جالب‌ترین سلاح‌های باستانی که در سال ۲۰۲۰ کشف شدند+عکس

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از زومیت، در سال گذشته‌ی میلادی، شمشیرهای باستانی و خنجرهای استادانه و حتی توپخانه‌های اولیه‌ی بسیاری کشف شدند که جزو سلاح‌های باستانی جذاب هستند. این اکتشافات جدا از اینکه بازگوکننده‌ی خشونت در گذشته هستند، صدهاهزار سال تاریخ بشر از عصر یخ‌بندان تا قرون وسطی را شامل می‌شوند.

 

اولین توقف در تور سلاح‌های باستانی در عصر یخ است؛ جایی که گونه‌های انسانی فعلی منقرض‌شدن هستند. انسان هایدلبرگی با نام علمی Homo heidelbergensis از ابزارها برای شکار استفاده می‌کرد. این نیزه در آلمان کشف شد و حدودا ۲۵ اینچ (۶۴/۵سانتی متر) طول داشت. کشف این نیزه اولین‌بار در آوریل در مجله‌ی Nature Ecology & Evolution منتشر شد.
به‌گفته‌ی دانشگاه توبینگن، قدمت آن به سیصدهزار سال می‌رسد و برای زخمی‌کردن یا ازبین‌بردن طعمه‌های کوچک، مانند خرگوش و قو و اردک استفاده می‌شد. انسان هایدلبرگی نیز از نیزه‌ها و بندهای بلند برای شکار استفاده می‌کرد. بیشتر این سلاح‌های چوبی مدت‌ها است از بین رفته‌اند؛ اما وب‌سایت آلمانی Schöningen نمونه‌هایی استثنایی از ابزارهای شکار باستانی را حفظ کرده ‌است.

 

‌در ابتدا تصور می‌شد این شمشیر قرون ‌وسطایی است. اکنون تصور می‌شود از شرق آناتولی می‌آید و حدود پنج‌هزار سال قدمت دارد. در‌واقع، یکی از شمشیرهای قدیمی باستانی کشف شده است. ویتوریا دال‌آرملینا، دانشجوی باستان‌شناسی، این سلاح ساده را در صومعه‌ی San Lazzaro degli Armeni کشف کرد.
هرچند شمشیر فقط چندصدسال برچسب‌گذاری شده بود، دال‌آرملینا تشخیص داد این سلاح باستانی بیشتر شبیه سلاحی مربوط به عصر مفرغ است تا مصنوعی ساخت قرون وسطا. او و همکارانش شمشیر را تجزیه‌و‌تحلیل کردند و دریافتند برای ساخت شمشیر از آلیاژ مس و آرسنیک استفاده شده که به اوایل عصر مفرغ، یعنی حدود پنج‌هزار سال پیش مربوط است. شمشیر از آناتولی یا همان ترکیه‌ی ‌شرقی می‌آید که در آن ابتدا شمشیرها در آنجا اختراع شده است.

 

شکارچی قارچ در جمهوری چک بهار سال ۲۰۲۰ هنگام قارچ کندن چیزی بیشتر از قارچ کشف کرد. رومن ‌نواک هنگام دیدن تکه‌فلزی بیرون‌آمده از خاک، با لگدزدن به آن فهمید تیغه‌ی شمشیر است. او حفاری را شروع و نه‌تنها شمشیر، بلکه تبری برنز را نیز پیدا کرد. شمشیر و دسته‌ی آن با کنده‌کاری‌های ظریف دایره‌ای و هلالی تزیین شده است.
باستان‌شناسان با همکاری موزه‌ی سیلزیای آثار را بررسی کردند و آن‌ها را به عصر مفرغ، حدود ۳۳۰۰ سال پیش، پیوند دادند. مشخص نبود چرا شمشیر در وسط جنگل بیرون آمده است؛ اگرچه ممکن است باران خاک را به‌اندازه‌ی کافی شُسته باشد تا اولین‌بار پس از هزاران سال بتوان آن را مشاهده ‌کرد. باستان‌شناسان قصد دارند درباره‌ی آن منطقه بیشتر مطالعه کنند.

 

حدود ۲۵۰۰ سال پیش در سیبری فعلی، یک مرد و دو زن و یک نوزاد مُردند. در گور همراه آن‌ها مخزنی از جواهرات، از‌جمله خنجرهای برنز و چاقو و تبر وجود داشت. افراد دفن‌شده در گور بخشی از فرهنگ تاگر بودند. اسلحه‌ها در‌کنار مرد و زن جوان قرار داشتند. دفن زنان تاگر با اسلحه غیرمعمول نبود؛ اگرچه آن‌ها معمولا از تیر‌و‌کمان استفاده می‌کردند؛ در‌حالی‌که در این قبر تبر نیز پیدا شده است.
این مرد و زن هنگام مرگ احتمالا ۳۰ یا ۴۰ ساله بودند. بدن زنی ۶۰ ساله در سراسر قبر و اطرافشان پراکنده بود. باستان‌شناسان استخوان‌های نوزادی را یافتند که کمتر از یک ماه دارد و ممکن است پس از دفن طعمه‌ی جوندگان شده باشد.

