خانواده ایرانی

سازندگان این برنامه در طول این سال‌ها سعی کردند فرمت و ساختار این برنامه را حفظ کرده و برای جلب نظر مخاطبان خود تغییراتی را در محتوا و آیتم‌های برنامه بدهند و به تعبیری آن را به روز نگه دارند. اما چند ماهی که علیرضا متقیان تهیه‌کنندگی برنامه را برعهده گرفته در طول این مدت تغییراتی را هم در آیتم‌ها و جزئیات اعمال کرده تا بتواند نگاه مخاطبان گسترده‌تری را به برنامه معطوف کند. این برنامه از شنبه تا پنجشنبه حدود ساعت ۱۲و۳۰دقیقه روی آنتن می‌رود و برای‌ این‌که به تکرار نیفتد در کنار طرح موضوعات روز‌، هر دو روز یکبار مجریان آن نیز تغییر می‌کند. از این رو جام‌جم به پشت‌صحنه این برنامه رفته و در گزارشی با تهیه‌کننده و مجریان برنامه هم گفت‌و‌گو کرده که در ادامه می‌خوانید:

ساختمان معاونت سیما- استودیو ۱۵
پس از هماهنگی‌های انجام شده و ورود از یکی از در‌های سازمان صداوسیما وارد ساختمان معاونت سیما می‌شویم و برای‌ این‌که به استودیو ۱۵ برسیم، باید راهروهایی نه چندان عریض و طویل را طی کنیم تا به مکان مورد نظر برسیم که در آن هر روز بعد از اذان ظهر برنامه «سیمای خانواده» روی آنتن می‌رود. از کنار هر استودیو که عبور می‌کنیم، چراغ‌های قرمز روشن به این معناست که در حال ضبط یا پخش برنامه هستند و نباید وارد و مزاحم کارشان شویم. ساعت از ۱۱ و ۳۰دقیقه گذشته و به جز یکی دو نفر از بچه‌های گروه فنی هنوز کسی وارد استودیو نشده است. بنابراین فرصت کوتاهی داریم تا گشتی در استودیو و اتاق‌های فرمان بزنیم. سه اتاق به موازات هم در این استودیو قرار دارد. اتاق کارگردانی، اتاق فنی و اتاق صدا که در هر کدام از این اتاق‌ها میز و کلی دستگاه و مونیتور قرار دارد که قطعا کار با این دستگاه‌ها به افراد متخصصی هم نیاز دارد. تلویزیونی هم روشن است که روی کانال یک و در حال بازپخش مجموعه «زیر پای مادر» است. البته بدون صدا پخش می‌شود. پشت اتاق‌ها نیز استودیو برنامه است که سه دوربین در آن قرار دارد. نورها هنوز روشن نشده و خیلی نمی‌توان به آنجا سرک کشید. کم‌کم عوامل از راه می‌رسند و هر کسی مشغول کار خود می‌شود. ناظر پخش هم می‌رسد و در اتاق کارگردان کار را نظارت می‌کند. هنوز مجری‌ها نیامده‌اند که تهیه‌کننده وارد می‌شود. روز شنبه است و عباس طاهریان‌راد و فاطمه رضاپور اجرای برنامه امروز را برعهده دارند.

