10 حقیقت درباره سه شنبه سیاه

به گزارش جام جم آنلاین ، سقوط قیمت سهم در ۲۴ و ۲۹ اکتبر سال ۱۹۲۹ عملاً در تمام بازارهای مالی جهان، به جز ژاپن تأثیرگذار بود.

سقوط وال‌استریت تأثیر عمده‌ای بر اقتصاد ایالات‌متحده و جهان داشت. سلسله مراتب آن سقوط تاریخی بازار سهام 1929 تا به امروز جز منابع دانشگاهی، بحث‌های تاریخی، اقتصادی، و سیاسی بوده است. برخی از مردم معتقد بودند که به کارگیری نادرست منابع توسط شرکت‌ها به سقوط وال‌استریت در سال ۱۹۲۹ و رکود بعد از آن کمک کرده است. به هر حال هنوز بعد از گذشت 89 سال از این واقعه به نام «سه شنبه سیاه» یاد می شود. در رابطه بان سقوط وال استریت در سال 1929 نکاتی وجود دارد.

1- درست قبل از حادثه وال استریت در سال ۱۹۲۹، مردم در سهام سرمایه‌گذاری های سنگینی می‌کردند. در واقع پس از جنگ جهانی نزد مردم آمریکا یک نوع خوشبینی نسبت به آینده رقم خورده بود. . خانواده ها قادر به پرداخت هزینه بیشتر از هر زمان دیگری بودند و حالا مردم به صورت اقساطی کالا می خریدند. مردم به شدت در سهام سرمایه گذاری کردند و این احساس مثبت بود که احتمالا سرمایه گذاران اعتقاد داشتند که بازار سهام به طور نامحدود افزایش می یابد.

2- یک دلیل اصلی در پشت این سقوط این بود که قیمت سهام توسط اصول اقتصادی هدایت نمی‌شد، بلکه بیشتر به خاطر انتظار کاذب و کاذب سرمایه گذاران بود. بازار سهام به عنوان یک فرصت برای بدست آوردن پول بیشتر دیده شد. قیمت سهام بسیار بالاتر از ارزش واقعی آن‌ها بود. میانگین صنعتی داو جونز (شاخص بازار سهام) ۴۰۰ درصد در دوره بین سال‌های ۱۹۲۴ و ۱۹۲۹ افزایش یافت.

3- به خاطر پیشرفت در تکنیک‌های تولید در دهه ۱۹۲۰، افزایش زیادی در تولید در صنایعی مانند اتومبیل وجود داشت. اما این تقاضا در ادامه افزایش نیافت. همچنین با تکنولوژی بهتر، افزایش عرضه غذا وجود داشت، اما تقاضا نتوانست سرعت خود را حفظ کند. بنابراین، قیمت‌ها کاهش یافتند و درآمد کشاورزان منجر به ناامیدی گسترده مالی در میان کشاورزان آمریکایی شد. نتایج سود آور شرکت‌ها و رکود اقتصادی باعث ایجاد عوامل عمده در پشت این سقوط شد.

4- احتکار ناشی از درگیر شدن در معاملات مالی پرخطر برای سود بردن از یک بازار متغیر است. در مارس سال ۱۹۲۹، بانک مرکزی فدرال به سرمایه گذاران در مورد گمانه‌زنی‌های بیش از حد هشدار داد. این امر منجر به سقوط کوچکی در بازار سهام شد که بنیان لرزان آن را آشکار کرد.

5- در ۵ سپتامبر سال ۱۹۲۹، راجر بابسون که یک اقتصاددان مشهور بود هشداد داد: « دیر یا زود صدای سقوط به گوش می‌رسد و ممکن است شدید باشد.» در طول چند هفته آینده قیمت‌ها به سمت پایین حرکت کردند. در ۲۳ اکتبر، قیمت سهام به شدت کاهش یافت. مردم غافلگیر شده بودند. روز بعد شاهد کاهش شدید قیمت‌ها بود. روزنامه‌ها گزارش دادند که زیان‌ها به میزان ۵ میلیارد دلار رسیده اند.

6- علی‌رغم این که بانکداران همه چیز به حالت عادی خود برمی گردد باز هم بازار سقوط آزاد را تجربه کرد . بسیاری از سهام داران دست به دست هم دادند که بازرگانان مجبور شوند تا اواخر شب کار کنند تا همه سهام را ثبت کنند و برای روزهای بعد آماده باشند.

7- گفته می‌شود که در ۲۹ اکتبر که به سه شنبه سیاه معروف است صدای بفروش! بفروش! در بازار سهام به اوج رسید. ۱۶.۴ میلیون سهام روز بعد به فروش رسید. مردم نمی‌توانستند میزان پولی را که از دست داده بودند حساب کنند. بسیاری از سرمایه گذاران پس‌انداز خود را در یک لحظه از دست دادند. حجم سهام در ۲۹ اکتبر ۱۹۲۹ یک رکورد بود که به مدت تقریباً ۴۰ سال از بین نرفت.

8- ۲۵ میلیارد دلار (بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار پول امروز) در سقوط وال استریت در سال ۱۹۲۹ از دست رفت. علی‌رغم تلاش‌هایی که از سوی نخبگان مالی آمریکا به‌عمل‌آمده بود این رویه متوقف نشد. بازار سهام نتوانست تا سال ۱۹۵۴یعنی ۲۵ سال بعد از سقوط ۱۹۲۹، به آمار پیش از سقوط خود برسد.

9- سقوط وال استریت در سال ۱۹۲۹ به اخبار جهانی تبدیل شد و شروع رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ بود که نه تنها ایالات‌متحده بلکه بسیاری از کشورها را در سراسر جهان تحت‌تاثیر قرار داد. نرخ بیکاری در آمریکا از ۱.۵ میلیون نفر در سال ۱۹۲۹ به ۱۲.۸ میلیون نفر در سال ۱۹۳۳ رسید. حدود ۲۵ درصد از نیروی کار بیکار شدند و این روند در سراسر جهان نیز مشابه بود. برخی از اقتصادها شروع به بازیابی در اواسط دهه ۱۹۳۰ کردند اما بیشتر کشورها از جمله ایالات‌متحده تا زمان پیدایش جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹ که در آن ده‌ها میلیون نفر برای دفاع از کشورهایشان به کار گرفته شدند، از رکود خارج نشدند.

10- سقوط وال استریت در سال ۱۹۲۹، به دلیل مدت و تاثیر آن، بزرگ‌ترین شوک مالی در تاریخ آمریکا محسوب می‌شود. اقتصاددانان هنوز در مورد تاثیر سقوط وال استریت در رکود اقتصادی بزرگ بحث می‌کنند. بسیاری بر این باور بودند که این سقوط توسط بانک‌های تجاری ایجاد شد که بیش از حد مشتاق سرمایه‌گذاری در بازار سهام بودند. در سال ۱۹۳۳، قانون Glass توسط کنگره آمریکا تصویب شد که به جدایی بین بانک‌های تجاری و سرمایه‌گذاری حکم داد.

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین