از خانه موسیقی درآمدی ندارم

از حمیدرضا نوربخش که هفته گذشته باز هم به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی ایران انتخاب شد و در عرصه موسیقی هم بسیار کم‌کار و گزیده‌کار است. این خواننده و البته مدیر پرحاشیه امروز 51 ساله می‌شود. به همین مناسبت سری به خانه موسیقی زدیم و با او درباره کم‌کاری‌اش در عرصه موسیقی و حاشیه‌های بی‌پایان خانه موسیقی گفت‌وگو کردیم.

شاید برای آغاز گفت‌وگویی که به مناسبت سالروز تولد شما انجام می‌شود بهتر باشد سراغ ماجراهای خانه موسیقی نرویم، اما با توجه به حاشیه‌های فراوانی که این خانه داشته، خواه‌ناخواه بحث از همین‌جا شروع می‌شود. آقای نوربخش از سال گذشته خانه دچار حاشیه‌های فراوانی شده و شما در این میان منفعل بوده‌اید. کمی درباره این موضوع توضیح دهید.

این سوال را باید از کسانی بپرسید که این حاشیه‌ها و جار و جنجال‌ها را شروع کردند. سال گذشته بعد از این‌که ما با اجازه مجمع در یک شرایط خاص برای چند ماه انتخابات را به تعویق انداختیم، این حاشیه‌ها آغاز شدند. من همیشه معتقدم وقتی جار و جنجالی راه می‌افتد، باید از آن کناره گرفت و در آن زمین بازی نکرد. در چنین شرایطی بهتر است آدم پاسخ حقوقی بدهد و وارد بحث‌های سلیقه‌ای نشود، چراکه بحث‌های سلیقه‌ای ته ندارند. اختلاف سلیقه‌ها همیشه هستند و نباید بر سر این اختلاف‌ها جار و جنجال راه انداخت.

به نظر می‌رسید جار و جنجال‌ها دامنه فراگیری داشته باشند. فهرست‌های بلندبالا و متعددی از سوی اهالی موسیقی برای رسانه‌ها ارسال می‌شد.

جالب است بدانید در آن لیست چندده نام وجود داشت که اصلا عضو خانه موسیقی نبوده و علاقه‌مند به موسیقی بودند. بعدا هم به ما گفتند تلفنی به آنها گفته‌اند قرار است به موضوعی اعتراض کنند و اسمشان را در لیست نوشته‌اند. درست کردن لیست با حجم بالا کاری ندارد. این افراد باید در انتخابات خانه خودشان را نشان می‌دادند. همه چیز را می‌توان در انتخابات دید.

انتخاباتی که البته به‌زعم منتقدان پرشور نبوده و با مشارکت حداقلی برگزار شده است.

چرا از این منتقدان نمی‌پرسید چرا در انتخابات شرکت نکردند تا نتیجه را عوض کنند؟

می‌گویند شما با رفتن از خانه موسیقی در معاونت هنری قدرت بیشتری می‌گرفته‌اید و کار در عرصه موسیقی برایشان دشوارتر می‌شده است.

تنها حرف‌هایی بوده که می‌شود مطرح کرد... اما من می‌گویم تعداد افرادی که در انتخابات شرکت کردند، بیش از هر چیز نشان می‌دهد آن لیست‌های بلندبالا تا چه حد واقعی بوده‌اند! اگر آن چندصد نفر می‌آمدند سرنوشت انتخابات را براحتی عوض می‌کردند. جالب است کسانی از انتخابات پرشور حرف می‌زنند که خودشان با 7 رای عضو هیات مدیره یک کانون شدند.

شما گفته بودید مدیرعاملی خانه موسیقی و همچنین مسئولیت جشنواره موسیقی فجر امسال را نمی‌پذیرید، اما هر دو را پذیرفتید. این موضوع هم حاشیه‌ساز شده است.

من واقعا نمی‌خواستم مدیرعامل خانه باشم و این را به طور قاطع گفته بودم. اگر می‌خواستم بپذیرم، سه ماه پیش قبول می‌کردم. درباره جشنواره هم همین‌طور بود، از من خواستند راهی که سال گذشته شروع کرده‌ام را ادامه دهم تا کار روی روال بیفتد و در آینده عزیزان دیگری آن را ادامه دهند. این حرف‌ها پایان ندارد، اگر بخواهیم به این موضوعات بپردازیم، هیچ وقت نمی‌توانیم فکر موسیقی باشیم. دوست دارم از همین‌جا به اعضای خانه و اهالی موسیقی بگویم در این فصل جدید این داستان‌ها را بگذاریم کنار. من با هیچ‌کس زاویه ندارم و خانه موسیقی در میان همه این بحث‌ها از همه‌پچیز مهم‌تر است. در این دوره نه خودمان و منافعمان بلکه منافع موسیقی را ببینیم.

بهانه اصلی گفت‌وگویمان تولدتان بود. شما از چه زمانی با موسیقی آشنا شدید؟

پدرم صدای خوشی داشت و از زنده‌یاد تاج اصفهانی بسیار تاثیر می‌گرفت. من هم با تشویق‌های ایشان علاقه‌مند به موسیقی، آواز و ادبیات شدم. این فرصت را داشتم که نزد استادان بزرگی موسیقی را بیاموزم.

اولین اجرای رسمی‌تان چه زمانی بود؟

سال 1372 با استاد پایور. این کنسرت بعدا در اثری به نام پرده عشاق در مایه دشتی منتشر شد و استاد خودشان این اثر را بسیار دوست داشتند.

شما خواننده بسیار خوبی هستید، اما به نظرم کمتر شنیده شده‌اید. چرا؟

انتخاب خودم است. همیشه گزیده‌کار بوده‌ام و معتقدم باید با هنرمندانی که قرار است با آنها همکاری کنم، ارتباط خوبی برقرار کرده و کارهایی را اجرا کنم که کاملا مورد پسندم باشد. به این دلیل همیشه گزیده‌کار بودم و خیلی دنبال صحبت نبودم. معتقد بودم باید خواص کارم را بشناسند و در حوزه نخبگان و خواص کار کردن برایم دلپذیرتر بود تا کار برای توده‌های عوام.

پس با این حساب قید درآمد کنسرت را زدید؟

بله... هیچ وقت روی درآمد از موسیقی حساب باز نکردم.

شغلی جز موسیقی دارید؟

کار آزاد.

شاید به همین دلیل است که خیلی‌ها تصور می‌کنند در خانه موسیقی درآمد خوبی دارید.

خانه موسیقی درآمد ندارد، پول ندارد خودش را هم اداره کند. اینجا همه بچه‌ها با حداقل‌ها و به خاطر عشق و علاقه‌شان کار می‌کنند. در واقع همه‌مان داوطلبانه کار می‌کنیم. هیات مدیره هم چیزی در حد هزینه رفت و آمد دریافت می‌کند، هرچند باور این حرف‌ها برای کسانی که دنبال منافع هستند، سخت است.

در روز تولدتان چه آرزویی برای موسیقی کشورمان دارید؟

موسیقی در میان مردم جایگاه خودش را دارد. امیدوارم روزی این جایگاه را میان مسئولان هم پیدا کند و به این هنر اهمیت داده شود. تاکنون موسیقی را فقط مردم و هنرمندان نگه داشته‌اند و هنرمندان ارج و منزلتی که باید را ندارند. امیدوارم این آرزویم محقق شود.

زینب مرتضایی‌فرد