آشفته‌ بازار تبلیغات نامزدهای شوراها

به گزارش جام جم، هر چند مقام معظم رهبری در سه دهه گذشته بارها درباره ویژگی‌های تبلیغات صحیح و سالم انتخاباتی سخن گفته‌اند و دستگاه‌های اجرایی و نظارتی نیز بر آن اصرار دارند، اما برخی نامزدها با تبلیغات خارج از عرف و فضای عقلانی انتخابات به آشفته بازار تبلیغات دامن می زنند.

اینجا، آنجا، همه‌جا تبلیغ

نخستین نکته‌ای که توجه بسیاری از منتقدان را چه در تبلیغات ریاست‌ جمهوری و چه در تبلیغات شورای شهر به خود جلب کرده، این است که تبلیغ‌کنندگان برخی نامزدها، بدون توجه به مکان‌های ویژه‌ای که برای تبلیغات در نظر گرفته شده است هر کجا که توانسته‌اند تراکت‌ها و بنرهای تبلیغاتی‌ شان را چسبانده‌اند؛ از جعبه‌های برق فشار قوی در خیابان گرفته تا کیوسک‌های تلفن و درخت‌ها و سطل‌های زباله!

گروهی از هواداران هم دست به اسپری شده‌اند و هر کجا دلشان خواسته نام نامزدهای مورد علاقه‌شان را با خط کج و معوج نوشته‌اند؛ روی دست و پا و صورت مجسمه‌های میدان‌ها، روی دیوارهای سنگی خانه‌های مردم‌ و حتی روی دیوارهای صوتی اطراف اتوبان‌ها.

در حقیقت شیوه قانون‌شکنی در این تبلیغات به دو گونه بوده است. اول، فقط در جای نامناسب و بدون وندالیسم و دوم، هم در جای نامناسب و هم با وندالیسم و آسیب‌زدن به مبلمان شهری و ایجاد آزار بصری.

علی رستمیان، نایب رئیس اول کمیسیون اجتماعی مجلس تائید می‌کند که چنین حرکت‌هایی خلاف قانون و اخلاق انتخاباتی است و می‌گوید: «مردم باید به این نکته توجه داشته باشند وقتی نامزدی، حتی در تبلیغاتش به قوانین احترام نمی‌گذارد و حقوق شهروندان را پایمال می‌کند، چگونه می‌خواهد پس از برگزیده شدن، قوانین کشور را اجرا کند و حق مردم را،‌ احقاق.»

این عضو کمیسیون اجتماعی شنیده است که در برخی شهرها،‌ شهرداری‌ها چک‌هایی از نامزدهای شورای شهر گرفته اند تا در صورت آسیب زدن به فضاهای عمومی، به اندازه میزان مادی آسیب از آن چک‌ها کم کنند.

تبلیغات محیط زیستی؛ تبلیغات ضدمحیط‌زیستی

مصرف بی‌رویه کاغذ یکی از آسیب‌های زیست‌محیطی در هر انتخاباتی است، اما می‌شود این آسیب ناگزیر را با کاهش میزان کاغذها کم کرد.

هم‌اکنون حدود 134 هزار و 212 نفر در انتخابات پنجمین دوره شورای اسلامی شهر و روستا شرکت کرده‌اند.

اگر هر یک از این افراد در حد هزار برگه کاغذ که یک یا دو بسته کاغذ در ابعاد A4 می‌شود برای تبلیغات‌شان استفاده کرده باشند (که البته همیشه بسیار بیشتر از این مقدار است) می‌شود نتیجه گرفت دست‌کم 134 میلیون ورق کاغذ فقط در انتخابات شورای شهر، به کار رفته است.

این رقم را به خاطر بسپارید و آن را با چند میلیون برگه کاغذی که هر یک از نامزدهای ریاست‌جمهوری در این مدت استفاده کرده‌اند جمع بزنید و آن وقت حدس بزنید محیط‌زیست ایران در جریان انتخابات تا چه حد آسیب دیده است.

دکتر مزدک دربیکی، فعال محیط‌زیست و استاد دانشگاه در این باره توضیح می‌دهد که توقع ندارد نامزدها از کاغذ در تبلیغات‌شان استفاده نکنند، اما در کشور ما که ضریب نفوذ اینترنت در سال‌های اخیر، بشدت بالا رفته است، می‌شود استفاده از تبلیغات کاغذی را کم کرد و به جای آن در فضای مجازی تبلیغ کرد.

دربیکی می‌گوید: بسیاری از نامزدها شعارهای محیط‌زیستی خوبی دارند اما وقتی پای عمل به میان می‌آید، محیط‌زیستی رفتار نمی‌کنند و حجم عظیمی از سرمایه‌های محیط‌زیستی کشور را برای تبلیغات هدر می‌دهند.

به گفته او، علاوه بر هدر رفتن سرمایه‌های زیست‌محیطی، عمر کاغذها کوتاه است و پس از مدتی تخریب می‌شوند و نه فقط سطح شهرها را آلوده می‌کنند بلکه این حجم عظیم از کاغذهای پاره و مچاله شده، آلودگی بصری نیز بوجود می‌آورد.

ساداتی‌نژاد،‌ نماینده مجلس شورای اسلامی هم تائید می‌کند که دیدن این همه کاغذ استفاده شده برای انتخابات غم‌انگیز است و نامزدها باید بخشی از تبلیغات شان را در فضای مجازی انجام دهند.

