تكیه بر ابزار قدرت موجب ناكامی طرف مقابل است

این رفتار از زمان ریاست‌ جمهوری اوباما آغاز شد و آمریكایی‌ها امیدوار بودند با این‌گونه فشارها علیه جمهوری اسلامی، نظام را وادار به صرف‌نظر از حقوق ملت كنند تا درنهایت به اهداف خود دست یابند اما پس از مشاهده عدم دستیابی به اهداف‌شان، اوباما در همان مقطع به جمهوری اسلامی ایران اعلام كرد غنی‌سازی را از سوی كشورمان می‌پذیرد.

پذیرش غنی‌ سازی باعث شد تا رهبری به وزیر خارجه وقت اجازه انجام مذاكرات عمان را بدهند و به این ترتیب جمهوری اسلامی توانست با این ابزار قدرت، دست برتر را در مذاكرات داشته باشد و طبعا مذاكره‌كنندگان با توانمندی و دست پر در مذاكرات حضور یافته و موضع قوی‌تری اتخاذ كردند.

در حال حاضر نیز جمهوری اسلامی، كشوری قوی و قدرتمند است و در منطقه نیز قوی‌تر شده است، این در حالی است كه آمریكا با مشكلات داخلی ایجادشده، در شرایط دشوارتری قرار گرفته است و همین موضوع، موجب شده این كشور درصدد بهبود شرایط باشد.

این در حالی است اگر آنها در شرایط قدرت بودند و جمهوری اسلامی در وضعیت ضعیفی قرار داشت، طبیعتا به همان فشارهای حداكثری قبلی ادامه می‌دادند.

در حال حاضر نیز باید جمهوری اسلامی همچون گذشته، خود را قدرتمندتر كند و از مواضع خود كوتاه نیاید و مواضع قوی اتخاذ كند. همانند آنچه در ماجرای نطنز شاهد بودیم.

جمهوری اسلامی ایران پس از اقدام خرابكارانه در نطنز اعلام كرد غنی‌سازی ۶۰ درصدی خواهد داشت و سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر در آنجا شروع به‌كار كردند. همین اقدام متقابل جمهوری اسلامی در واكنش به اقدامات خرابكارانه در نطنز، دست كشورمان را در مذاكرات پرتر كرده است و با ادامه چنین روندی، موضع جمهوری اسلامی نه فقط در مذاكرات وین و هسته‌ای، بلكه در زمینه‌های دیگر نیز قوی‌تر خواهد بود و می‌تواند به اهداف مدنظرش دست یابد.

بنابراین تجربیات مذاكرات نشان‌دهنده این است هر زمانی كه جمهوری اسلامی از موضع قدرت با طرف مقابل به مذاكره پرداخته، موجب ناکامی آنها شده است اما برعكس هر زمانی كه با دست خالی وارد مذاكرات شده‌ایم، نتوانسته‌ایم به اهداف مدنظر دست یابیم.

به عبارت دیگر در هر مذاكره‌ای و در برخورد با طرف مقابل وجود ابزار قدرت اهمیت بسیاری داشته و می‌تواند طرف مقابل را به عقب‌نشینی وا دارد.

محمد مرندی - استاد دانشگاه / روزنامه جام جم