به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، منطقه سیستان و بلوچستان. جایی که کمتر مقام مسؤولی به خودش زحمت میدهد حتی برای بازدید راهی آنجا شود. با این حال قهرمانهای ورزشی دست در دست هم دادهاند تا مدال افتخارشان را نه در زمین ورزش و روی سکو، بلکه از مردم بگیرند. یکی از چهرههایی که چند وقتی است به این جمع اضافه شده دانیال شهبخش است. بوکسور تاریخساز تیمملی که حالا در جبهه دیگری خدمت میکند. با دانیال تماس گرفتیم تا از او درباره فعالیتهایی که میکند بپرسیم.
پسر محجوب ورزش ایران که یک بوسه بر دستانش او را به شدت غافلگیر کرد. بوسهای از سمت پرویز پرستویی، بازیگر سینمای ایران. خودش در این مورد میگوید:«غافلگیر شدم. ایشان واقعا آدم بزرگواری هستند. خودم از دل همین سیستان و بلوچستان به اینجا رسیدهام و روزی از همین بچههایی بودم که حالا اینجا هستند. همه سیستان و بلوچستان را با خشونت میشناسند درصورتی که اینطور نیست واینجا قهرمانانی دارد که در تلاش هستند تا با عشق، پرچم این مملکت را بالا ببرند.»
شهبخش که حالا عضو تیم رسول خادم و پرویز پرستویی است از روزی که همراه آنها برای کمک به این مناطق راهی شدند میگوید:«روز خیلی خوبی بود، با قهرمانان و هنرمندان واقعی رسول خادم، پرویز پرستویی و حسن رحیمی نفر سوم المپیک مشغول کمکرسانی در یکی از محرومترین روستاهای سیستان و بلوچستان به نام «وشاب» بودیم، روستایی که تا به حال خودم هم به آنجا نرفته بودم.
میدانید چه چیزی این حس را خوب میکند؟ اینکه آدمهایی مثل رسول خادم و پرویز پرستویی واقعا مسؤولیتی ندارند. به اندزاه کافی هم شرایط خوبی دارند که بتوانند راحت زندگی کنند اما میآیند اینجا و کمک میکنند. این حس به من هم شور و اشتیاق داد. واقعا خوشحالم که در این جمع هستم. از وقتی با این عزیزان کار میکنم دیدم به زندگی تغییر کرده است. در کل خوشحالیام کمتر از روزی نبود که طلسمشکنی کردم و مدال برنز جهانی را گرفتم.»
شهبخش از روزی میگوید که متوجه شد رسول خادم و پرستویی راهی سیستان شدهاند.«بزرگ طایفه ما، حاج عیسی یکروز گفتند که پرویز پرستویی و رسول خادم برای کارهای خیر به استان ما میآیند وبه من پیشنهاد داد تا در این کار خیر دستی داشته باشم که من هم با کمال میل قبول کردم.»
شهبخش که یکی از امیدهای ایران برای بازیهای آسیایی است درباره تاریخسازیاش در بوکس هم میگوید:«این تاریخسازی را من نه، بلکه بوکس ایران انجام داد.ما همه خانواده هستیم و دست در دست هم توانستیم بالاخره این طلسم ۴۰ ساله را بشکنیم.من هر بار به عشق هم استانیها و هموطنانم روی رینگ میرفتم. معتقدم استان سیستان و بلوچستان این تاریخسازی را انجام داد نه دانیال شهبخش. من هم روزی از پابرهنگان سیستان و بلوچستان بودم و معتقدم که این اقلیم پراز استعدادهای درخشان است ومن فقط یکی از این استعدادها بودم و این استان دانیالهای زیادی دارد. من واقعا مسابقات مختلف برایم فرقی نمیکند، قبل از مسابقات جهانی، دوست داشتم در توکیو طلسمشکنی کنم اما متاسفانه مصدومیت اجازه نداد. هر بار که روی رینگ میروم فقط به برد فکر میکنم و میخواهم بهترین باشم، بازیهای آسیایی هم مسابقات سخت و سنگینی است اما من برای بهترین بودن به رینگ هانگژو خواهم رفت.»
او در پایان درباره دیدار با وزیر ورزش و جوانان در سفرش به سیستان و بلوچستان هم میگوید:«وزیر ورزش در سفر دو روزهاش به استان ما، از من هم تجلیل کرد و در صحبتی که با او داشتم، قول یک خانه بوکس در استان را به ما داد و مطمئنم اگر این اتفاق بیفتد همانطور که جویبار، معدن کشتی ایران است، سیستان و بلوچستان هم معدن بوکس ایران میشود. او از من تجلیل کرد و آنهایی که قول داده بودند به قولشان عمل کردند و یکسری هنوز به قولشان عمل نکردهاند که امیدوارم عمل کنند.»
مازیار فیروزی - گروه ورزش / روزنامه جام جم