سیمای یک خانواده

با اجازه تهیه‌کننده وارد استودیو می‌شویم. نورها روشن شده و تصویربرداران پشت دوربین‌هایشان می‌ایستند. حدود ۲۰ دقیقه به آغاز برنامه مانده که یکی از عوامل با شنیدن صدای اذان در گوشه‌ای به راز و نیاز مشغول می‌شود و نماز می‌خواند. یکی از فیلمبردارها هم گوشی‌اش را با الکل ضدعفونی می‌کند. همه عوامل و مهمانان ماسک روی صورت دارند. مجری‌ها هم کم‌کم از راه رسیده و گریم شده با ماسک وارد استودیو می‌شوند و هر کدام با گوشی‌هایشان متن‌شان را مرور می‌کنند. در گذشته‌های نه چندان دور هیچ مجری‌ای با گوشی وارد استودیو نمی‌شد اما به اقتضای برنامه‌های این چند سال اخیر همه مجری‌ها گوشی به دست وارد می‌شوند و گاهی پیام‌ها و متن را از روی آن می‌خوانند. یکی از مهمان‌های برنامه هم که فوق تخصص ریه کودکان است در گوشه‌ای از استودیو منتظر آغاز برنامه است. دکور برنامه جزئیاتی دارد که به نظر جالب است. از جمله شومینه‌ای که در بخش مهمان طراحی شده و گلدان‌هایی که در گوشه‌ای از دکور قرار دارند. حتی کتابخانه کوچک و میز‌تحریر که بی‌شباهت به خانه‌های هر کدام از ما نیست. خانم رضاپور میکروفون و چادرش را مرتب می‌کند و با مهمان درباره موضوع برنامه گپ می‌ز‌ند. از آنجا‌ که خودش مادر دو فرزند است، سؤالات کاربردی را از مهمان می‌پرسد و هماهنگی‌ها انجام می‌شود. نگاه‌مان به نمایشگری در گوشه‌ای دیگر از استودیو می‌افتد که مقابل مجری‌هاست. مدیر صحنه نیز گوشی‌اش را می‌گذارد و آخرین هماهنگی‌ها را انجام می‌دهد و مدام دقایق مانده به روی آنتن رفتن را گوشزد می‌کند. دودقیقه به آنتن مانده و آگهی‌های بازرگانی در حال پخش است. ثانیه‌ها به سرعت طی می‌شود‌ و تیتراژ برنامه می‌رود.

یادی از مرحوم رجایی

به گفته ناظر پخش به‌جز عوامل هیچ فرد دیگری اجازه حضور در استودیو را موقع پخش برنامه ندارد. بنابراین به اتاق فرمان آمده و در کنار تهیه‌کننده به تماشای برنامه می‌نشینیم. صدای گرم حجت اشرف‌زاده و تیتراژ برنامه شنیده می‌شود. تهیه‌کننده می‌گوید اشرف‌زاده این قطعه را اختصاصی برای این برنامه خوانده و تا‌‌ امروز هم مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. نوبت به پلاتو سلام مجری می‌رسد. تهیه‌کننده هم با بی‌سیمی که در دست دارد، با مجری‌ها در ارتباط بوده و نکاتی را به آنها یادآور می‌شود. ناظر پخش یکی از دوستان مرحوم روح‌ا... رجایی سردبیر سابق روزنامه است و ما بین برنامه فرصتی مهیا می‌شود تا درباره مرحوم رجایی با هم گپ بزنیم. او از دوستی‌اش با سردبیر فقید جام‌جم و خاطراتش می‌گوید و به یادش فاتحه‌ای می‌خوانیم. در این بین آیتم آشپزی پخش می‌شود و طاهریان از استودیو خارج شده و با تهیه‌کننده درباره آیتم‌های بعدی صحبت می‌کند. شاید برایتان جالب باشد در مدتی که آیتم آشپزی روی آنتن است، همکار عکاس ما به سرعت در حال عکس گرفتن از مجری‌ها وبرنامه است. مهمان برنامه و خانم رضاپور هم در جایگاه قرار می‌گیرند. مدیر صحنه ثانیه‌های باقی‌مانده را به همکار ما و مجری‌ها که در حال فیگور گرفتن مقابل دوربین عکاس هستند، گوشزد می‌کند.
برنامه که روی آنتن می‌رود در استودیو بسته شده و سکوت حکمفرما می‌شود. بد نیست بدانید هر‌چقدر در استودیو سکوت برقرار است، در اتاق فرمان سروصدای بسیاری است که باعث تذکر کارگردان می‌شود. رفت و آمدهای آنتن به استودیو ادامه دارد و آیتم‌های برنامه یکی بعد از دیگری پخش می‌شوند. چند ثانیه‌ای به پایان برنامه مانده که مجری‌ها در بخش دیگری از استودیو ایستاده و پلاتوی خداحافظی را می‌روند. دوربین‌ها که خاموش می‌شوند، مجری‌ها میکروفون و گوشی‌هایشان را تحویل داده و جمله کوتاه خسته نباشید بارها از جانب عوامل و مجری‌ها شنیده می‌شود. اما این پایان کار نیست. مجری‌ها و تهیه‌کننده در اتاقی در حال بحث و گفت‌و‌گو درباره موضوع برنامه فردا هستند. پس از آن به‌نوبت، پاسخگوی سؤالات ما می‌شوند.

برنامه‌ای برای خانواده

فاطمه رضاپور پیش از این برنامه از مجریان برنامه «صبح بخیر ایران» بوده است. وی که حدود یک سال است مجری برنامه «سیمای خانواده» شده در گفت‌و‌گو با جام‌جم درباره تعدد مجری‌ها در این برنامه می‌گوید: من فکر می‌کنم این تنوع مجری‌‌ها برای مخاطب اتفاق خوبی است. این‌که هر روز که بیننده این برنامه است یک چهره را نبیند و همان حرف‌‌ها را نشنود، اتفاق خوبی برای اوست. از طرفی به من هم به عنوان یک مادر و یک مجری کمک می‌کند تا دچار فرسایش نشوم.
وی ادامه می‌دهد: هر روز روی آنتن نبودن به من کمک می‌کند که هم به عنوان مادر ساعات بیشتری را کنار فرزندانم باشم و هم در روزهایی که اجرا ندارم بتوانم درباره موضوعاتی که قرار است در برنامه صحبت کنم، مطالعه و موضوعات را طبقه‌بندی کنم. یا این‌که فرصت می‌کنم برنامه و اجرای همکارانم را ببینم. از طرفی باعث می‌شود به تکرار نیفتم. بنابراین اتفاق خوبی برای من است.
رضاپور همچنین درباره تعامل با مخاطب خارج از برنامه و تاثیر آن روی اجرا نیز توضیح می‌دهد: از آنجا که ما در برنامه بیشتر بحث‌های تخصصی و به خصوص درباره اطفال داریم، بیشتر مادرها سؤالات‌شان را مطرح کرده و از ما می‌خواهند آنها را از پزشکان بپرسیم. بنابراین انتقاد و پیشنهادهای‌شان در این باره است که مطرح می‌کنند. جالب است بگویم زمانی که در استودیو بخش آشپزی انجام می‌شد از من سؤال می‌کردند خودت هم از غذاهایی که آنجا درست می‌شود می‌خوری؟(می‌خندد).
وی در پاسخ به این سؤال که به عنوان یک مادر و همچنین مجری برنامه چه توقعی از مجری‌‌ها و کلیت برنامه دارد عنوان می‌کند: توقعم این است همان طور که عنوان برنامه «سیمای خانواده» است، برای خانواده باشد. من در این مدت کوتاه در دو دوره از برنامه حضور داشتم. چون بعد از آمدن من تهیه‌کننده تغییر کرد و فکر می‌کنم این تغییرات به جذابیت برنامه خیلی کمک کرد. بخش آشپزی تغییر کرد و از استودیو خارج شد. آیتم عروسکی وارد برنامه شد که با زبان طنز مسائل اجتماعی را بیان می‌کند و همین تغییرات به نفع برنامه شد. ضمن این‌که نظرات مردم هم روی آیتم‌‌ها تاثیرگذار است. رضاپور درباره این‌که این برنامه چقدر باعث شده تا اطلاعات او گسترده‌تر شود می‌گوید: معمولا بحث‌های ما در طول چند هفته دنباله‌دار است و به همین دلیل باعث می‌شود در آن زمینه اطلاعاتی به‌دست بیاورم و اخبار را رصد کنم. البته موضوعاتی که در برنامه مطرح می‌شود موضوعات روز است و از این جهت اخبار و بحث بسیاری حول موضوعات وجود دارد. حسن این برنامه همین است که خیلی به روز است. جالب است بدانید اطلاعاتم در مورد موضوعات مختلف بیشتر شده و سؤالات خودم را هم به عنوان مادر از پزشکان می‌پرسم.
وی همچنین بیان می‌کند: من در شبکه‌های دیگر هم کار اجرا انجام داده‌ام. به نظرم کار در شبکه یک حساسیت بیشتری دارد و می‌توانم بگویم این شبکه و این برنامه به روحیات من بسیار نزدیک‌تر است و به همین دلیل کار در «سیمای خانواده» را دوست دارم. چون تعامل خوبی هم بین همه افراد در این برنامه وجود دارد. یکی از اتفاقات خوبی که در این برنامه برای من افتاد این بود که در کنار افرادی مثل آقای شجاعی‌مهر قرار گرفتم که سال‌هاست در این حیطه فعالیت می‌کند و آشنای همه خانواده‌هاست. همچنین آقایان حسینیان و طاهریان که اجراهای مشترک داریم و کار تیمی و ارتباط بسیار خوبی با یکدیگر داریم. او در پایان هم در پاسخ به این سؤال که تا به حال روی آنتن گاف نداده توضیح می‌دهد: در این برنامه کمتر پیش آمده اما یک‌بار در بخش آشپزی قرار بود یک نفر در طبیعت مشهد یک نان کردی آموزش بدهد. من چند بار این جمله را روی آنتن تکرار کردم اما اشتباه می‌گفتم و آقای متقیان با بی‌سیم به من جمله درست را می‌گفت اما نمی‌توانستم بیان کنم(می‌خندد).

