توصیه‌های حیاتی در استفاده از وسایل‌گرمازا

منظور این نیست که به عنوان مثال پنجره خانه کامل باز بماند و انرژی هدر برود، بلکه گاهی، باز ماندن گوشه‌ای از پنجره کافی است. هر چه محل ورود هوا به مکانی که شعله وجود دارد نزدیک‌تر باشد بهتر است.

از نظر کارشناسان ایمنی، شومینه وسیله مطمئنی برای گرم کردن محیط نیست. زیرا شومینه محفظه ندارد و آلاینده‌های آن وارد محیط می‌شود. همچنین در بالای دودکش شومینه درپوشی وجود دارد که اگر نقص پیدا کند، تمام آلاینده‌ها وارد محیط می‌شوند. بنابراین توصیه می‌شود از این وسیله در محیط‌های دربسته استفاده نشود.

در خصوص نصب دودکش‌های مناسب هم باید به چند نکته مهم توجه کرد. دودکش‌های داخل دیوار که معمولا سیمانی هستند، حتما از هر طبقه تا پشت بام باید کشیده شوند و یک متر بالاتر از سطح پشت بام نیز روی لوله‌ها، کلاهک H نصب شود. این کلاهک‌ها علاوه بر این‌که از ورود ذرات معلق جلوگیری می‌کنند، موجب خروج بهتر آلاینده‌ها نیز می‌شوند.

بهترین دودکش‌های مورد استفاده در داخل خانه دودکش‌ هایی با ورق سفید گالوانیزه است. البته دودکش‌ های دیگری مانند فنری و آلومینیومی وجود دارد که چندان مناسب نیست، زیرا معمولا این دودکش‌ ها بعد ازمدتی خشک و شکننده شده و منافذی در آنها ایجاد می‌شود که حتی ممکن است با چشم دیده نشود و از میان همین محفظه‌ها ذرات می‌توانند وارد محیط شوند.

در کنار این نکات، باید به نصب صحیح لوله‌های وسایل‌گرمایشی مانند بخاری نیز توجه داشت. بهترین وضعیت برای آن، ایجاد زاویه 90 درجه است و هر چه لوله‌ها به این زاویه نزدیک‌تر باشند، ورود آلاینده‌ها بهتر صورت می‌گیرد.

بخاری‌های بدون دودکش نیز اگرچه استانداردهای لازم را دارند، اما این بخاری‌ها برای مکان‌هایی مانند اتاق خواب مناسب نیستند.

درست است که در آنها قطعه‌ای به نام ODS وجود دارد که هنگام کاهش اکسیژن محیط، شعله را خاموش می‌کند، اما این یک قطعه است و تضمینی وجود ندارد تا 100درصد درست کار کند. بنابراین چنین بخاری‌هایی مناسب استفاده در جاهایی مانند فروشگاه‌ها و مغازه‌ها هستند که در آنها در و پنجره‌ها باز هستند.

در نهایت این‌که دستگاه‌های گازسنجی در بازار وجود دارد که قیمت بالایی ندارد و این دستگاه‌ها هنگامی که اتفاقی بیفتد، هشدار می‌دهند.

جلال ملکی - سخنگوی سازمان آتش‌نشانی تهران / ضمیمه تپش روزنامه جام جم