قصه‌ های رفاقت با ارباب

شکل‌گیری ایده، انتخاب مهمان‌ها، طراحی دکور و فضایی که قرار است در آن حرف دل زده شود هم کار ساده‌ای به نظر نمی‌رسد اما شش سالی می‌شود محمدامین پرواس، همراه تیم سازنده خود تلاش کرده بتوانند چنین فضا و شرایطی را در برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» فراهم کنند و اتفاقا موفق هم عمل کرده‌اند.

این برنامه ابتدا برای فضای مجازی تولید شد اما خیلی زود به شبکه‌های تلویزیونی راه‌پیدا کرد. پرواس امیدوار است بتواند این راه و مسیر را همچنان با تیم خود پیش ببرد و در سال‌های آینده با ایده‌ها و تفکرات نو و خلاقانه با حسین(ع) حرف بزن را روی آنتن بیاورد.

چطور شد با حسین (ع) حرف بزن شکل گرفت؟

در ایام محرم و صفر معمولا برنامه‌هایی که تهیه می‌شود مخصوص آدم‌های هیاتی و مذهبی است اما برای آدم‌های معمولی که شاید ارتباط کمی با این فضاها دارند، برنامه‌ای وجود ندارد. وقتی آقای شکوری‌مقدم، مدیرعامل آپارات به من پیشنهاد ساخت برنامه‌ای با این محوریت را داد بسیار از آن استقبال کردم تا محتوایی برای آدم‌های معمولی که لزوما ارتباط قوی‌ای با امام حسین(ع) ندارند، تهیه کنیم و بگوییم هر کسی می‌تواند با امام حسین (ع) ارتباط برقرار کند.

پس شما تلاش کردید در این برنامه نوع ارتباط با امام حسین (ع) را ارتباطی نشان دهید که همه از پس آن ارتباط برمی‌آیند.

بله، برای ارتباط با امام حسین(ع) حتما نباید روضه‌خوانی کرد. ارتباط با امام حسین(ع) می‌تواند عجیب و غریب و متفاوت نباشد. می‌تواند به همان مدلی باشد که هر کس در خلوت خود آن را به وجود می‌آورد و معمولا این نوع ارتباط در خلوت، ارتباطی دوستانه است. این موضوع همان ارتباطی است که در اسلام و شیعه به آن اشاره می‌شود که قبل از خواب خود را محک زده و سنجید. در این زمان همه با خود صادق هستند. در این نوع ارتباط دوستانه‌ای که در خلوت شکل می‌گیرد، اتفاقات ناب و جالبی رخ می‌دهد که برای هر کس می‌تواند متفاوت و خاص خودش باشد. آدم‌های متفاوت با امام حسین(ع) به شکل‌های متنوع ارتباط برقرار می‌کنند و همین تنوع جذاب است.

