رمضان مبارک با مهمان ناخوانده

 همیشه دل در تلاطم ایام هر چیزی را تصور می کرد، این که جنگ بشود، سختی متعدد پیرامون مرا بگیرد و حتی شدت گرما و عطش باعث شود در ماهی که خدای عالمیان آن را مهمان خانه خود خوانده و تمام بندگان خود را دعوت به این ضیافت کرده،متحیر بمانم.

شنیده بودم که رحمه‌للعالمین براین ماه عظیم عنوان دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَةِ ا...وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ کرَامَةِ ا... را نهاده بود و نوید بِالْبَرَکةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ * را سر داده بود و امت او با حضور در این مهمانی بی‌نظیر دل را به‌نور ذات اقدس ا... جلی می داد. گاهی با ناله های سحر و با دعای سحر و دمی با ابو حمزه و افتتاح و مجیر و مستجیر و کمیل و توسل و مناجات خمس عشر و زیارت جامعه کبیره و.... خودش را برای بهره بهتر از این مهمانی مهیا می کرد .جلسات شبانه گریه و زاری و ندبه بر مظلومیت ائمه اطهار (ع) و واسطه بردن آن ذات مقدس برای درگاه ایزد باری تعالی وطلب توبه ، انسان را سبک می کرد. شب آخر احیا گویی بال می گشودم و هزاران فرسخ خود را بالاتر و جلوتر از قبل می دیدم.

آخر لذت تلاوت قرآن و حضور در نمازهای جماعت و جمعه و.... مرا و دوستانم را صیقل زده بود،عطش رسیدن به فطرت پاک فطر را بیشتر می‌نمود .

تازه طلوع عید رمضان و سپردن دل به قنوت‌های اللهم اهل الکبریا و العظمه و.... و ایستادن در صفوف اقامه نمازی که امام آن مقتدای شیعه و امام جبهه مقاومت و امید دهنده دل‌های پر درد است ، بی نهایت شیرین و دلنشین است.اما امسال یک مهمان منحوس ناخوانده تصمیم بر این دارد که این جمع محبوب و محجوب را پریشان کند ، اما نمی داند شاید بشود جسم ها را جدا نمود ، ولی دل‌ها را هرگز ، امسال خانه های مان را مصلای عشق کرده و در حریم خانه خود قبله عشق را نورانی می‌کنیم.

با تلاوت قرآن نور به خانه های خود می بخشیم و با دعاها ومناجات های امام عارفان سید الساجدین (ع) خانه و خانواده خود را عرشی می کنیم.

در دعاهایمان هم طلب رفع این مصائب را می کنیم و هم آرزوی بهترین ها را برای جامعه بشری فریاد می زنیم.

دوباره رو به درگاهش می بریم که خود فرموده:
غرق گنه نا امید مشو ز درگاه ما/ که عفو کردن بود در همه دم کار ما

و صدای مناجات خویش را به گوش خالق رحیم ، رحمان ، کریم خود می‌رسانیم و امید تفضل از وجودش داریم که او ارحم الرحمین است و خود در آیات قرآن فرموده : قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ ا... إِنَّ ا... يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(زمر53)

بگو: «اى بندگان من كه بر نفس خويش اسراف (و ستم) كرده‌ايد! از رحمت خداوند مأيوس نشويد، همانا خداوند همه‌ گناهان را مى‌بخشد، زيرا كه او بسيار آمرزنده و مهربان است.پس همه دست بر دعا بر می داریم و صدا می‌زنیم: ...يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ ا... يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ(یوسف88)

اى عزيز! قحطى (بلا) ما و خاندان ما را فراگرفته و بهاى اندكى با خود آورده‌ايم، (اما شما كارى به کم ما نداشته باش) سهم ما را به‌طور كامل وفا كن و بر ما ببخش، زيرا كه خداوند كريمان و بخشندگان را پاداش مى‌دهد.‌

حجت‌الاسلام ابراهیم بهاری - کارشناس مذهبی / روزنامه جام جم