کرسی آزاداندیشی و جریان‌ شعر زنان ایران

به گزارش جام‌جم، در این نشست که به‌همت انجمن علمی دانشجویی مطالعات زنان دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد، دکتر مریم حسینی، عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا و دکتر سیده مریم عامل‌رضایی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، جریان‌های شعر زنان از سال 1300 تا 1357 را بررسی کردند.

در ابتدای این نشست، حسینی با اشاره به این که پیش از مشروطه شاعران زن در سایه شاعران مرد قرار داشتند، عنوان کرد: با تحولات جهانی و تغییراتی که در جامعه ایران صورت گرفت، شعر زنان پس از مشروطه پدیدار شد. او جریان‌های ادبی زنان در ایران را به سه دوره تقسیم کرد و افزود: در دوره نخست زنان به ابراز حضور در شعر پرداختند. در دوره دوم، در شعر شاعران زن شاهد طرح مسائل اجتماعی مرتبط با زنان و شکایت از وضعیت زنان در جامعه هستیم. در دوره سوم، زبان زنانه شکل می‌گیرد.

در بخش دیگر این نشست، رضایی با تأکید بر عنصر عاطفه در شعر زنان، جریان‌های شعر زنان از مشروطه تا انقلاب اسلامی را به چهار دوره تقسیم کرد و گفت: در دوره نخست شاهد جریان تند اعتراضی هستیم که نمونه برجسته آن ژاله قائم‌مقامی است. در دوره دوم مسائل همسو باخواسته‌های جامعه مطرح می‌شود که پروین اعتصامی شاخصه آن است. دوره سوم که با فروغ فرخزاد برجسته می‌شود، از بیان فردیت در شعر عبور می‌کند و به شکل اعتراضی بازمی‌گردد. به گفته او، در دوره چهارم شاهد آشتی بین عواطف زنانه و مسائل اجتماعی و مبتلا به جامعه هستیم.

کمیل انتظاری

فرهنگ و هنر