در این شش سال که از ساخت برنامه می‌گذرد چه ایده‌ها و تغییرات جدیدی به وجود آمده؟

طی دوسه سال اخیر تغییری که نسبت به گذشته برنامه با حسین(ع) حرف بزن به وجود آمده، این بوده که این سوال را از مهمان‌ها بپرسیم امام حسین(ع) در زندگی اجتماعی آنها چه کارکرد و تاثیری داشته است. امام حسین(ع) بعد از روضه، منبر، سخنرانی و... در جامعه و زندگی افراد چه اثراتی داشته است؟ یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های برنامه در چند سال اخیر همین کارکرد اجتماعی ارتباط با امام حسین(ع) در زندگی افراد است. 10روز محرم عزاداری کنید و نذری بدهید و به روضه و هیات بروید؛ اما بعد از این مدت دوباره به همان روال زندگی قبل برگشتن درست است؟ ارتباط با بزرگان زمانی می‌تواند درست باشد که بتوان اثر آن را در زندگی دید. کسی که می‌خواهد بیدار بماند قهوه بخورد اما با خوردن قهوه خوابش ببرد خوردن آن چه فایده‌ای دارد؟ برای همین هم در این برنامه یکی از سوالات این است چقدر امام حسین(ع) را دوست داری؟ بعد از این سوال از او می‌پرسیم امام حسین(ع) در زندگی‌اش تا چه میزان حضور دارد؟ بعد هم فکت‌های تاریخی می‌آوریم که آدم‌های زیادی در تاریخ بوده‌اند که دارای ظاهری مذهبی بوده، نماز و روزه‌شان مرتب بوده، جهاد و جانبازی هم داشته‌اند اما در نهایت روبه‌روی امام حسین(ع) ایستاده‌اند یا با گرفتن پول یا قدرت یا شهرت یا هر چیز دیگری حاضر شدند جلوی امام حسین(ع) بایستند. این‌که آیا ما هم جلوی امام حسین(ع) می‌ایستادیم یا خیر مسأله اصلی این روزهای ماست و همین سیر تکامل در محتوا را پیش گرفته‌ایم. در زمینه پروداکشن و دکور نیز طبیعتا هر سال تغییراتی داشته‌ایم و پیشرفت‌هایی نیز صورت گرفته است. مثلا سال اول با یک دوربین بودیم اما الان حرفه‌ای‌تر شده‌ایم. سال گذشته دکورمان را روی آب طراحی کرده بودیم که دکور ویژه‌ای بود و از روی آن در برنامه‌های دیگر هم کپی شد و امسال هم با فرش حرم امام حسین(ع) دکور را چیده‌ایم که اتفاق بزرگ و خوبی است.

لحظه‌هایی وجود داشته که در ذهن‌تان مانده باشد و آن را فراموش نکرده باشید؟

یکی از برنامه‌ها که سال 98 پخش و اتفاقا در فضای مجازی نیز بسیار دست به دست شد حضور ایمان خضرائی‌مقدم بود. او به سندرم داون مبتلاست و وقتی از او خواستیم راحت با امام حسین(ع) حرف بزند و خواسته‌اش را بگوید گفت گوشی و تبلت می‌خواهم. این خواسته راحت او از امام حسین(ع) که همه فکر می‌کنند باید خواسته‌هایی مانند سعادت و عاقبت‌بخیری باشد، بسیار جذاب و دوست‌داشتنی بود. یک مربی بدنسازی هم بود که هیکل خاصی داشت و مدل خلوت کردنش با امام حسین(ع) برای من خیلی جالب بود. با مدل خودش با امام حسین(ع) خلوت کرد و آن برنامه را هم خیلی دوست داشتم.یک نفر هم که برای خودم بسیار مهمان ویژه‌ای بود مرحوم حاج فیروز زیرک‌کار بود که سال 96 برای ضبط این برنامه به تبریز رفتیم. در کل در هر موقعیتی و در هر ارتباطی اگر آدم‌ها خودشان باشند، اتفاقات بهتری رخ می‌دهد و در برنامه این موضوع توانست ثابت شود. من قبل از این، کار اجرا نکرده بودم و بعد از این هم اجرا نخواهم کرد. اجرای این کار یک نکته اساسی دارد و من در همه گفت‌وگوها هستم. خودم را در آن فضا می‌گذارم و معتقدم آدم بخواهد رشد کند، در خلوت این رشد رخ می‌دهد. در این خلوت‌هاست که متوجه می‌شوی با خودت چند -چند هستی.

نحوه انتخاب مهمان‌ها به چه صورت است؟

اساس انتخاب مهمان‌ها به این صورت است که افراد را با معیارهای مختلف به عنوان مثال مشاغل دسته‌بندی می‌کنیم و از میان این دسته‌بندی‌ها، اشتراک‌ها را بیرون می‌آوریم و سپس افراد مشهور و غیرمشهور آن را جدا و کسانی را انتخاب می‌کنیم که توانایی ارتباط و گفت‌وگو مقابل دوربین را داشته باشند. چون ممکن است افراد بزرگ و متخصصی هم وجود داشته باشند، اما توانایی صحبت کردن و به زبان آوردن حرف‌های درونی‌شان را نداشته باشند. در این سه سال اخیر هم مقداری از اقشار سیاسی فاصله گرفته‌ایم. چون برنامه‌هایی که با این دسته از اقشار گرفته می‌شد، حاشیه‌دار بودند و ما به دنبال حواشی در این برنامه هرگز نبوده‌ایم.

