهداشتن با بیماری‌هایی چون دیابت و ذات‌الریه پیدا نکرده‌اند.

منابع: BBC و The Economist

هدا عربشاهی / جام‌جم