سازگاری به راههایی گفته میشود که فرد برای مقابله و کنترلکردن موقعیتهای استرسآور زندگی بهکار میبرد.
سازگاری اجتماعی نیز انعکاسی از تعامل انسان با دیگران است و بهوسیله آن روابط میان افراد، گروهها و عناصر فرهنگی در وضعیتی رضایتبخش برقرار میشود و این رضایت بهشکل متقابل وجود دارد.
افرادی که سازگاری اجتماعی دارند، علاوه بر جمعگرایی و سازگارشدن با شرایط، مسوولیتپذیر نیز هستند و استقلال فکری بالایی دارند.
همچنین آنها توانایی انجام کارها بدون درخواست کمک از دیگران را دارند. علاوه بر اینکه میتوانند سازگاری اجتماعی داشته باشند، تحمل تنهایی را نیز دارند و حتی میتوانند از انجام برخی امور بهشکل انفرادی نیز لذت ببرند.
افراد سازگار در بیان اعتراضهای خود از شیوههای پرخاشگرانه استفاده نمیکنند و رفتار قاطعانه را جایگزین رفتارهای پرخاشگرانه میکنند. همچنین میزان اضطراب و ناامنی روانی در آنها شدید نیست و در مقابل تغییرات انعطافپذیر هستند.
معنای انعطافپذیری این نیست که فرد بینظر و بیعقیدهای هستند بلکه اهداف مشخص و واضحی برای خود دارند و قوانین موجود در جامعهای که در آن زندگی میکنند را در سطح کوچک و همینطور در سطح کلان میپذیرند.
سازگاری اجتماعی از دوران کودکی در خانوادهها شکل میگیرد و یادگیری قوانین اجتماعی و قوانین خانواده و رعایت آنها میتواند کمک کند فرد در بزرگسالی نیز سازگارتر باشد و مهارتهای اجتماعی و تعامل با دیگران را بهدرستی یاد بگیرد.
نداشتن کنترل تکانه و هیجان و خشم و تنفر نسبت به دنیای بیرون میتواند میزان سازگاری اجتماعی را در فرد کاهش دهد که در این صورت لازم است مداخلات روانشناختی در مورد فرد صورت بگیرد.
دکتر مهرنوش دارینی - روان شناس و مشاور / روزنامه جام جم
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد