تهیه کننده سریال : «یاور» حشمت فردوس نیست / روزگار سپری شده سریال های رضا عطارانی!

جالب است بدانید که این سریال توسط سازندگان سریال «ستایش» ساخته شده و داریوش ارجمند هم کماکان در آن حضور دارد که البته قرار نیست نقش حشمت فردوس را تکرار کند، اما به هر حال خواه ناخواه رگه هایی از همان قدرت شخصیت و استحکام کاراکتر را می توانیم در اینجا هم از او ببینیم. در ابتدای روزهای پخش این سریال با آرمان زرین کوب، تهیه کننده این سریال گفت و گویی در جام جم آنلاین انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

چه شد که تهیه سریال «یاور» را بر عهده گرفتید؟
قبل از اینکه سریال تاریخی «بوم و بانو» را به کارگردانی سعید سلطانی روی آنتن شبکه دو ببریم، فیلمنامه «یاور» را به شبکه سه ارائه داده بودیم و پرونده آن باز بود. منتها پس از برگزاری جلسات مختلف با مدیران شبکه و البته نویسنده فیلمنامه به این نتیجه رسیدیم که زمینه و تم قصه واجد ساخت و پخش برای ماه مبارک رمضان هست. به همین خاطر در ادامه تم داستان «یاور» را تقویت کردیم و با نگاهی جدی تر آن را برای این شب ها تهیه و تولید کردیم.

زمینه یا تم فیلمنامه اولیه، واجد چه ویژگی هایی بود که در نهایت آن را برای تولید و پخش در ماه رمضان مناسب دیدید؟
تم این سریال «جوانمردی» است. ما ضمن اینکه این تم را قوی تر کردیم، المان ها و مفاهیم ماه مبارک رمضان را هم به آن افزودیم تا مناسب برای پخش در این ایام باشد.

«یاور» همکاری مجدد شما با سعید سلطانی و سعید مطلبی، کارگردان و نویسنده سریال پرمخاطب «ستایش» است. چرا اصرار دارید که تیم سه نفرتان را در سریال سازی حفظ کنید؟
از سال 87 که سریال «ستایش1» در دستور کار قرار گرفت با سعید سلطانی و سعید مطلبی آشنا شدیم و این آشنایی منجر به همکاری بسیار خوب و سریال پربیننده «ستایش» شد. طبیعی است وقتی همکاری یک تهیه کننده با گروهی مثبت باشد برای کارهای آینده هم به همان گروه مراجعه کند. متن های سعید مطلبی صاحب لحن است و همان لحن است که باعث جذابیت قصه می شود. حالا اینکه کارگردانی بتواند لحن داستان سعید مطلبی را با شیوه ای اصولی و هوشمندانه اجرا کند تبحری می خواهد که سعید سلطانی آن را دارد. به همین خاطر چرا من به عنوان تهیه کننده نباید همکاری ام را با چنین کارگردان و چنین نویسنده ای ادامه بدهم؟ ضمن اینکه وقتی شناخت بین طرفین بوجود می آید، طرفین درک بهترین از خواسته های یکدیگر دارند و در نهایت کاری تولید می شود که مخاطب آن را می پسندد.

ظاهرا داریوش ارجمند هم دیگر از اعضای ثابت تیم سریال سازی شما شده...
داریوش ارجمند بعد از «ستایش1» تقریبا در تمام سریال های ما حضور داشته. در سریال «ماه و پلنگ» که البته در خدمت سعید سلطانی در سمت کارگردان نبودیم و تنها سعید مطلبی به عنوان نویسنده با ما همکاری داشت هم داریوش ارجمند بازی داشت. نمی دانم، شاید بتوان گفت که ایشان هم دیگر از تیم ما شدند و البته ارتباط خوبی که مردم پس از پخش «ستایش» با کاراکتر حشمت فردوس برقرار کردند در این همکاری های مجدد بی تاثیر نبود.

