خیانت به گهواره حیات

جین لوچنکو

بوم‌شناس دریایی دانشگاه اورگان و مدیر سابق سازمان ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی آمریکا

خروج آمریکا از توافق پاریس نشان‌دهنده نادیده گرفتن شواهد علمی قریب الوقوع گرمایش جهانی و نظر بسیاری از محققان جهان است. این تصمیم در واقع رفتاری غیرمسئولانه با محیط‌زیست و بهداشت سراسر جهان محسوب می‌شود. این اقدام می‌تواند علاوه بر آسیب‌پذیر کردن سیاست‌های آمریکا، محیط‌زیست این کشور و در مرحله بعد سایر کشورهای جهان را تهدید کند. کشوری که تصمیم‌گیری‌های غیرمسئولانه و خودخواهانه اتخاذ می‌کند، بزودی با دیگر کشورهای جهان دچار مشکلات جدی می‌شود. آینده بشر و حیات بسیاری از موجودات زنده به نحوه مواجهه با تغییرات آب و هوایی و اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها بستگی دارد. انجام این کار بزرگ به اقدام جهانی و همه جانبه نیاز دارد. تصور این که کسی آگاهانه میراث فقر، مشکلات اقتصادی، آب و هوای نامطلوب، تاثیرات بهداشتی مخرب مثل شیوع بیماری‌ها و افزایش سطح آب دریاها را برای آینده زمین انتخاب کند، بسیار سخت است. این دقیقا تصمیمی است که رئیس جمهور آمریکا برای آینده کشور خود و بسیاری از نقاط دیگر جهان گرفته است.

خوشبختانه، دانشمندان، مقامات دولتی، شهرداری‌ها و عوامل اجرایی با توجه به شواهد علمی در جریان خطر موجود هستند و اقداماتی برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر انجام داده و برای مواجهه با نتایج تغییرات آب و هوایی آماده شده‌اند. البته این اقدامات و اتخاذ تصمیمات مناسب برای مدیریت و بازرسی نحوه استفاده از انرژی باید شتاب بیشتری پیدا کند.

سوسان دروگ

محقق سیاست آب و هوای موسسه آلمانی امور بین‌الملل و امنیت در برلین

خروج آمریکا خبر بدی برای روند تغییرات آب و هوایی در جهان است. مذاکرات سازمان ملل اکنون روی پیاده‌سازی این برنامه تمرکز دارد و اقدام این کشور، کار را سخت می‌کند. چون هنوز مشخص نیست ترامپ بعد از لغو این توافق چه تصمیمی در سر دارد و ممکن است در روند انجام تصمیمات بین‌المللی اختلال وارد کند. با این حال این برنامه در حال اجراست و دیر یا زود در دنیا عملی می‌شود.

جوری روگلژ

محقق انرژی در موسسه بین‌المللی تجزیه و تحلیل سیستم‌های کاربردی در لاکسنبورگ اتریش

خروج آمریکا از توافق پاریس برای همه تلاش‌های مشترک بین‌المللی درخصوص محدود کردن اثرات جانبی تغییرات آب و هوایی مضر خواهد بود، اما از همه بیشتر به محیط‌زیست و اقتصاد کشور آمریکا آسیب وارد می‌کند. به این ترتیب آمریکا برای مواجهه با شرایط آینده زمین آماده نمی‌شود و تا چند سال آینده بر اساس راهکارهای گذشته تصمیم‌گیری می‌شود. بسیاری از دیگر قدرت‌های اقتصادی جهان مثل چین و اتحادیه اروپا، حمایت خود را از اجرایی شدن توافق پاریس نشان داده‌اند که می‌تواند باعث توسعه اقتصادی و نوآوری در این مناطق شود. اما دولت آمریکا بدون توجه به شواهد علمی در آینده‌ای نه‌چندان دور، از فناوری جهانی و نوآوری‌هایی که در جهت کاهش میزان انتشار دی‌اکسیدکربن در دنیاست، عقب می‌ماند. در واقع بزرگ‌ترین بازنده خروج از این توافق، کشور آمریکا خواهد بود.

موضوع تغییرات آب و هوایی، معضلی جهانی است که به تصمیمات در سطح بین‌المللی و به روز رسانی فناوری‌های مورد استفاده در جهان نیاز دارد. برای متوقف کردن تغییرات آب و هوایی نیاز به کاهش میزان دی‌اکسیدکربن منتشر شده در سال در همه جهان وجود دارد. مشارکت نداشتن حتی یک کشور صنعتی در این طرح، کار را برای سایر کشورها سخت و حتی غیرممکن می‌کند.

جین پاسکال ون یرسل

اقلیم‌شناس دانشگاه لاووین بلژیک و نایب رئیس سابق مجمع ملی تغییرات آب و هوایی (IPCC)

تصمیم ترامپ برای خروج از توافق پاریس تاسف‌برانگیز است. تحلیل دانشمندان درباره خطر وقوع تغییرات آب و هوایی بر اساس داده‌های گذشته و حال زمین و ارزیابی دقیق مجمع ملی تغییرات آب و هوایی، از تصمیم بدون فکر ترامپ نشان دارد. آمریکا در سال‌های گذشته نقش تاثیرگذاری در افزایش کیفیت تحقیقات دانشمندان روی دلایل بروز تغییرات آب و هوایی داشته است. به همین دلیل می‌گوییم این اقدام برای تصویری که دانشمندان از آمریکا دارند، بسیار نامناسب بود.

