عادت‌های ناسالمی که باید از چشم‌هایتان دور شوند

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، با این حال چندین عادت غلط هم وجود دارند که می‌توانند به سلامت چشم‌ها آسیب برسانند و نیاز به اصلاح فوری دارند، از جمله:
مالش چشم: مالش چشم می‌تواند منجر به شکسته شدن عروق خونی کوچک زیر سطح پوست شود و افتادگی پلک و چین و چروک زیر چشم را تشدید کند. با این که راه‌های زیادی برای از بین بردن چروک زیر چشم از جمله تزریق بوتاکس یا جراحی زیبایی پلک وجود دارد، اما پیشگیری همیشه بهتر است.
صرف نظر کردن از عینک آفتابی: اشعه فرابنفش خورشید یکی از خطرناکترین عوامل برای آسیب به چشم‌ها و پلک است. قرار گیری در معرض نور خورشید منجر به برفکوری، آب مروارید، دژنراسیون ماکولا و ناخنک چشم و حتی سرطان پلک می‌شود. استفاده از عینک‌های آفتابی برای محافظت از اشعه UV و اشعه HEV حتی در روز‌های ابری ضروری است.
سیگار: سیگار کشیدن تنها برای اعضایی از بدن مانند ریه، قلب، مغز و ... خطرناک نیست بلکه می‌تواند برای چشم نیز اثرات منفی جبران ناپذیر داشته باشد. سیگار خطر ابتلا به بیماری‌های چشمی مانند آب مروارید، دژنراسیون ماکولا، یووئیت (التهاب قسمتی از چشم که مجرای دستگاه یووه آ نامیده می‌شود که شامل عنبیه، جسم مژگانی و کروئید (مشیمیه) است)، خشکی چشم و ریتنوپاتی دیابتی را تشدید می‌کند. در واقع سیگاری‌ها تا چهاربرابر بیشتر ممکن است کوری را در مقایسه با افراد غیر سیگاری تجربه کنند. خبر خوب این است که ترک سیگار بدون توجه به سن، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های جدی چشمی را کاهش دهد.
رژیم غذایی فقیر: مصرف بیش از حد فست فود‌ها و اجتناب از مصرف کافی میوه و سبزیجات، ویتامین ها، مواد معدنی و اسید‌های آمینه ضروری، خطر ابتلا به بیماری‌های چشمی را تشدید می‌کند. سبزی‌های برگ دار، میوه‌های رنگارنگ و ماهی باعث جلوگیری یا مدیریت بیماری‌های چشمی وابسته به سن می‌شود.
بی خوابی: کمبود خواب با قرمزی، ایجاد حلقه‌های تیره زیر چشم، چروک پوست زیر چشم، خشکی چشم و تاری دید همراه است.
ننوشیدن آب کافی: عدم نوشیدن حداقل ۸ لیوان آب در روز و دریافت یک رژیم غذایی با سدیم بالا، می‌تواند منجر به کاهش تولید اشک و از بین رفتن رطوبت محیط چشم شود و فرد را مستعد ابتلا به بیماری‌های چشمی کند. خشکی چشم، قرمزی و پف کردگی پلک‌ها از نشانه‌های کم آبی بدن است.
عدم مراجعه به چشم پزشک: معاینات منظم چشم می‌تواند مشکلات بینایی را قبل از ایجاد تشخیص دهد. چون بیماری‌های تهدید کننده بینایی مانند گلوکوم اغلب هیچ علائم هشداردهنده‌ای ندارند تا زمانی که از دست دادن دائمی دید اتفاق بیفتد.