 

چاقوی دستی استخوانی در جزیره‌ی من در انگلیس کشف شده که خلاقیت مردم باستانی را در ساخت سلاح نشان می‌دهد. این چاقو اولین‌بار در دهه‌ی ۱۹۷۰ کشف و سرانجام اکتبر ۲۰۲۰ همراه‌با گزارشی در ژورنال Antiquity تجزیه‌و‌تحلیل شد. این مصنوع در گوری پیدا شد که استخوان‌های سوخته‌ی چهار نفر، ازجمله حداقل یک نوجوان و یک نوزاد را در خود جای داده بود.
باستان‌شناسان همراه‌ با استخوان‌های سوزانده شده که در دو صندوق جمع شده بود، مهره‌های استخوان و چاقوی استخوانی پیدا کردند که احتمالا از استخوان گاو یا اسب ساخته شده است. محققان گزارش دادند این تیغه از بین رفته است؛ اما به‌اندازه‌ی چاقویی امروزی است.
شاید حتی جذاب‌تر از این سلاح دفن‌شده برخی آثار دیگر باشد؛ ازجمله استخوان‌هایی به‌شکل مستطیل‌های تقریبا یک اینچ (۳۰ میلی‌متر) با گوشه‌های گرد. پیش‌از‌این، چیزی شبیه مستطیل‌های استخوانی پیدا نشده است و مشخص نیست چه کاربردهایی دارد.

 

خنجر رومی در قبر سرباز رومی در هالترن کشف شد؛ جایی که محل پایگاه نظامی روم بین سال ۲۷‌ق‌م تا سال ۱۴م بود. طول این خنجر حدود ۱۳ اینچ (۳۵ سانتی‌متر) و یکی از معدود سلاح‌های کشف‌شده در آن محل است. تمیز و مرمت کردن خنجر نُه ماه طول کشید تا آن را از فلزی بی‌ارزش به خنجری رومی با تزیین بسیار عالی تبدیل کند.
تیغه‌ی خنجر از آهن ساخته و دسته‌اش با نقره منبت‌کاری شده است. همچنین، غلاف مجلل آن با چوب نم‌دار پوشانده و با شیشه‌ی سرخ و مینای دندان و نقره و مینای‌سیاه تزیین شده است. بتینا ترملِ باستان‌شناس به لایوساینس گفت: «رومی‌ها معمولا با اسلحه دفن نمی‌شدند؛ بنابراین، وجود خنجر در گور کمی پررمز‌و‌راز است.»

 

وقتی باستان‌شناسان در نروژ، قبر جنگجوی وایکینگ ۱،۱۰۰ ساله را کشف کردند، از یافتن شمشیر در داخل آن‌ها متعجب نشدند؛ چراکه مردان وایکینگ اغلب با سلاح‌هایشان دفن می‌شدند. بااین‌حال، آنچه قبر را عجیب‌و‌غریب نشان می‌داد، شمشیری بود که در سمت چپ جنگجو قرار دارد؛ چراکه شمشیرهای وایکینگ تقریبا همیشه در سمت راست جنگجوی مرده دفن می‌شوند.
جنگجوی راست‌دست همیشه شمشیر را در سمت چپش می‌بست تا بتواند آن را به‌راحتی بیرون بکشد. این واقعیت که جنگجویان وایکینگ با شمشیرهایشان در سمت راست دفن شده‌اند، نشان می‌دهد آنان به «بازتاب زندگی پس از مرگ» اعتقاد داشتند که در آن، همه چیز برمی‌گردد. کاشفان وی حدس می‌زنند جنگجویان دفن‌شده در گور نروژی ممکن است چپ‌دست باشند؛ یعنی او در زمان حیات، شمشیر خود را در سمت راست می‌بست. ازاین‌رو، شمشیر او را در سمت چپ قرار داده شده است.

 

در قرن شانزدهم، بدن جنگجوی قرون وسطایی در کف دریاچه‌ی لیتوانی افتاد. اواخر سال ۲۰۲۰ هنگام بررسی پل، بدن جنگجو درکنار سلاح‌هایش پیدا شد. مشخص نیست چرا این مرد در انتهای دریاچه قرار گرفته است. رسوبات به‌طور‌طبیعی روی بدنش قرار گرفته بود و در لجنی به عمق ۳۰ فوت (۹ متر) زیر سطح آب دفن کرد. در نزدیکی بدنش، دو چاقو با دسته‌های چوبی و یک شمشیر آهنی وجود داشت که همگی به‌طرز شگفت‌انگیزی حفظ شده‌اند.

 

مصنوعی که در پارک ملی Krka کرواسی کشف شده است، در نگاه اول منحصرا قمقمه یا فلاسک سنگین به‌نظر می‌رسد؛ اما درواقع این سلاحی محاصره است که قدمتش به قرن هفدهم یا هجدهم باز‌می‌گردد. این دستگاه ماکولا است؛ نوعی خمپاره که هنگام محاصره‌ی قلعه یا سنگر از آن استفاده می‌شود.
گزارش Croatia Week می‌گوید، این اثر مفرغی در نزدیکی قلعه Nečven پیدا شده است؛ ویرانه‌ای باستانی که قدکت آن به آغاز قرن ۱۴ برمی‌گردد. ماکولا در یکی از دیوارهای قلعه پیدا شد. به گفته مقامات پارک، ممکن است دارای ارزش تشریفاتی و دفاعی باشد. از انفجارهای ماکولا به‌طور سنتی برای جشن‌های زمستانی و پیروزی در مسابقه‌های سنتی مانند اسب سواری که هر ساله در سینج کرواسی برگزار می‌شود، استفاده می‌شود.