به سلیمان جهان از طرف مور سلام ...

جناب آقای امام رضا... آقای مهربان من سلام ... الان که دارم این کلمه‌ها را برایتان می نویسم از خشم لبریزم... از دندان قروچه فکم درد گرفته و انگشت‌هایم رمق ندارند روی صفحه کلید بچرخانمشان.

قربان گنبد و بارگاهتان بروم. .. شما که خیلی خوب ما را می‌شناسید ما ایرانی ها حق نان و نمک می شناسیم.

ما ایرانی ها شما را خیلی دوست داریم. حرف یک جوانک بی‌ادب را قطعا به پای همه ما نمی‌نویسید. دریغ از تب دیده شدن که سیری ناپذیر است و بعضی‌ها به همین تب دچار بوده و می‌خواهند مزه‌ای بپراند.

اصلا می دانید آقای امام رضا شاید همین مهربان بودن شما ما را پر رو کرده و به خودمان اجازه می دهیم هر حرفی را بزنیم. ما شما را دوست داریم و روی‌تان تعصب داریم و اجازه نمی‌دهیم هرکس هر چیزی را که لایق خودش است نثار شما بکنند.

ای‌ کاش تا وقتی که این یادداشت می رود برای صفحه بندی پسرک بی‌ادب بیاید یک معذرت می خواهمی چیزی بنویسد و این یادداشت خود به خود کارکرد خودش را از دست بدهد و خنثی شود.

می دانید آقا جان من یک وقت هایی از این حجم مهربانی شما می ترسم. شاید شما بخشیده باشیدش و دستی هم به سرش کشیده باشید. ولی شما به اندازه کافی غریب هستید من این کلمه ها را قلمی کردم که بنویسم کم نیستند کسانی که با دیدن ان سه چهار خط شیطانی خونشان توی شاهرگ‌هایشان داغ شده و تپش قلب گرفته اند. و دلشان خواسته یک کاری کنند. جناب آقای امام رضا این نامه صرفا به دلیل ابراز ارادت به شما نگاشته شده و قطعا ارزش ادبی و هنری ندارد.

حامد عسکری - شاعر و نویسنده