تماشای تابلوهای نقاشی توسط نابینایان

رومِئو اِدمید، گوینده و میزبان برنامه‌های رادیویی در دو سالگی نابینا شد. محرومیت از حس بینایی دشواری و پیچیدگی ارتباط رومِئو با دنیای هنرهای دیداری را در پی داشت. رومِئو دوران تحصیل خود را در مدارس دولتی عادی سپری کرد. او به رغم این که در بازدیدهای گروهی مدرسه از موزه‌های آثار هنری شرکت می‌کرد، هیچ وقت نتوانست در تجربه همکلاسی‌های دیگرش از این مکان‌ها سهیم شود. با این که هرگز نقاشی‌های دوران کلاسیک را به چشم ندیده بود، اما درباره اصول نقاشی کلاسیک می‌دانست.

کد خبر: ۸۷۲۵۱۳

تنها چیزی که به درک او از محیط موزه کمک می‌کرد استفاده از حس لامسه بود که آن هم به علت ارزش تاریخی این آثار ممکن نبود. از این رو، رومِئو که اجازه نداشت به تابلوهای نقاشی دست بزند در عمل هیچ چیز از این آثار درک نمی‌کرد. او همه عمرش درباره نقاشان معروف و آثار هنری آنها شنیده بود، اما همه این شنیده‌ها برای رومئو چیزی بیشتر از کلمات نبودند، کلماتی که می‌توانست آنها را روی کاغذ بنویسد ولی هرگز نمود بیرونی آنها را ندیده بود.رومِئو برای نخستین بار توانست نمونه پرینت سه‌بعدی تابلوی نقاشی «عبور واشنگتن از دِلاوِر» اثر امانوئل گوتیب لوتز را در کتابخانه نابینایان نیویورک با حس لامسه تجربه کند. این اثر متعلق به سال ۱۸۵۱ میلادی است و عبور جورج واشنگتن از رودخانه دِلاوِر را در جنگ استقلال آمریکا به تصویر می‌کشد. رومِئو درباره تجربه این اثر هنری می‌گوید فناوری پرینت سه‌بعدی این امکان را برای او فراهم کرد تا بتواند به درک بهتری از هنر برسد. با توجه به این که تمام درک او از هنر نقاشی فقط به واسطه شنیدن توصیفات بوده است و نیز به این علت که از حافظه دیداری برخوردار نیست، درک یک تابلوی نقاشی به کمک حس لامسه برای رومِئو ورود به یک دنیای جدید محسوب می‌شود.

روی سطح اثر، تعدادی حسگر نیز تعبیه شده بود که در مواجهه با انگشتان دست رومِئو فعال می‌شدند و او می‌توانست اطلاعات مربوط به نقاط کلیدی اثر را در قالب فایل‌های صوتی از پیش ضبط شده بشنود. در یک آزمایش دیگر، رووانا که در ۲۸ سالگی نابینا شده بود در معرض تابلوی مونالیزا اثر مشهور داوینچی قرار گرفت. رووانا که از حافظه دیداری برخوردار است، می‌گوید توانسته خیلی خوب با اثر ارتباط برقرار کند، چرا که تصویر مونا لیزا را از پیش در ذهن داشته و می‌توانسته حین لمس نمونه پرینت سه‌بعدی جلوی چشم بیاورد.

پشت پرده این فناوری

پرینت سه‌بعدی این تابلوهای نقاشی در شرکت تری دی فوتووُرکس توسط جان اوسلون و همکارانش انجام شد. اوسلون توضیح می‌دهد پرینت سه‌بعدی آثار هنری به طور کلی یک فرآیند سه مرحله‌ای است. در مرحله نخست، ابتدا یک عکس دوبعدی معمولی از اثر هنری تهیه می‌شود. این عکس سپس با نرم افزارهای رایانه‌ای به داده‌های سه‌بعدی تغییر می‌یابد. پس از تبدیل عکس به داده‌های سه‌بعدی، داده‌ها با یک دستگاه تراش روی سطح مورد نظر اعمال می‌شود. جزئیاتی از قبیل طول، عرض، عمق و بافت اثر پس از بیرون آمدن سطح کار از دستگاه قابل لمس است. در مرحله آخر، سطح تراش خورده وارد فرآیند پرینت سه‌بعدی خواهد شد. طی این فرآیند، تصویر کامل اثر روی سطح کار پرینت می‌شود. محصول نهایی یک اثر هنری سه‌بعدی است که طول، عرض، عمق و بافت اثر را در یک سطح چندبعدی به نمایش می‌گذارد.هفت سال طول کشید تا اوسلون بتواند به این روش نوین دست پیدا کند. او اکنون به کمک کمپین کیک اِستار در حال جمع‌آوری منابع مالی به منظور افزایش تولیدات شرکت تری دی فوتووُرکس است. اوسلون سال ۲۰۱۶ یک نمایشگاه پرینت سه‌بعدی از مجموعه آثار عکاسان نابینا در محل موزه حقوق بشر کانادا برگزار خواهد کرد. هدف این قبیل فعالیت‌ها شناساندن هنر نقاشی و عکاسی به جامعه نابینایان است. نتایج آمارها نشان می‌دهد در مجموع حدود ۲۸۵ میلیون نابینا و کم بینا در سراسر جهان وجود دارد. اوسلون با اشاره به این که در هر ۱۱ دقیقه یک نفر در ایالات متحده بینایی خود را از دست می‌دهد، تأکید می‌کند فناوری پرینت سه‌بعدی می‌تواند بخشی از تجربیات از دست رفته جمعیت رو به افزایش نابینایان را بار دیگر ـ گر چه در شکلی متفاوت ـ به آنها بازگرداند.