درمان تومورهای سرطانی با روشی نوین

به گزارش جام جم آنلاین و به نقل از ایسنا، پژوهشگران "دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ"(LMU)، نانوذراتی ابداع کرده‌اند که داروها را به صورت انتخابی در تومورها منتشر می‌کنند و آنها را از سلول‌های سالم دور نگه دارند. 

پرتو درمانی و شیمی‌درمانی در حال حاضر از مهم‌ترین روش‌های درمان سرطان به شمار می‌روند اما به گفته بسیاری از کسانی که آنها را پشت سر گذاشته‌اند، روش‌های خوشایندی نیستند. سلول‌های سالم نیز می‌توانند تحت تاثیر قرار بگیرند که می‌تواند به بیماری و درد منجر شود.

دانشمندان سعی دارند تا با تمرکز بر آنچه سلول‌های سرطانی را از سلول‌های سالم متمایز می‌کند، داروها و روش‌های درمانی جدیدی ارائه دهند. آنها گاهی اوقات با استفاده از روش‌هایی برای رشد سریع یا ترمیم DNA،‌ از محیط اسیدی‌تری استفاده می‌کنند تا واکنش‌های شیمیایی کشنده‌ای را پدید آورند و یا حتی فرکانس مافوق صوت خاصی را پیدا کنند که می‌تواند غشاهای آنها را تا حد پارگی بلرزاند.

این گروه پژوهشی در پروژه خود، نانوذراتی را ابداع کردند که داروها را تنها درون سلول‌های سرطانی منتشر می‌کنند. این نانوذرات، آمورف و متخلخل هستند و در یک لایه لیپیدی محصور شده‌اند. همه این‌ها به این معناست که سلول‌ها بدون ایجاد واکنش ایمنی، به سادگی جذب آنها می‌شوند.

لایه لیپید پس از ورود تجزیه می‌شود و بار دارو را که شامل کلسیم و سیترات است، منتشر می‌کند. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند هنگامی که این ترکیبات مستقیما به سلول‌ها وارد شوند، آنها را از بین می‌برند.

البته کلید این روش، انتخاب است. اگرچه این نانوذرات هم توسط سلول‌های سرطانی و هم توسط سلول‌های سالم جذب می‌شوند اما تجزیه لایه لیپید فقط درون تومورها صورت می‌گیرد. پژوهشگران به طور کامل از دلیل این موضوع مطمئن نیستند اما آزمایش‌هایی که روی سلول‌های کشت‌شده و همچنین موش‌های زنده صورت گرفته‌اند، نشان می‌دهند که برخی از مکانیسم‌های مخصوص به سرطان، غشای خارجی را از بین می‌برند و موجب می‌شوند که ترکیبات سمی به بیرون نشت کنند. در همین حال، ترکیبات درون سلول‌های سالم، همچنان قفل شده باقی می‌مانند و نهایتا به ماتریس خارج سلولی می‌روند تا بیرون بریزند.

"هانا انگلک"(Hanna Engelke)، از پژوهشگران این پروژه گفت: قابلیت انتخاب نانوذرات، این امکان را برای ما فراهم کرد که بتوانیم دو نوع متفاوت از تومورهای بسیار تهاجمی پرده جنب ریه را در موش‌ها درمان کنیم. ما توانستیم تنها با دو نوبت تجویز موضعی، اندازه تومور را به ترتیب تا ۴۰ و ۷۰ درصد کاهش دهیم. ما دریافتیم که هرچه تومور تهاجمی‌تر باشد، اثر از بین بردن نیز بیشتر خواهد بود.

این درمان پس از دو ماه، هیچ نشانه‌ای از عوارض جانبی جدی نشان نداد. پژوهشگران باور دارند که شاید این روش بتواند برای درمان سرطان‌هایی که در پرده جنب ریه رشد می‌کنند، مفید باشد. این بخش، یک مکان متداول برای گسترش سرطان ریه به شمار می‌رود و درمان آن با جراحی یا شیمی‌درمانی دشوار است.

این پژوهش هنوز در مراحل ابتدایی به سر می‌برد زیرا تاکنون فقط در سلول‌های کشت‌شده و موش‌ها آزمایش شده است اما یک حالت جدید و جالب از حمله به شمار می‌رود.