مردانی که لیورپول را ساختند

7 ـ ژرار هولیه (2004 ـ 1998)

افتخارات: جام یوفا 2001، سوپرکاپ اروپا 2001، جام حذفی انگلیس 2001، جام اتحادیه انگلیس 2001 و 2003

ژرار هولیه در سال 1998 همراه روی اونزبه عنوان سرمربیان لیورپول معرفی شدند؛ هرچند این همکاری چندان طولانی نبود و اونز چند ماه بعد استعفا کرد، اما هولیه با به خدمت گرفتن سامی هیپیا و امیل هسکی و همین طور دادن مسئولیت بیشتر به ستارگانی از آکادمی باشگاه مانند استیون جرارد، جمی کرگر و مایکل اوون شروع به بازسازی تیمش کرد. او همچنین نقش مهمی در بازسازی زیرساخت‌های باشگاه و کمپ تمرینی ملوود داشت. تلاش‌های او سه سال بعد نتیجه داد و تیم او سال 2001 در جام یوفا، جام حذفی و جام اتحادیه به قهرمانی رسید.هولیه که زمانی در کمیته توسعه فدراسیون فوتبال فرانسه بود، در دوران حضورش در لیورپول علاقه زیادی برای به خدمت گرفتن بازیکنان فرانسوی داشت.

6 ـ رافا بنیتس (2010 ـ 2004)

افتخارات: چمپیونزلیگ 2005، جام حذفی 2006، کامیونیتی شیلد 2006 و سوپرکاپ اروپا 2005

بعد از جدایی هولیه در سال 2004، رافا بنیتس از والنسیا جدا شد و هدایت قرمزها را به عهده گرفت. او در والنسیا دو بار در سال‌های 2002 و 2004 قهرمان لالیگا شده بود. مهم‌ترین ماموریت او در زمان پیوستنش به لیورپول، متقاعد کردن ستاره‌هایش برای ماندن در آنفیلد بود. او توانست استیون جرارد را راضی به ماندن کند، اما مایکل اوون راهی رئال مادرید شد. او بازیکنانی مانند لوئیز گارسیا، آلوارو آربلوا، ژابی آلونسو، په په رینا و فرناندو تورس را از لالیگا به لیورپول برد و در همان اولین فصل، تیمش را قهرمان چمپیونزلیگ کرد. تیم او در فینال دراماتیک استانبول ابتدا 3 ـ صفر از میلان عقب افتاد، اما در نیمه دوم کار را به تساوی کشید و در نهایت در ضربات پنالتی پیروز شد. یک سال بعد تیم او توانست قهرمان جام حذفی شود و در لیگ برتر هم تنها با یک امتیاز اختلاف با تیم دوم، به رتبه سوم رسید.

5 ـ جو فاگان (1985 ـ 1983)

افتخارات: لیگ قهرمانی 1984، جام اتحادیه 1984 و جام باشگاه‌های اروپا 1984

او که یکی از نفرات اصلی کادر فنی لیورپولی‌ها موسوم به Boot Roomf بود، یک انتخاب منطقی برای هدایت قرمزها بعد از بازنشستگی باب پیسلی سال 1983 محسوب می‌شد. با توجه به این که فاگان هدایت تیمی را به عهده گرفته بود که سال‌ها بر فوتبال انگلیس و اروپا سلطه داشت، بسیاری از او انتظار نتایج فوق‌العاده داشتند. ضمن این که او سال‌ها در کنار تیم لیورپول بود و این امتیاز دیگری برای او محسوب می‌شد. او که در همان اولین فصل، لیورپول را در لیگ انگلیس، جام اتحادیه و جام باشگاه‌های اروپا به قهرمانی رساند، تنها چند ساعت پیش از فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال 1985 اعلام کرد از مربیگری این تیم کناره‌گیری خواهد کرد. فاگان در دو فصل حضور روی نیمکت لیورپول تاثیر زیادی گذاشت؛ به اندازه‌ای که می‌تواند در بین بهترین‌های تاریخ این باشگاه جای بگیرد.

4 ـ تام واتسون (1915 ـ 1896)