جای خالی برخی مسائل خانوادگی در برنامه

نام «سیمای خانواده» با هرمز شجاعی‌مهر گره خورده و خیلی از بیننده‌‌ها این برنامه را با شجاعی‌مهر می‌شناسند. او از ویژگی‌های این برنامه و اجرای آن و توقع مخاطب از برنامه نکاتی را به جام‌جم بیان کرد:

شما از مجریان قدیمی این برنامه هستید. در طول این سال‌ها سعی کرده‌اید چه تغییری در اجرای برنامه بدهید که به روز باشید و مخاطبان همچنان پذیرای شما باشند؟
ما برای اجرا به خصوص در برنامه خانواده تعریف خاصی داریم که من آن تعریف را حتما در اجرای خودم دارم. ضمن این‌که سعی می‌کنم با بچه‌های خودم صحبت کنم و اظهار نظر آنها را درباره اجرای خودم بدانم تا اجرای به روز‌تر و جوان‌پسندانه‌تری داشته باشم. یا این‌که درباره موضوعات و مسائلی صحبت کنم که دانستن آنها برای جوان‌ها لازم و شیرین است.
یعنی با توجه به سبک و شیوه اجرای خودتان سعی می‌کنید به روز باشید و نظر مخاطبان گسترده‌تری را به خود جلب کنید؟
شیوه و پایه و اساس کار همان اجرایی است که من به عنوان مدرس در چند دوره به کسانی که می‌خواستند اجرا کنند گفتم که چند اصل اجتناب‌ناپذیر دارد. یکی احترام و ادب که اصلی‌ترین ویژگی یک مجری است. چون مجری وارد خانه مردم می‌شود. ضمن این‌که مجری شاخصه‌های دیگری هم دارد که باید رعایت شود. با توجه به این‌که خودم سال‌هاست مجله‌ای دارم که موضوعش خانواده است مدام اطلاعاتم را به روز می‌کنم و در عین حال با زبان مردم و به خصوص جوان‌ها سعی می‌کنم صحبت کنم.
فکر می‌کنید مخاطب چه توقعی از برنامه «سیمای خانواده» دارد که یکی از برنامه‌های برجسته شبکه یک محسوب می‌شود؟ ضمن این‌که فکر می‌کنید جای چه مباحثی در این برنامه خالی است؟
نمی‌دانم بر چه اساس، اما بعضی موضوعات را جزو خط قرمز قرار داده‌ایم و نمی‌توانیم درباره آن موضوعات حرف بزنیم. در صورتی که مخاطب دوست دارد این موضوعات در تلویزیون مطرح شود. اتفاقا جای این موضوعات در «سیمای خانواده» است. چون موضوعات خانوادگی است. به عنوان مثال رابطه افراد خانواده با یکدیگر و مهر و محبت افراد خانواده نسبت به هم و این‌که چگونه خانواده عاشقی داشته باشیم. موضوعاتی از این نوع آنطور که باید در این برنامه مطرح و پرداخته نمی‌شود. در صورتی که مردم تشنه شنیدن چنین مسائلی هستند.