یعنی قرار هست داریوش ارجمند در «یاور»، همان کاراکتر حشمت فردوس را با همان رفتار و سکنات بازی کند؟
اینکه داریوش ارجمند نقش اش را چطور در «یاور» بازی می کند به فیلمنامه ای برمی گردد که ما در اختیار ایشان قرار دادیم. وقتی ما در فیلمنامه نقشی داریم که اصول و منش و مرام خاص خود را دارد، طبیعتا سراغ کسی می رویم که در پیشینه کاری اش نشان داده که از عهده بازی در چنین کاراکترهایی به خوبی برمی آید و مردم هم او را با چنین ویژگی هایی پذیرفته اند. حالا اینکه چرا ما ایشان را برای بازی در سریال جدیدمان هم انتخاب کردیم به همان پیشینه «ستایش» ها برمی گردد. قطعا رگه هایی از شخصیت حشمت فردوس همیشه در کاراکترهای سعید مطلبی وجود دارد. چون ایشان در درام هایی که می نویسند دغدغه خانواده دارند. خانواده ای که صاحب نوه، پدر، مادر و قطعا بزرگ ترهایی است که به یکسری اصول پایبند و معتقد هستند. نهایتا می خواهم بگویم در سریال «یاور»، داریوش ارجمند حشمت فردوس را بازی نمی کند بلکه کاراکتری را بازی می کند که در فیلمنامه نوشته شده. حالا این کاراکتر و این فیلمنامه از آنجا که نوشته همان فیلمنامه نویس سریال «ستایش» است در بعضی جاها ممکن است شباهت هایی هم با هم پیدا کند.

اگر بخواهید قصه یک خطی سریال «یاور» را در یک یا دو جمله تعریف کنید چه می گویید؟
«یاور» قصه دو رفیق قدیمی است که بعد از سالها درهم تنیدگی، در شرایطی قرار می گیرند که همه چیز را تحت الشعاع خود قرار می دهد.

 

و احتمالا همین شرایط باعث چیرگی تلخی بر فضای داستان می شود...
نه، قصه «یاور» تلخ و غمگین نیست. البته به حساسیت مخاطب هم بستگی دارد، اما این سریال قصه‌ای شیرین و جذاب با گره‌هایی دارد که آن را معماگونه می کند.

ماه رمضان همیشه یکی از بهترین ایام برای پخش سریال و کنداکتور تلویزیون محسوب می شود، اما انگار سریال سازی در این ایام دیگر آن رنگ و بوی مثلا اواسط دهه 80 را ندارد! به نظر شما چه استانداردهایی را باید در سریال سازی به خصوص در این شب ها حفظ کرد که یک مجموعه تلویزیونی بهتر دیده شود؟
سوال شما مختص به ماه رمضان است، اما می خواهم من به طور کلی پاسخ آن را بدهم. ما به عنوان برنامه ساز نه تنها در ایام ماه مبارک رمضان، بلکه همیشه باید شرایطی را بوجود بیاوریم که مردم پای تلویزیون بنشینند. چند سالی است که مردم گرایش کمتری به تماشای تلویزیون دارند و این موضوع البته دلایل مختلفی دارد. اگر مبنا را مثلا 15 سال پیش قرار بدهیم؛ 15 سال فضای مجازی و پلتفروم ها به گستردگی امروز نبود یا شرایط اجتماعی جامعه با امروز خیلی تفاوت داشت و... . زمانیکه رضا عطاران سریال های ماه رمضانی می ساخت و مردم با آن می خندیدند با الان اصلا قابل قیاس نیست. در این زمانه خنداندن مردم کار بسیار سختی است یا خیلی سخت است که ملودرامی بسازیم که مردم تا قسمت آخر آن را دنبال کنند و بیشمار عوامل دیگر که سریال سازی را با محدودیت های زیادی مواجه می کند. با این وجود نباید از نظر دور داشت که مردم قصه را دوست دارند و ضمن توجه به محدودیت های موجود در تعریف برنامه سازی در کشور، ما باید خودمان را در قصه پردازی تقویت کنیم. به جوان ها اعتماد کنیم، مسیر ممیزی ها، شوراها و... را کوتاه سازیم و تا جایی که می توانیم از پتانسیل رسانه ملی که گستردگی مخاطب بسیاری دارد در جهت رشد نگرش و سلیقه مردم استفاده کنیم.  
 
منبع: ساناز قنبری – روزنامه نگار / جام جم آنلاین