به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، زایمان زودرس امری شایع است و تقریبا از هر ۱۰ زایمان، یک مورد زایمان زودرس اتفاق میافتد. زمانی که پزشک زنان در معرض زایمان زودرس را تشخیص دهد، میتواند آنان را تحت نظر داشته باشد و اقدامات لازم را انجام دهد.
مطالعات محققان دانشگاه میشیگان نشان میدهد با استفاده از نشانگرهای زیستی میتوان احتمال زایمان زودرس را بررسی کرد. در این مطالعه دو ژن CRY ۲ و CLOCK بررسی شد. این دو ژن مسئول ریتم شبانهروزی سلول هستند. هر سلول انسان دارای یک ریتم ۲۴ ساعته شبانهروزی است که زمان داخل سلول را پیگیری میکند.
ادامه مطالعات نشان میدهد زمانی که سطح mRNA یا پیامرسان DNA در این دو ژن پایین باشد، زنان در معرض زایمان زودرس قرار دارند. در واقع این ژنها اطلاعات مربوط به زمان شروع زایمان را دربر دارند. در غربالگری سندرم داون میتوان میزان mRNA در سطح خون مادر را اندازهگرفت و احتمال زایمان زودرس را با دقت بالا پیشبینی کرد.
تعداد زایمانهای زودرس در سراسر جهان سالانه در حدود ۱۵ میلیون مورد تخمین زده میشود که این پدیده را به مهمترین علت مرگ و میر نوزاردان در سراسر جهان تبدیل میکند. با وجود این که شاخصهای زیادی برای پیشبینی زایمان زودرس وجود ندارد، التهاب در دستگاه تولید مثل تقریبا در یک سوم از موارد دیده میشود.
پیشگیری از زایمان زودرس با فناوری نانو
محققان دانشگاه جان هاپکینز با استفاده از فناوری نانو راهکار جدیدی را برای پیشگیری از زایمان زودرس توسعه دادند. در این شیوه جدید از نانوذرات حاوی دارو استفاده میشود که به سادگی خود را به عضلات رحم رسانده و از انقباض آن جلوگیری میکنند.
این فناوری حاوی دو ماده موثر شامل هورمون پروژسترون که تولید مثل زنان را کنترل میکند و یک بازدارنده هیستون دی اسیتلاز موسوم به تریکوستاتین است که بیان ژن را تنظیم میکند. این ترکیبات ابتدا به صورت کریستالهای بسیار ریز با ابعادی در حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ نانو متر در میآیند. سپس روی آنها بایک لایه محافظ پوشانده میشود تا در مخاط محافظ بدن به دام نیفتند.
محققان این نانوذرات را در موشهایی که برای شبیهسازی التهاب منجر به زایمان زودرس در دستگاه تناسلی انسان، دستورزی ژنتیکی شده بودند، مورد آزمایش قرار دادند. این آزمایش نشان داد نانوذرات حاوی دارو مانع زایمان زودرس میشود. موشهای متولد شده پس از مصرف این دارو، به صورت کاملا طبیعی و بدون هرگونه نقص متولد شدند.
نتایج این مطالعه در نشریه Biology of Reproduction منتشر شده است.