 

حدود دو ماه و نیم است که من تهیه‌کننده «سیمای خانواده» شده‌ام و به صورت کلی سعی کردیم تغییراتی را در برنامه ایجاد کنیم. آیتم‌‌ها را تغییر دادیم و بخش آشپزی و هنری را از استودیو حذف کردیم. ما بخش عکاسی را قرار است راه‌اندازی کرده و جشنواره هم برایش برگزار کنیم. چون می‌خواهیم برنامه به تکرار نیفتد و به روز باشد. این ویژگی برنامه‌های پویاست که باید به روز باشند. از طرفی به خاطر مدرسه نرفتن بچه‌‌ها و پای تلویزیون و موبایل بودن باعث چاقی و اضافه وزن آنها شده و تحرک اعضای خانواده هم کمتر شده. بنابراین لازم دیدیم بخش ورزش در خانه را به برنامه اضافه کنیم.
«سیمای خانواده» متعلق به مخاطب است
ما هر دو هفته یکبار در برنامه اتفاقات جدیدی را رقم می‌زنیم. یعنی بر اساس اتفاقات روز کنداکتور را تغییر می‌دهیم. اتفاق خوبی که در برنامه افتاد این بود که ما توانستیم طبق آمار سن مخاطب‌مان را از ۳۵ سال به ۲۷ سال برسانیم. من از ابتدا هم به دنبال این اتفاق بودم تا سن مخاطبم را پایین‌تر بیاورم. البته برنامه‌سازی برای این گروه سنی کار بسیار سختی است که باید جذابیت هنری برنامه برای این گروه سنی بیشتر شود. یکی از آیتم‌های موفقی هم که در برنامه داشتیم، «قندوعسل» است که باعث شده ارتباط خوبی با مخاطبان برنامه داشته باشیم. ما روزانه کلی عکس از مخاطبان دریافت می‌کنیم که دوست دارند عکس فرزندان‌شان در این آیتم پخش شود. آن هم در شرایطی که مدام اخبار تلخ و بد می‌شنویم. برنامه متعلق به بیننده‌هاست و آنها باید بگویند ما چه بسازیم. بنابراین به ما می‌گویند که از برنامه ما چه می‌خواهند.  

برنامه‌ای برای همه مردم ایران
خیلی دوست داریم که به شهرهای دیگر هم سفر کنیم، اما به خاطر کرونا این امکان فعلا میسر نیست. البته دوستانی در شهرهای مختلف داریم که به کمک آنها پلی بک‌‌ها را می‌سازیم. یعنی ما سفارش کار به دوستان می‌دهیم. یا مردم هم می‌توانند با ما این تعامل را داشته باشند.