امروز حدود 150 کشور جهان که 85 درصد گازهای گلخانه‌ای را تولید می‌کنند، توافق پاریس را تصویب و همکاری برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای را آغاز کرده‌اند. این اقدامات به این معنی است که در دنیا از اقتصاد کم‌کربن استقبال شده و کشورها با حضور یا بدون حضور آمریکا سعی در پیشبرد این هدف دارند.

نقش دیگر کشورهای جهان در توافق پاریس

توافق‌نامه پاریس با امضای 195 کشور تصویب شد تا بدون داشتن ضمانت اجرایی، هر کشور به میزانی که خودش اعلام می‌کند، برای مبارزه با تغییرات اقلیمی اقدام کند. در زمان امضای توافق، همه کشورهای حاضر در کنفرانس بجز سوریه و نیجریه توافق را امضا کردند و اکنون یک کشور دیگر نیز از توافق خارج شده است.

یکی از نتایج این توافق، توقف افزایش دمای کره زمین تا 2 درجه سانتی‌گراد بود. از آنجا که آمریکا سهم 15 درصدی در انتشار دی‌اکسیدکربن در جهان دارد، بودن یا نبودن این کشور در قرارداد پاریس، نتایج قابل ملاحظه‌ای در روند مقابله با گرمایش جهانی خواهد داشت. کسی نمی‌تواند بگوید خروج آمریکا از توافق پاریس تغییرات اقلیمی را تا چه اندازه تهدید می‌کند، اما خطر افزایش سرعت گرم شدن زمین بوضوح دیده می‌شود.

یکی از کشورهایی که این توافق را با شرایط خاصی پذیرفته است، چین است. وقتی چین وارد توافق پاریس شد، شرط عجیبی مطرح کرد و آن استفاده از سوخت‌های فسیلی تا سال 1409/ 2030 و پس از آن کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی بود. با این وجود، چین خیلی زود فهمید اجرای توافق پاریس، هم از لحاظ اقتصادی به صرفه است و هم مساله آلودگی شهرهای بزرگ تا حد زیادی برطرف می‌شود. به همین دلیل، اکنون همه نگاه‌ها برای صنعت بدون کربن به سمت چین رفته که خود آلاینده رتبه یکم دنیاست. گرچه مشخص نیست چین بتواند توقع جامعه جهانی را برآورده کند، اقدام برای سرمایه‌گذاری روی اقتصاد کم کربن امیدبخش است.

ایران نیز در کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس 2015 میلادی تعهد داده است که تا سال 1409/ 2030 بدون وجود تحریم‌ها تا 12درصد و در صورت ادامه تحریم‌ها تا 4 درصد میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.

آت کرهولا

محقق تحقیقات آب و هوایی و سیاست آب و هوایی دانشگاه هلسینکی فنلاند

خروج آمریکا از توافق پاریس خبر ناخوشایند و ناامیدکننده‌ای برای آمریکا و سراسر جهان به شمار می‌رود. بسیاری از اقلیم‌شناسان، توافق پاریس را نیز برای کاهش دمای کره زمین تا 2 درجه سانتی‌گراد ناکافی می‌دانند و اکنون این روند برای زمین سخت‌تر نیز خواهد شد.

برنامه ترامپ مبنی بر کاهش بودجه سازمان‌های حفاظت از محیط‌زیست تا 30 درصد و بودجه تحقیقات و توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر تا 70 درصد، خلاف جهت منافع جهان در برنامه کاهش دمای کره زمین تا صد سال آینده است. تنها امید بازگشت آمریکا به این برنامه و ادامه تحقیقات روی برنامه‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در آمریکاست.

توماس استوکر

فیزیکدان محیط‌زیست دانشگاه برن در سوئیس و یکی از روسای پیشین مجمع ملی تغییرات آب و هوایی

تصمیم ترامپ مبنی بر نادیده گرفتن واقعیت‌ها درباره تغییرات آب و هوایی، رفتاری غیرمسئولانه در برابر مردم کشور خود و زندگی همه مردم روی زمین بود.

تعدادی از مدیران و سیاستگذاران جهان هنوز ترجیح می‌دهند از فناوری‌های قدیمی به جای نوآوری در استفاده از فناوری‌های جدید برای تامین انرژی استفاده شود. این در حالی است که جهان به یک انقلاب صنعتی دیگر برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در صنعت نیاز دارد.

آمریکا، دومین تولیدکننده بزرگ دی‌اکسیدکربن (یکی از گازهای گلخانه‌ای) در جهان است و به همین دلیل خروج این کشور از توافق پاریس و اجرایی نکردن کاهش گازهای گلخانه‌ای، همه جهان را به عقب باز می‌گرداند. در راستای تعهد به کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای، چین و روسیه برنامه‌هایی با هدف توسعه اقتصاد کم کربن آغاز کرده‌اند و اکنون خروج آمریکا به عنوان یک قدرت اقتصادی بزرگ در جهان می‌تواند ضربه بزرگی به این برنامه‌ها وارد کند.

بنیامین سانتر

پژوهشگر تغییرات اقلیم در آزمایشگاه ملی کالیفرنیا در آمریکا

امروز آمریکا توافق پاریس را کنار گذاشت و تغییرات نوین در فناوری را از دست داد. به این ترتیب اوضاع اقتصادی و بین‌المللی آمریکا نه تنها دوباره بهبود پیدا نخواهد کرد، بلکه بسیاری از مناسبات بین‌المللی را از دست خواهد داد. ما در حال جدا کردن خود از سایر نقاط جهان هستیم و این باعث می‌شود در حالی که آنها به جلو حرکت می‌کنند، ما به عقب حرکت کنیم.

منبع: Nature

سپیده شعرباف