افتخارات: قهرمانی در دسته اول 1901 و 1906 و قهرمانی در دسته دوم 1905

تام واتسون بعد از یک دوره موفقیت آمیز در ساندرلند و سه قهرمانی لیگ با این باشگاه، راهی لیورپول شد. او که در زمان به عهده گرفتن هدایت قرمزها تنها 37 سال داشت، نقش زیادی در پیشرفت لیورپول ایفا کرد. در فصل 1899 ـ 1898، لیورپول تنها با یک امتیاز اختلاف با آستون ویلا، قهرمانی لیگ را از دست داد، اما دو فصل بعد توانستند این عنوان را به دست بیاورند. او بود که ستاره‌هایی مانند الیشا اسکات، سم هاردی، جک پارکینسون و الکس رایزبک را به لیورپول برد. با وجود این، اوضاع تیم او بعد از قهرمانی سال 1901 بحرانی شد و در نهایت در سال 1904 به دسته پایین‌تر سقوط کردند؛ اما بلافاصله با قهرمانی در دسته دوم، به دسته اول برگشتند و در همان سال بار دیگر قهرمان شدند. واتسون در جام حذفی یک بدشانس محض بود؛ به طوری که تیمش شش بار در نیمه نهایی این جام شکست خورد و یک بار هم در فینال ناکام شد. او سال 1915 بعد از 19 سال حضور روی نیمکت لیورپول که همچنان یک رکورد محسوب می‌شود، از هدایت قرمزها کنار رفت و چند ماه بعد درگذشت.

3 ـ کنی دالگلیش (1991 ـ 1985)

افتخارات: قهرمانی دسته اول در سال‌های 1986، 1988 و 1990، جام حذفی 1986 و 1989 و چریتی شیلد 1986، 1988، 1989 و 1990

اگر قرار باشد کسانی که به عنوان بازیکن و مربی به لیورپول خدمت کردند را نام ببریم، بی‌تردید کنی دالگلیش در صدر این فهرست قرار می‌گیرد. او 13 سال برای قرمزها بازی کرد و همراه یان راش، زوجی خطرناک در نوک خط حمله لیورپول تشکیل داد. بعد از کناره‌گیری جو فاگان در سال 1985، مدیران لیورپول تصمیم گرفتند دالگلیش را به عنوان سرمربی معرفی کنند. به این ترتیب، او اولین بازیکن ـ مربی تاریخ این باشگاه شد.

در اولین مقطع حضور دالگلیش روی نیمکت لیورپول، قرمزها قدرت بلامنازع فوتبال انگلیس بودند با سه قهرمانی و دو نایب‌قهرمانی درلیگ. البته او بدشانس بود که به دلیل محرومیت پنجساله تیم‌های انگلیسی از حضور در رقابت‌های اروپایی به دلیل فاجعه هیسل، هرگز فرصت هدایت تیمش در این رقابت‌ها را پیدا نکرد.

2 ـ باب پیسلی (1983 ـ 1984)

افتخارات: قهرمانی دسته اول 1976، 1977، 1979، 1980، 1982 و 1983، جام اتحادیه 1981، 1982و 1983، جام باشگاه‌های اروپا 1977، 1978 و 1981، جام یوفا 1976، سوپرکاپ اروپا 1977 و چریتی شیلد 1974، 1976، 1977، 1979، 1980 و 1982

او که سال 1954 به لیورپول پیوست، از زمان حضور بیل شنکلی در این باشگاه در سال 1959، یکی از اعضای اصلی کادر فنی او بود.

بعد از استعفای شنکلی سال 1974، مدیران لیورپول پیسلی را به عنوان سرمربی انتخاب کردند؛ هرچند پر کردن جای مربی اسطوره‌ای مانند شنکلی کار ساده‌ای نبود، اما پیسلی با کسب موفقیت‌های بسیار توانست به خوبی از عهده این ماموریت برآید. او در 9 فصل حضور در لیورپول، 20 جام برد و تنها در یک فصل، هیچ جامی با قرمزها کسب نکرد. ستاره‌هایی مانند کنی دالگلیش، یان راش، گرام سونس، بروس گروبلار و رونی ویلان در دوره حضور او به لیورپول پیوستند. پیسلی تا سال 1992 که به بیماری آلزایمر دچار شد، در هیأت مدیره لیورپول فعالیت کرد.

1 ـ بیل شنکلی (1974 ـ 1959)

افتخارات: قهرمانی دسته اول 1964، 1966و 1973، قهرمانی دسته دوم 1962، جام حذفی 1965 و 1974، جام یوفا 1973 و چریتی شیلد 1964، 1965 و 1966

شاید او به اندازه باب پیسلی برای لیورپول جام نبرده باشد؛ اما بی‌تردید، بیل شنکلی بزرگ‌ترین مربی تاریخ باشگاه لیورپول است. وقتی او سال 1959 هدایت لیورپول را به عهده گرفت، این باشگاه، باشگاهی در حال افول با زیرساخت‌هایی نامناسب بود. او در اولین اقدام 24 بازیکن لیورپول را کنار گذاشت و به کمک کادر فنی‌اش که به Boot room معروف شدند (شامل باب پیسلی، جو فاگان و روبن بنت) دست به بازسازی قرمزها زد. شاید اگر او سرمربی لیورپول نمی‌شد، این باشگاه در اندازه‌هایی که اکنون هست، وجود نداشت.

مترجم : بهنام جعفرزاده

جام‌جم