«سیمای خانواده» شناسنامه خانواده تلویزیون است

عباس طاهریان یکی از مجریان این برنامه که دو روز در هفته یعنی شنبه و دوشنبه اجرای آن را برعهده دارد سال‌هاست در این زمینه فعالیت می‌کند او که در سال‌های گذشته هم مجری برنامه «صبح بخیر ایران» بوده از تجربه اجرای این برنامه به جام‌جم می‌گوید:
چه مدتی است اجرای این برنامه را برعهده دارید؟
دومین دوره‌ای است که من این برنامه را اجرا می‌کنم؛ یعنی از سال ۹۳ مجری این برنامه شدم. حدود دو سال با این گروه همکاری کردم و بعد از وقفه‌ای مجددا مجری این برنامه شدم و در این مدت با تهیه‌کننده‌های بسیاری در این برنامه همکاری داشتم. «سیمای خانواده» جزو برنامه‌های مورد علاقه من است و خیلی هم دوستش دارم. یکی از مهم‌ترین دلایلش هم فضای دوستانه‌ای است که در این برنامه بین عوامل وجود دارد.
 فکر می‌کنید ویژگی این برنامه چیست که باعث شده سال‌ها روی آنتن شبکه یک باشد؟
ویژگی این برنامه مهمتر از همه چیز قدمت آن است. این برنامه شناسنامه خانواده تلویزیون است. چون از زمانی که تلویزیون فقط دو شبکه داشت، این برنامه روی آنتن می‌رفت و جزو برنامه‌های پربیننده محسوب می‌شد. بنابراین قدمت این برنامه مهم است که همچنان بیننده‌های خود را دارد. ضمن‌ این‌که مخاطب این برنامه بسیار پردقت و نکته‌سنج است.
از چه نظر؟ می‌توانید در این باره مثال بزنید؟
مخاطبان این برنامه به همه جزئیات آن توجه دارند و درباره‌اش به ما پیام می‌دهند. به عنوان مثال پیام می‌دهند امروز فلان چیز در دکور کج بود یا مجری چرا امروز این لباس را پوشیده بود. می‌توانم بگویم روی آیتم‌ها و مجری‌ها خیلی دقت نظر دارند.
این دقت نظر و نکته‌سنجی کار مجری را سخت‌تر  یا به اجرای او کمک بیشتری می‌کند؟
مجری‌ها در کل زیر ذره‌بین هستند. با این حال من این دقت نظر را دوست دارم. یعنی وقتی درباره جزئیات اجرای من یا حتی پوشش من نظر می‌دهند برایم جالب است. چون تعامل با مخاطب را خیلی دوست دارم و‌ این‌که دلم می‌خواهد این تعامل بیشتر شود.
در این مدت تهیه‌کننده‌های بسیاری با این برنامه همکاری کردند. این اتفاق تاثیری روی اجرای شما هم داشته؟
به نظرم مدیریت شبکه و مدیریت گروه در انتخاب تهیه‌کننده‌ها بسیار دقت نظر داشتند و در این مدت هم انتخاب‌های درست و به‌جایی داشتند. البته این قاعده تلویزیون است که برای ارتقای برنامه‌ها و‌ این‌که دیدگاه‌ها و سلیقه‌های متفاوتی در برنامه اعمال شود، تهیه‌کننده‌ها پس از مدتی تغییر می‌کنند.  ما تعداد برنامه‌های اندکی را داریم که سال‌هاست با یک تهیه‌کننده روی آنتن هستند. برای من به عنوان مجری اتفاق سخت و پیچیده‌ای نیست و اتفاقا من از هر چیزی که باعث ارتقای برنامه شود استقبال می‌کنم. حتی اگر ارتقای یک برنامه منوط به تغییر من به عنوان مجری آن باشد و مجری دیگری بهتر و شایسته‌تر از من برای اجرای برنامه باشد. بنابراین با تهیه‌کننده‌ها ارتباط می‌گیرم و سعی می‌کنم تعامل خوبی با آنها داشته باشم. من در کمتر برنامه‌ای دیدم که تهیه‌کننده‌ها حرفه‌ای و تیم مجری‌ها تا این حد پخته و با‌تجربه باشند. از جمله آقای شجاعی‌مهر که از اساتید این حرفه است و آقای حسینیان و دیگر دوستان.
معمولا در برنامه‌ای که تعدد مجری وجود دارد، رقابت بین آنها برای دیده شدن هم به وجود می‌آید. در این برنامه چقدر این فضای رقابتی بین مجری‌ها ایجاد شده؟