چه کسانی را تا امروز خواسته‌اید در برنامه حضور داشته باشند، اما به هر دلیلی نشده است؟

زیاد هستند. یکی از آنها آقای پرویز پرستویی است. شهید سردار قاسم سلیمانی هم قرار بود سال 97 در برنامه ما حاضر شوند که از طرف ایشان مشکلی وجود نداشت اما برنامه به مشکل خورد و بسیار متاسف هستیم که این اتفاق رخ نداد. چند پیرغلام هم بودند که متاسفانه از بین ما رفتند. آقای چنگیز جلیلوند نیز از جمله کسانی بودند که دوست داشتیم در برنامه ما حضور داشته باشند که متاسفانه بر اثر ابتلا به کرونا از بین ما رفتند. آقای غلامرضا سازگار، شاعر را هم تلاش کرده‌ایم در این برنامه بیاوریم که نشده است. از این دست افراد بسیار هستند که هنوز موفق نشده‌ایم آنها را دعوت کنیم.

برای دعوت از مهمان‌هایی که شناخته شده هستند، هزینه‌ای هم در نظر می‌گیرید؟

بودجه برنامه ما به هیچ نهاد، ارگان، سازمان و ... وابسته نیست. تاکنون اسپانسر هم نداشته‌ایم. برای همین به هیچ‌کدام از مهمان‌ها هزینه‌ای پرداخت نشده. در کل هدیه معنوی نفیسی به این مهمان‌ها تقدیم می شود که ارزش مادی آنچنانی ندارد.

ایده فرش حرم امام حسین (ع) چطور شکل گرفت؟

وقتی قرار شد مهمان‌ها با خودشان خلوت کنند به این فکر کردیم بسیاری از ما وقتی می‌خواهیم با خودمان خلوت کنیم در گوشه‌ای از حرم می‌نشینیم و شروع به راز و نیاز می‌کنیم. تقریبا همه این تجربه را داریم. این موقعیت جذابی است. مخصوصا در حال حاضر که نزدیک به دو سال می‌شود بسیاری از ما از رفتن به کربلا و زیارت حرم امام حسین(ع) محروم هستیم. فرش حرم امام حسین(ع) یک المان و نشان از محبوب است. دو ماه پروسه امانت گرفتن فرش‌ها طول کشید و بعد از پایان برنامه، فرش‌ها مجدد برگردانده می‌شود.

ممنون که هستی!

اگر از شما بخواهیم مثل مهمان‌های برنامه باشید چه حرف‌هایی به امام حسین(ع) می‌زنید؟

این کاری که با مهمان‌ها می‌کنیم واقعا کار خوبی نیست که از او می‌خواهیم با صدای بلند حرفی که در دل و خلوتش دارد را بزند (می‌خندد)؛ اما اگر بخواهم حرف‌هایی که الان در ذهن دارم به امام حسین(ع) بگویم این است که دمت گرم هستی. همیشه هستی. رفیقی و این رفاقت برای من درس است. مدلی که تو رفیقی، بهترین مدل رفاقت است. رفیق‌ها معمولا با هم بده‌بستان دارند؛ اما تو نگرفتی و داری می‌دهی و این خیلی باحال است. دمت گرم و احساس می‌کنم چیزهایی را یادم می‌دهی که ویژه هستند و نمی‌دانم آیا من کاری کرده‌ام که رفیق شدی یا این‌که موضوع دیگری هست؛ اما هرچه هست، دمت گرم.

ضمیمه قاب کوچک روزنامه جام جم