بررسی امضای قرارداد تجاری ترانس پاسیفیک

چندی پیش امضای قرارداد تجاری ترانس پاسیفیک بازتاب گسترده‌ای در میان رسانه‌های مختلف سراسر دهکده جهانی داشت و بسیاری را پس از هشت‌سال مذاکرات گسترده شگفت‌زده کرد.

کد خبر: ۸۴۹۵۱۴

هرچند اجرایی شدن کامل این پیمان بزرگ منوط به تصویب آن در مجالس قانون‌گذاری کشورهای عضو است اما در همین ابعاد نیز بسیاری از تحلیلگران امضای این قرارداد تجاری بین المللی را پیروزی بزرگی برای دولت فعلی آمریکا دانسته و گروه دیگر آن را پایان سلطه اقتصاد چین برمنطقه عنوان کرده‌اند؛ در حالی که برخی از اخبار بیانگر آن است که موازنه تجاری با امضای این قرارداد شکل دیگری میان آمریکا و چین به خود گرفته و باید درآینده شاهد تحولات گسترده‌تری نسبت به حضور اقتصادی دو رقیب دیرینه خواهیم بود.

ترانس پاسیفیک چیست؟

پیمان ترانس پاسیفیک (TPP) در واقع قراردادی تجاری بزرگ‌تر از معاده‌ تجارت آزاد شمال آمریکا، میان این کشور و ژاپن بوده که اکنون ده عضو دیگر در این پیمان که منطقه‌ای آزاد برای تجارت ایجاد خواهد کرد درآن شرکت دارند. نکته مهم در این قرارداد این است که اکنون 40 درصد از کل تولیدات دنیا در کشورهای عضو این پیمان روانه بازارهای مصرف می‌شود و در مجموع 26درصد تجارت بین‌المللی را به خود اختصاص داده است هرچند براساس مستندات موجود حجم معادلات اقتصادی میان کشورهای عضو این پیمان قبل از اجرایی شدن آن 5/1 تریلیون دلار در کالا و 242 میلیارد دلار در بخش خدمات است. کارشناسان اقتصادی و تحلیلگران بازار در این زمینه معتقدند جمعیت نزدیک به هشتصد میلیون نفری در این منطقه آزاد می‌تواند آنچنان گردش منابع مالی را در میان کشورها رونق ببخشد که قدرت‌های اقتصادی نوظهوری مانند چین و هندوستان ناخودآگاه مجبور به پیروی از آن خواهند شد. این درحالی است که اجرایی شدن معاهده ترانس پاسیفیک نه تنها محدودیت های تجاری اعمال شده بر روی هزاران کالا از محصولات دارویی آمریکا گرفته تا فرآورده‌های لبنی نیوزلند، برنج ژاپن و سرامیک ویتنام را شامل می‌شود، بلکه در ابعادی وسیع‌تر به دولت واشنگتن کمک خواهد کرد قوانین تجارت جهانی را در یکی از استراتژیک ترین مناطق دنیا بازنویسی کند.

بیشترین بهره‌ در کدام صنایع؟

ادوارد الدن، تحلیلگر اقتصادی در این زمینه گفت: با توجه به حجم تجاری میان کشورهای یاد شده در این پیمان اقتصادی، مهم‌ترین امتیاز آن می‌تواند در شرکت‌های دانش‌بنیان متبلور شود به صورتی که دور از ذهن نیست اگر برنده واقعی این قرارداد را شرکت‌های فناوری اطلاعات بدانیم.

الدن در ادامه افزود: اگر به پیشینه‌ ارتباط تجاری میان شرکت‌های دانش‌بنیان یا همان شرکت‌های فناوری اطلاعات میان اعضای این قرارداد تجاری توجه داشته باشیم گاهی اوقات موانع و سختگیری‌های موجود باعث شده تا حجم واقعی و توان اصلی آنها در گردش مالی نادیده گرفته شده و کم اهمیت جلوه کند، بنابراین با برداشته شدن موانع موجود سریع‌ترین صنایعی که می‌توانند رشد قابل ملاحظه‌ای به خود ببینند همین شرکت‌ها خواهند بود و در پی آنها صنایع دیگر رونق خواهند داشت. این تحلیلگر اقتصادی با اشاره به مفاد این قرارداد تصریح کرد: براساس این موافقت‌نامه مشکلات و قوانین غیرکاربردی گمرکات کشورهای امضاکننده در جهت تسهیل شرایط تجاری حذف خواهد شد و از این پس تکنولوژی، صنایع خودرویی و محصولات شیمیایی به سادگی میان اعضا رد و بدل خواهد شد.

وی که امضای ‌این قرارداد را به‌عنوان پیروزی بزرگ دولت اوباما می‌داند گفت: اگر از ابعاد اقتصادی اجرایی شدن این قرارداد کمی دور شویم درخواهیم یافت این قرارداد می‌تواند سلطه اقتصادی چین به عنوان رقیب دیرینه اقتصاد بزرگ آمریکا را زیرسوال برده و زمینه افول آن در این منطقه را کاملا مهیا کند.