ما در این زمینه تصمیم‌گیرنده نیستیم که یک برنامه چه تعداد مجری داشته باشد. با این حال این موضوع درباره من صدق نمی‌کند. گرچه طبیعی است که من در روزهایی که اجرای این برنامه را برعهده دارم، تلاش می‌کنم بهترین باشم. البته که تا حدودی با شما موافقم و همیشه فضای رقابتی به طور ریز وجود دارد. اما اتفاقی که در تیم اجرای این برنامه افتاده این است که مجری‌ها از سه نسل مختلف برای این برنامه انتخاب شده‌اند. بنابراین هر کسی سعی می‌کند در کار خود درجه یک و بهترین باشد. اما رقابت خاصی بین ما نیست و بیشتر رفاقت است تا رقابت. ضمن‌ این‌که تلاش می‌کنم از اساتیدم مثل آقای شجاعی‌مهر یاد بگیرم.
روزهایی که خودتان مجری برنامه نیستید، سعی می‌کنید بیننده برنامه باشید؟
صد‌در‌صد فرصت کنم می‌بینم. چون آقای شجاعی‌مهر استاد و عزیز من است و باعث افتخار من است که اجرای ایشان را ببینم و یاد بگیرم. با این حال فکر می‌کنم بیننده است که در این زمینه تصمیم می‌گیرد که اجرای کدام مجری برایش لذت‌بخش‌تر و قابل قبول‌تر است یا با کدامیک بیشتر ارتباط برقرار می‌کند.
 فکر می‌کنید مخاطب از این برنامه و مجری‌های آن چه توقعی دارد؟
به هر حال عناصری در جذب مخاطب درباره یک برنامه عمومیت دارد. مثل دکور یا فضای آیتمی برنامه و اجراها که بین همه برنامه‌های تلویزیونی مشترک است. اما آنچه که به اجرا برمی‌گردد این است که اگر مخاطب احساس کند در برنامه حضور دارد و عضوی از این خانواده است، آن را می‌پذیرد و با برنامه همراه می‌شود.
 از طرفی به نظرم پر‌انرژی بودن مجری نه به معنای شلنگ تخته‌انداختن که به معنای درست کلمه و در کمال ادب و احترام با مخاطب و مهمان‌ها برخورد کردن و‌ این‌که زبان نصیحت نداشتن به جذب مخاطب کمک می‌کند. البته «سیمای خانواده» جزو برنامه‌های قدیمی صداوسیماست و در این سال‌ها ثابت شده است. با این حال نکات بسیاری در اجرای یک مجری باید وجود داشته باشد تا مورد قبول مخاطب قرار بگیرد که من سعی کرده‌ام از اساتید خودم مثل آقای شجاعی‌مهر این نکات را یاد بگیرم.
معمولا مردم مجری‌ها را بیشتر از سایر عوامل یک برنامه می‌شناسند. بنابراین چه نقد و نظرهایی در باره «سیمای خانواده» دارند؟
اول این نکته را عرض کنم که من به عنوان یک مجری خیلی وقت‌ها متهم می‌شوم به‌ این‌که چرا در برنامه‌ها به مردم امید واهی می‌دهید؟ یا‌ این‌که می‌گویند شما که مجری هستید و حقوق‌های خوبی می‌گیرید و مشکلات مردم را ندارید.
در صورتی که ما هم عضوی از همین جامعه هستیم و همین دغدغه‌ها و مشکلات را داریم. اما درباره برنامه هم نظرات متفاوتی دارند. عده‌ای از همراهان قدیمی برنامه هستند و پیشنهاد و نظر می‌دهند. عده‌ای هم ممکن است برنامه یا اجرای ما را دوست نداشته باشند. به هر حال متفاوت است. اما آنچه که به نظرم مهم است این است که مجری باید مثل مردم زندگی کند. تاکسی و مترو سوار شود و با آنها گپ بزند.
شما خودتان از وسایل نقلیه عمومی استفاده می‌کنید؟
بعضی وقت‌ها این کار را می‌کنم. چون دلم برای آن فضا تنگ می‌شود. البته به دوران پیش از کرونا برمی‌گردد که مترو سوار می‌شدم یا تاکسی می‌گرفتم و با مردم هم کلام می‌شدم و آنها هم درد دل می‌کردند. به نظرم اگر مردم مجری را از خودشان بدانند و حرف دل‌شان را به او بزنند، مجری اصطلاحا گل خودش را زده است.