شب شعر رمضانی از نگاه یک خبرنگار

خب من هم به‌عنوان خبرنگار ادبیات دو سال در حاشیه این رویداد با هدف خبررسانی این جلسه حضور داشتم و در یکی از خبرگزاری‌ها پای کار رسانه‌ای این رویداد بودم.

هرچند هیچگاه موفق نشدم در آن مجلس حاضر باشم. شب نیمه‌رمضان را در خبرگزاری می‌ماندم تا جلسه شاعران با «امین شعر انقلاب» تمام شود و من در ادامه بتوانم تلفنی از اتفاقات جلسه مطلع شوم. ماجرایی که از بعد دیدار، برای من و همکارانم در خبرگزاری شروع شده و تا پس از اذان صبح ادامه داشت.

خوردن وعده سحر در خبرگزاری هم تجربه‌ای بود که شاید دیگر برایم تکرار نشود. در نهایت هم خوابیدن در نمازخانه بود که خستگی شب را با خود می‌برد.

خاطرات جالبی هم در ذهنم به یادگار مانده. از تماس با بانوی شاعری که تلفن من از خواب بیدارش کرده بود ـ چقدر زود به خانه رسیده و خوابیده بود گرفته تا تماس با شاعر طنزپردازی که گفت آماده خواب شده تا به جلسه کاری صبح برسد. حتی در این بین بودند شعرایی که وقتی با آنها تماس گرفته می‌شد حرفی برای گفتن نداشتند و ترجیح می‌دادند با سکوت کردن آن لحظات را برای خود جاودانه کنند.

تا یادم نرفته از بغض و اشک و درددل‌های شاعری بگویم که مشهور خاص و عام است. وقتی علت اشک‌هایش پرسیدم گفت ناراحتم از این‌که وقت رهبر مملکت را با اشعار خودمان گرفتیم! شاعر جوانی که برای اولین مرتبه به این جلسه رفته بود و شعرش مورد توجه رهبر انقلاب قرار گرفته و ذوق‌زده شده بود یا بعضی‌هایی که در کنار اندرزهای شاعرانه‌ای که نصیب‌شان شد، درخواست چفیه کرده بودند.

هول و ولای گرفتن اشعاری که در جلسه خوانده شده بود و پرسیدن از حواشی جلسه هم علاوه بر شیرینی خاص خود، استرس عجیبی داشت تا بتواینم در اطلاع‌رسانی و پوشش این رویداد ادبی، رسانه نخست باشیم.

حسام آبنوس

روزنامه‌نگار