رستمیان، نایب رئیس اول کمیسیون اجتماعی مجلس درباره تبلیغات ریاست‌جمهوری، به سازمان صداوسیما اشاره می‌کند و می‌گوید: «در این انتخابات سازمان صداوسیما، برنامه‌های تبلیغاتی همه نامزدهای ریاست‌جمهوری را به‌طور کامل پوشش داده است و بر این اساس نیازی نبود آنها هزینه گزاف را برای تبلیغات کاغذی و بنر بپردازند. چون مردم، رسانه ملی را مرجع کسب اطلاعات می‌دانند.»

عرض اندام مدل‌ها در تبلیغات؛ چرا؟!

شما هم عکس‌های نامزدها با آرایش‌های غلیظ و رتوش را دیده‌اید؟ عکس‌هایی که بیشتر شبیه تبلیغات لوازم آرایش و لباس است و در ابعاد بسیار بزرگ در خیابان‌های شهرهای مختلف نصب شده است.

این خانم‌ها، در ژست‌های مختلف از مردم خواسته‌اند برای ورود به شوراها به آنها رای بدهند و در حقیقت از فریبندگی ظاهر برای رای جمع کردن استفاده کرده‌اند.

انتخاباتی که قرار است افراد اصلح را به مردم معرفی کند و باید پرسید اگر این افراد شایستگی علمی و اخلاقی نشستن بر جایگاه شورای شهر را دارند، چرا به آرایش غلیظ در عکس‌هایشان برای جمع‌آوری رای متوسل شده‌اند؟

این بحث را که با جواد ساداتی‌نژاد، نماینده مجلس مطرح می‌کنیم سر تاسف تکان می‌دهد و آه می‌کشد.

او گلایه می‌کند: «به نظر من نباید به این افراد مجوز شرکت در انتخابات شوراها داده می‌شد. ورود آنها و رفتارشان، نوعی تابوشکنی و دهن‌کجی به فرهنگ و تمدن اسلامی ـ ایرانی محسوب می‌شود. آنها می‌دانند که انتخاب نمی‌شوند و برخی حتی رای‌شان در حد 100 یا 200 نفر باشد اما برای شکستن عرف اجتماعی پا به میدان گذاشته‌اند.»

ساداتی‌نژاد امیدوار است در آینده براساس قوانین جلوی ورود چنین افرادی به عرصه انتخابات گرفته شود.

رستمیان هم این وضعیت را شایسته نمی‌داند و می‌گوید شورای نظارت بر تبلیغات انتخاباتی به این افراد تذکر داده است، اما وزارت کشور، نیروی انتظامی و هیات‌های نظارت بر انتخابات هم باید برای برخورد با این افراد وارد عمل شوند.

شایستگی را بسنجید

همه نامزدهای ریاست جمهوری که هم اکنون در انتظار آرای مردم و تعیین تکلیفشان هستند، ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی دارند که سبب شده است طرفدارانی داشته باشند و خارج از این که مربوط به کدام حزب یا جناح هستند، همگی سوابقی غنی در حوزه سیاست داخلی و خارجی،‌ سیاستگذاری‌های کلان و پروژه‌های اجرایی بزرگ در سطح کشور دارند که باعث می‌شود با جرأت برای نامزد شدن پا پیش بگذارند، اما آیا درباره نامزدهای شورای شهر هم می‌شود با این اطمینان سخن گفت؟

پاسخ بسیاری از مردم منفی است. در حقیقت هم‌اکنون افراد زیادی برای عضویت در شورای شهر و روستا نامزد شده‌اند که همه‌شان توانایی و تخصص نشستن بر صندلی شوراها را ندارند. برای نمونه در برخی شهرها چشم و همچشمی‌های فامیلی یا میل شدید به کسب قدرت و شهرت باعث شده برخی نامزد عضویت در شورا شوند، بدون این‌که تخصص،‌دانش و توانایی لازم را برای تکیه بر این جایگاه داشته باشند.

ساداتی‌نژاد در واکنش به این پرسش که چرا برخی افراد بدون مهارت و تخصص و با مشاغلی کاملا بی‌ربط به مدیریت شهری، نامزد عضویت در شورا شده‌اند، پاسخی جالب می‌دهد؛ «تبلیغات در فضای شهری هزینه دارد، یعنی نمی‌توانید رایگان بنری بزنید و کسب و کارتان را برای جلب مشتری تبلیغ کنید.

برخی صاحبان مشاغل برای کسب شهرت و مشتری پیدا کردن به بهانه نامزد شدن در شوراها رایگان تبلیغ می‌کنند.»

او البته قبول دارد که گروهی هم واقعا با میزان مسئولیت‌های سنگینی که در شوراهای شهر و روستا وجود دارد آشنا نیستند و نمی‌دانند چه حد تخصص برای عضویت در شورا نیاز است و اگر انتخاب شوند، چه دین سنگینی بر دوش شان خواهد بود.

رستمیان اما در این باره به نقص قانونی هم اشاره می‌کند، زیرا قانون، رشته‌های تحصیلی را که به کار مدیریت شهری می‌آید مشخص نکرده است و بر این اساس همه افراد با هر نوع گرایش تحصیلی می‌توانند برای عضویت در شوراهای شهر و روستا وارد عرصه انتخابات شوند.

او می‌گوید: «فکر می‌کنم با توجه به این نقص، مردم باید دقت بیشتری به خرج دهند و کسانی را انتخاب کنند که هر کدام در حوزه‌ای از مدیریت شهری، تبحر داشته و سطح رفاه اجتماعی شهروندان را افزایش دهند.»

اصول رقابت سیاسی در بیانات رهبر معظم انقلاب