مرثیه پوریای ولی

زورخانه ای بود
کنار خیابان انقلاب
"پوریای ولی" نام.
لبریز از پهلوان
سرشار از جوانمرد
پر از سینه های ستبر
و چشمان فروتن
شعر محبت و عدالت میگفتند
داستان پیکار با دیوان ستمگر مینوشتند
آواز عشق و شهادت میخواندند
و باغ لاله ها و پرستوهای مهاجر نقاشی میکردند
سالها بعد پل زیرگذری ساختند در خیابان انقلاب
خانه های اطراف باید تغییر کاربری میدادند
هایپر مارکت ها سبز شد
پر شد از موبایل فروش ها
پاساژ های فرد اعلا
و زورخانه "پوریای ولی" خراب شد
تا کافی نت برای بازی نوجوانان سبز شود

پسرجان! بر روی صندلی بنشین
گیم پد را محکم در دست بگیر
و در صفحه کامپیوتر
با دیوان ستمگر بجنگ.
اینجا شهر بازیست
بازی خدای جنگ
بازی شاهزاده ایرانی
بازی جزیره میمون ها
مبارزان خیابانی
شورش در شهر
ندای وظیفه
فانتزی تیراندازی
چه برکتی کرده این کافی نت مبارک
پر از کودکان پهلوان 
مبارزه دیجیتالی
زورآزمایی دروغکی
عرق ریختن های پفکی
پیروزی های چاخانکی

خیابان انقلاب دیگر 
صدای زنگ زورخانه ای را نمیشنود
خیابان انقلاب دیگر
پهلوانهایی از تبار پوریای ولی نمیبیند
خیابان انقلاب دیگر
نه آواز شهادت
نه شعر عدالت
نه داستان مبارزه با دیوان ستمگر را نمیشنود
چشمانش به دنبال تابلوی "ایثار" کاظم چلیپا میگردد
در خیابان حافظ
زورخانه پهلوانان هنر انقلاب را خراب کرده اند
در خیابان حافظ 
کافی نت هنر انقلاب اسلامی ساخته اند
گوش تا گوش کودکان جنگجو
به جای رجز خواندن جیغ میزنند

چه برکتی کرده این کافی نت سرشار از بازی مجازی
دریغ از یک لحظه مبارزه حقیقی.

حوزه هنری مگر در خواب آن پهلوانان را ببیند
صدای زنگ زورخانه را بشنود
شعر قیصر امین پور را بچشد
صدای تار محسن نفر را نوش جان کند
داستانهای سوره را نجوا کند
و تابلوی "شهید شمع تاریخ است" را ببیند
روزگار، روزگار کافی نت و بازی بچه هاست
در کنار خیابان انقلاب

علی شاه حاتمی